- 2022′nin en iyi black/thrash metal albümü
- Son zamanlarda çıkan en iyi black/thrash metal albümü
- Hayatımda dinlediğim en iyi black/thrash metal albümlerinden biri
Böyle ahkâm kesen başlıklar atmayı pek sevmem ama konu tartışmaya kapalı olduğundan fazla üzerinde durmayacağım.
Şu anda bana kalırsa yılın en iyi black/thrash metal albümünün incelemesini okuyorsunuz ve bu iddialı ifadeler sizde en ufak bir merak, heyecan yaratıyorsa hemen şu an albümü açıp duvarlara kafa atmaya başlayabilirsiniz.
2019’un en iyi albümlerinden biri olan “The Ruins of Fading Light”ı çıkarmasıyla dikkatleri üzerine çeken epik doom metal grubu CRYPT SERMON’dan üç elemanı kadrosunda barındıran ABD’li grup DAEVA tek kelimeyle kusursuza yakın bir black metal/thrash metal harmanı sunuyor.
Bunu öylesine söylemiyorum. Duyar duymaz akla kazınan rifler, son derece etkili bir gitar kullanımı, bu tür için biçilmiş kaftan bir vokal ve dinlemelere doyulamayan bir albüm.
Peki böyle gaza gelmemi ve “DAEVA ULAN! DAEVA VAR YA OLM! ĞÖÖÖÖ!!!” diye böğürmemi sağlayan esas şey nedir? Hemen söyleyeyim. Black/thrash metalin temelini paçozluk oluşturduğundan müziğinde bu paçozluğu öne çıkaran gruplar, yazdıkları rifler fazla akılda kalıcı olmasa dahi genelde el üstünde tutulurlar. Türün büyüklerinin izinden gitmek, old-school olmak, pislik içinde bir müzik sunmak ve çirkinliği yüceltmek black/thrash yapmak adına çoğu zaman yeterli görülür ve bu sayede ortaya birbirinin çok benzeri pek çok grup çıkar. Bu HELLHAMMER’ın 1984 çıkışlı efsanevi EP’si “Apocalyptic Raids”den beri böyle olmuştur, pislik genelde yeterli görülmüştür.
Ne var ki bununla yetinmeyen ve rifleri üzerinde uzun uzun uğraşan gruplar da var. DAEVA işte bunlardan biri. Paçozluk tabii lazım, hatta olmazsa olmaz, ancak bir grubu dinlediğinizde gitarınızı alıp şarkıdaki rifleri çalmak istiyorsanız olay başka bir boyuta taşınıyor. DAEVA işte böyle bir grup. Aşağıdaki iki şarkının ilk beşer, bakın on bile demiyorum ilk beşer saniyelerini dinleyin ve DAEVA’nın nasıl bir rif canavarı olduğunu görün.
Gördüğünüze göre devam edelim. Black metal ve thrash metali harmanlama konusunda ABSU müfredatını epey bir hatmetmiş olan grup, bunu ABSU’da görmediğimiz düzeyde üstün müzisyenlik ve panik atak ekseninde sunarak gerçekten de adrenalin krizine giren bir albüme imza atıyor. Şahsen black/thrash metal sevip de “Through Sheer Will and Black Magic”i beğenmeyecek bir insan olabileceğine inanmıyorum. Mümkün değil. Sırf “Itch of the Bottle”ın 3.06’da başlayan kısmı için bile çoluk çocuk kesilir, zekât niyetine diğer black/thrash metal gruplarına dağıtılır.
Çok bile yazdım aslında. Benim için yılın en iyi 5, belki de 3 albümü arasına şimdiden giren “Through Sheer Will and Black Magic”i nasıl övsem, birilerinin dinlemesini sağlamak için nasıl ortalığı ayağa kaldırsam bilmiyorum. Kusursuz diyeyim, hayatımda dinlediğim en iyi black/thrash metal albümlerinden biri diyeyim, yılın en iyi 3-5 albümünden biri diyeyim yetsin. Yetmezse prodüksiyonunu yapan kişi Arthur Rizk diyeyim ki bu da yetmiyorsa iş şımarıklığa girer. Her şey o kadar net ve ortada ki, yazmaya devam ettikçe bu albümü size satmak için daha fazla uğraşmaktan hicap duymaya başladım.
Başlıkta zaten düşüncemi yazdım. İnanılmaz bir grup, inanılmaz bir albüm. Bundan yıllar sonra geçmişe bakıldığında black/thrash metal tarihinin en iyi albümlerinden biri olarak nitelenirse zerre şaşırmam, “herhalde aslan, biz zamanında demiştik” diye atar yaparım. Yıl sonu listeleri açıklanırken “ben niye bunu zamanında dinlememişim, kesin listeme koyardım” diye ağlamak istemiyorsanız işi gücü bırakın “Through Sheer Will and Black Magic”i dinleyin.
Kadro Edward Gonet: Vokal
Steve Jansson: Gitar
Frank Chin: Bas
Enrique Sagarnaga: Davul
Şarkılar 1. Intro (Emanations)
2. The Architect and the Monument
3. Arena at Dis
4. Passion Under the Hammer
5. Loosen the Tongue of the Dead
6. Fragmenting in Ritual Splendor
7. Polluting the Sanctuary (Revolutions Against Faith)
8. Itch of the Bottle
9. Luciferian Return
Son zamanlarda dinlediğim en iyi şeylerden biri. Fazla söze gerek yok, Ahmet abinin de dediği gibi kusursuza çok yakın bir iş. Türü seven sevmeyen her metal dinleyicisinin mutlaka dinlemesi gerektiğini düşünüyorum.
@vatay, ya prodüksiyon niye bu kadar önemli hale geldi ben de onu anlamıyorum. punk dan evrilmiş bir müzik türü yav bu. kalkanlar parçalanacak,gitar cızırdayacak,bas patlayacak.
yani temasında iyilik güzellik,saflık duruluk olan bi müzik olsa neyse de…pislik, iğrençlikten bahseden, bu şekilde atmosfer oluşturmaya çalışan bi müzik türü.elinden geldiğince raw olmalı gibi geliyor.
Varg ın ‘en boktan amfiyi istedim,öyle kaydettim’ lafları boş laf değil bence.aynı şarkıları hapisten çıkınca daha iyi bir prodüksiyonla kaydettiği bir albüm çıkardı onlar eski havayı vermedi mesela.
Şu sayfada açıklıyor nasıl kaydettiğini ekipmanları vesaire. Kulaklık mikrofonuna kayıt almak nedir abi. Filosofem’de gitar amfisi bile kullanmamış. Korkunç gerçekten hahah.
@Retrokafa,
bu albümün dinlenmeyecek şekilde bir kaydı falan yok sadece prodüksiyon açısından başarılı bir albüm değil onu söylemek istedim. Çok daha dengeli bir mix mastering işçiliği ile ayrı bir yere gidebilirdi.Bayılmadım çıkarılan işe.
Bu arada müzik prodüksiyonu oldukça önemli bir konu. Çoğu albümü sırf bu sebeble az dinlediğim bile olmakta. Ben önemsiyorum. Kötü kayıt kötü kayıttır, müzik tarzımız böyle bilerek yaptık kafasına ancak yapanlar sığınabilir. Dinleyen açısından gayet de kritik edilmeye açık bir konudur. Yoksa isteyen fritözle kaydetsin bana :) (bknz heaven shall burn)
20 Buck Spin gruplarını severim, bence onlardan Worm olağanüstü bir grup, ama bu da güzelmiş, zaten bu kadar övüldüyse mutlaka birkaç kez daha dinlemek lazım.
Bu bol renkli albüm kapaklarının bir sebebi olsa gerek. Siyah-beyaz olarak betimlenemeyecek denli zengin ve birçok farklı türün iç içe geçmişliğinden oluşan bir albüm bu. Birçok grubun artık daha renkli albüm kapaklarını tercih etmesinin motivasyonlarından biri bu olsa gerek diye düşünüyorum. Gitar işçiliğine bayıldım. Ekolu vokal de gerçekten yakışıyor bu sounda. Black metalin bu denli çeşitlenebilmesi ve farklı yaklaşımlarla yeniden üretilebilmesi hem enteresan hem de harika bir olay.
Loading ...
Bir kere dinleyip “Haaa, güzelmiş.” diyip kenara attığım bir albüm olmuştu. Sanırım götümle dinlemişim
Empreror, Slayer ve Melechesh işbirliği gibi olmuş.
Son zamanlarda dinlediğim en iyi şeylerden biri. Fazla söze gerek yok, Ahmet abinin de dediği gibi kusursuza çok yakın bir iş. Türü seven sevmeyen her metal dinleyicisinin mutlaka dinlemesi gerektiğini düşünüyorum.
albümün prodüksiyonu konusunda sizin kadar emin olmasam da bu albümün harikalığını değiştirmiyor elbette.Taşşşş gibi albüm.
03.11.2022
@vatay, ya prodüksiyon niye bu kadar önemli hale geldi ben de onu anlamıyorum. punk dan evrilmiş bir müzik türü yav bu. kalkanlar parçalanacak,gitar cızırdayacak,bas patlayacak.
yani temasında iyilik güzellik,saflık duruluk olan bi müzik olsa neyse de…pislik, iğrençlikten bahseden, bu şekilde atmosfer oluşturmaya çalışan bi müzik türü.elinden geldiğince raw olmalı gibi geliyor.
Varg ın ‘en boktan amfiyi istedim,öyle kaydettim’ lafları boş laf değil bence.aynı şarkıları hapisten çıkınca daha iyi bir prodüksiyonla kaydettiği bir albüm çıkardı onlar eski havayı vermedi mesela.
03.11.2022
@Retrokafa, https://burzum.org/eng/library/a_burzum_story06.shtml
Şu sayfada açıklıyor nasıl kaydettiğini ekipmanları vesaire. Kulaklık mikrofonuna kayıt almak nedir abi. Filosofem’de gitar amfisi bile kullanmamış. Korkunç gerçekten hahah.
04.11.2022
@Retrokafa,
bu albümün dinlenmeyecek şekilde bir kaydı falan yok sadece prodüksiyon açısından başarılı bir albüm değil onu söylemek istedim. Çok daha dengeli bir mix mastering işçiliği ile ayrı bir yere gidebilirdi.Bayılmadım çıkarılan işe.
Bu arada müzik prodüksiyonu oldukça önemli bir konu. Çoğu albümü sırf bu sebeble az dinlediğim bile olmakta. Ben önemsiyorum. Kötü kayıt kötü kayıttır, müzik tarzımız böyle bilerek yaptık kafasına ancak yapanlar sığınabilir. Dinleyen açısından gayet de kritik edilmeye açık bir konudur. Yoksa isteyen fritözle kaydetsin bana :) (bknz heaven shall burn)
12.11.2022
@Retrokafa, gitarlar istenen vahşiliği veremiyor. Bence prodüksiyondaki en ciddi sıkıntı bu.
Bir kaç şarkısına bakıp yarıda bırakmıştım albümü. Kritiği okuyunca adam akıllı dinleyeyim dedim ama beğenmedim pek.
Gitarlar çok geride ve zayıf tınlıyor. Arthur abim yapmazdı böyle şeyler hayret.
20 Buck Spin gruplarını severim, bence onlardan Worm olağanüstü bir grup, ama bu da güzelmiş, zaten bu kadar övüldüyse mutlaka birkaç kez daha dinlemek lazım.
07.11.2022
@Kastaga, ek bilgi, Worm’da Phil Tougas çalıyor. Ondan alışık olmadığımız bir türde dinleyince çok garibime gitmişte ama gerçekten başarılı.
İki kere denedim, ikisinde de bu albüm olmadı bende. Baya bi olmadı yani.
ahmet abi çoğu ”hmm iyiymiş valla ” albüme yılın en iyi zart zurt albümü hype’ı yarattığın için bu albümü de es geçiyordum lakin haklıymışsın bu sefer
Bu bol renkli albüm kapaklarının bir sebebi olsa gerek. Siyah-beyaz olarak betimlenemeyecek denli zengin ve birçok farklı türün iç içe geçmişliğinden oluşan bir albüm bu. Birçok grubun artık daha renkli albüm kapaklarını tercih etmesinin motivasyonlarından biri bu olsa gerek diye düşünüyorum. Gitar işçiliğine bayıldım. Ekolu vokal de gerçekten yakışıyor bu sounda. Black metalin bu denli çeşitlenebilmesi ve farklı yaklaşımlarla yeniden üretilebilmesi hem enteresan hem de harika bir olay.
Bu albüm konusunda nasıl ikiye bölündü site ya. Baya taş gibi albüm.