Çok fazla albümün çıktığı bir haftada daha beraberiz. Yine her türden onlarca, yüzlerce albüm çıktı ve biz de aralarından uygun olanları seçip PA’da paylaşmaya çalışıyoruz. İspanya’nın 20 yıldan uzun süredir ortalarda olan black/death metal grubu NOCTEM’le birlikteyiz bugün.

2001’de kurulan Valencialı grup altıncı albümüyle karşımızda. Latince, kabaca “yarınların olmadığına kesinlikle eminim” gibi bir anlamı olan “Credo Certe Ne Cras”ta NOCTEM’i alışık olduğumuz tarzdaki black/death metal kırmasıyla görüyoruz.

Grubun müziği, black/death metal dendiğinde aklımıza gelebilecek pek çok grubun müziğine kıyasla daha “kötülükten uzak” anlar da barındırıyor. Elbette ki esas tema karanlık, öfke, şiddet, lakin NOCTEM dinlerken dehşet, korku, panik duygusunun yanı sıra keder duygusunu da fazlasıyla alabiliyorsunuz.

İşledikleri temalardan ötürü hissedilen gizemli bir atmosfer bir taraftan baş verirken, müziğin esas kimliği ise kederli/acılı tarafı baskın şarkılar ile ruhunu kötülüğe, şiddete satmış şarkılar arasında gidip gelerek oluşuyor.

Bu sebepten NOCTEM hem black metalin acısını hem de death metalin eziciliğini bir potada eritiyor ve bana kalırsa dengeli bir formül yaratıyor. Black metal dendi mi dinlediğiniz albümün baştan sona mutlaka zehirle, militanlıkla, terörle dolu olmasını istiyorsanız “Credo Certe Ne Cras“ın biraz fazlaca damar yolundan ilerlediğini düşünebilirsiniz.

Lakin albümü dinledikçe görebileceğiniz gibi “Credo Certe Ne Cras”ın tamamı bu şekilde seyretmiyor. Gayet hoyrat, cayır cayır yanan şarkılar da albümde geniş yer kaplıyor. Aslında NOCTEM’in genel karakterini açıklamanın en kolay yolu BEHEMOTH’tan geçiyor diyebiliriz. Albüme baktığınızda “Homilia of Punishment” başta olmak üzere pek çok şarkıda “yürek yemiş BEHEMOTH” gibisinden bir şeyle karşılaşmanız ve “işte aradığım şiddet” demeniz mümkün.

Eleştirel taraftan baktığımda NOCTEM’in büyük oranda güvenli sularda yüzdüğünü görüyorum. Olabildiğince tutkulu bir müzik yapsalar ve bu işe yüreklerini koyduklarını hissetseler de nihayetinde bu müziğin deneyimli dinleyicileri heyecanlandırmak adına yeterli şeyi sunmadığı kanısındayım. Belki de haksızlık ediyorumdur, ancak yıllar bana bu tarz albümlerin başta iyi hoş gelse de kısa sürede unutulduğunu gösterdi. “Credo Certe Ne Cras” için de düşüncelerim bu yönde. İyi, ama sadece o kadar; kötü olansa “iyi ama sadece o kadar” denebilecek çok ama çok fazla albüm olması.

Bu yüzden de albümün belli bir eşiğe gelip orada takıldığı kanısındayım. Performanslar, prodüksiyon, inanmışlık, her şey yerli yerinde ancak rifler, melodiler, besteler içlerinde özel pek de bir şey barındırmıyorlar. 20 yıllık bir gruptan bahsediyoruz; bence daha fazlası olmalı.

Black/death metalin çok büyük ihtimalle zihninizde uzun süre yer etmeyecek örnekleri dâhil her çıkan ürününü dinliyorsanız “Credo Certe Ne Cras”ı seversiniz. Gerçekten de kötü bir albüm değil ve pek çok şey olması gerektiği gibi sunuluyor. Yine de ben, belki de son dönemde türün çok iyi örneklerini dinlediğimden, albüme yüksek not verme konusunda çok da istekli olamıyorum. Şu ana dek dış basında gördüğüm yorumlarda albümün hep övüldüğünü gördüm, ama ben şu anda bu tarz bir müzikten beklediğim tutkuyu bulamıyorum.