DÜNYA ÜZERİNDE ÇOK FAZLA YETENEKLİ İNSAN VAR VE BUNLARIN HATIRI SAYILIR BİR KISMI METALE GÖNÜL VERMİŞ, BU SAYEDE SÜREKLİ DİNLEYECEK YENİ ŞEYLER BULABİLİYORUZ VE BU YÜZDEN DE HER ŞEY ÇOK SÜPER VE AŞIRI MÜKEMMEL YÜZDE BİN.

Bilin istedim.

Herkese merhaba. Bugün metal haritasının güneydoğu taraflarına doğru yöneleceğiz. Metal dünyasında yüzölçümü ile içerdiği pislik grup sayısı en ters orantılı ülkelerinden biri şüphesiz ki insandan çok koyunun yaşadığı ve belli ki o insanların büyük kısmının da ekstrem metalle iştigal ettiği Yeni Zelanda.

ULCERATE, DIOCLETIAN, HERESIARCH, ORGANECTOMY, BARSHASKETH, THE TEMPLE, VERBERIS, STÄLKER ve nihayet az sonra irdeleyeceğimiz yeni albümüyle sokaklarda çiçekler açtıran black/thrash/death metal grubu EXORDIUM MORS…

Yakın zamanda bu sayfalarda konuk ettiğimiz ve şahsen acayip methiyeler düzdüğüm DAEVA gibi ABSU ekolünden gelen EXORDIUM MORS, Auckland şehrimizin nezih gençlerinden, gözde bekârlarından oluşan bir gönül birliği. Başlangıçta bir şiir topluluğu olarak kurulan ve bir araya gelerek şiir okumaları yapan EXORDIUM MORS üyeleri, 2004 yılında “Aga şiir yetti bize, uyak redif falan denince vallahi etlerimiz çekiliyor” diyerek black/thrash/death metal yapmaya karar vermişler.

Bu birlikteliğin ilk meyvesini ancak 2014’te verebilen EXORDIUM MORS, ikinci albümü “As Legends Fade and Gods Die”ı da yakın zamanda çıkarmış ve pislik üretme konusundaki becerilerini bir kez daha gözler önüne sermiş. Son derece agresif, yırtıcı, kuduz köpek gibi saldıran bir müzik yapan EXORDIUM MORS, “As Legends Fade and Gods Die”ı baştan sona zehir gibi riflerle ve rastgele her yöne fırlayan binlerce bıçakla bezemiş. Nasıl bir şey bu? Şöyle bir şey; albümü dinlerken gitarların sürekli olarak bir silahmışçasına kullanıldıklarını hissediyorsunuz. Her tür şerefsizlik, haysiyetsizlik, onursuzlukla dolu rifler üzerinize kusulurcasına boca edilirken bir yandan da çığlık çığlığa bir vokalle olayın şiddeti artıyor. Üstüne bir de -nasıl bir manyaksa- hem DIOCLETIAN’da hem de HERESIACH’ta -çüş be kardeşim- çalan bir davulcu eklenince ortaya cidden cehennem zebanisi gibi bir müzik çıkıyor.

“As Legends Fade and Gods Die”la ilgili olarak en çok tuttuğum konu grubun ipleri bir an olsun gevşetmemesi. Sürekli bir öncekinden de daha kötücül bir rif, sürekli kötü niyet kusan bir vokal ve amansız bir güç gösterisi eşliğinde uzun zamandır dinlediğim en hızlı geçen 43 dakikalardan birini sunmayı başarmış; zaten epey kalabalık olan “2022’de çıkan çok hayvan albümler” listesine adlarını kâğıtları yırtarcasına yazdırmışlar. Albüm baştan sona tamamen kötülük, şirretlik ve kötülük dolu ve bu yüksek dozdaki agresifliği, ekstremliği kıran kalem olarak da yer yer karşımıza çıkan clean vokalleri kullanmışlar. Clean vokalden kastım elbette ki nakaratları bir anda eşlik edilesi bir şeye çeviren şekersi vokaller değil. ANAAL NATHRAKH gibi desem o da hiç değil, sanırım en iyisi “SEPTICFLESH’teki clean’leri andıran ama tam da andırmayan tarzdaki birtakım vokaller” deyip geçmek olacaktır. Bakın bunu dedim, az önce dedim, şimdi de geçiyorum.

Geçtim şu anda.

Bu yılın özellikle ikinci yarısı ciddi anlamda üst düzey black/thrash, death/thrash, black/death metal albümü yaptı. Bazılarını bu sayfalarda yılın en iyisi ya da en iyilerinden biri olarak da duyurduk. İşte EXORDIUM MORS da bu ekibe katılabilecek düzeyde sürükleyici, sevilesi bir black/thrash/death metal kırması yapıyor ve 2022’ye kanlı, iltihaplı imzasını atıyor. Kanlı diş etleriyle sırıtarak, salyalarını akıtarak.