Death metal dünyasında worship’i son derece kolay şekilde yapılabilecek çeşitli gruplar var. Bu gruplar ya belirgin bir müzikal özellikleriyle ön plana çıkan ya da genel anlamda çok baskın bir sound sunarak metal dünyasına yön veren oluşumlar. İlk akla gelenlerden biri MORBID ANGEL. GOREPHILIA gibi doğrudan MORBID ANGEL worship olan grupların yanı sıra müziğinde MORBID ANGEL sound’unu temel kabul eden binlerce, on binlerce grup var.

Bu isimlerden bir diğeri CANNIBAL CORPSE. UNDEATH’inden tutun da SEVERE TORTURE’ına kadar CANNIBAL CORPSE’un farklı dönemlerinin sound’una sadık kalan sürüyle grup var. SUFFOCATION worship derseniz PYREXIA’ya, IMMOLATION worship derseniz DRAWN AND QUARTERED’a, INCANTATION worship derseniz FATHER BEFOULED’a bakmanız yeterli.

Konu death metali death metal yapan en önemli birkaç gruptan biri, belki de birincisi olan DEATH’e geldiğimizdeyse DEATH’in çok farklı karakteristik özelliklere sahip dönemleri için ayrı ayrı worship grupları görüyoruz. Grubun doksanların başlarındaki albümleri için GRUESOME, daha sonrası içinse CONTRARIAN’a veya Rusya’dan GRACE DISGRACED’e bakmanız (özellikle “Lasting Afterdeaths” albümü) yeterli. Hepsini geçtim, kendi kimliği olan DECREPIT BIRTH gibi bir grup bile “Polarity” ile DEATH/CYNIC worship denebilecek bir albüme imza atmakta beis görmemişti.

Bugün de yine DEATH sevgisiyle öne çıkan, hatta DEATH için “Olmasaydın olmazdık” diyebilecek bir grupla birlikteyiz. Bizleri İtalya’dan selamlayan MISCREANCE, yakın zamanda kurulan ve ilk albümü “Convergence”ı da 19 Eylül’de yayınlayan bir grup. Adamların albüm kapağına bakıp 90’ların ilk yarısı dediyseniz; aklınıza ATHEIST’ından NOCTURNUS’una çeşitli gruplar geldiyse, bir de grup fotoğrafına bakın (az önce baktınız). Adamlar resmen 1991-1994 arasında çıkan bir grup izlenimi vermek için ellerinden ne geliyorsa yapmışlar. İmajlarından bestelere, prodüksiyondan gitar kullanımına, grup logosuna kadar.

MISCREANCE’ı dinlerken Chuck’ın “Leprosy” ile “Individual Thought Patterns” arası vokallerini duyduğunuzu hissedebilir (ki vokalist aynı zamanda davulcu); gitar kullanımıyla da doğrudan DEATH’in, ATHEIST’in ve o kafadaki vizyoner grupların yazacağı tarzda rif ve gitar armonilerini duyabilirsiniz. Grubun sergilediği DEATH etkisi DEATH taklidi yahut GRUESOME’ın bizzat ifade ettiği gibi DEATH’in doksanların ilk yarısındaki albümlerinde yer alabilecek düzeyde otantik DEATH değil, ancak etkilenme, ilham alma, saygı duruşu yadsınamaz düzeyde. Dolayısıyla MISCREANCE müziğini tarif etmek için uzun uzadıya tarif etmeye de gerek yok. DEATH’i bilen insan zaten ilk şarkıdan kendisini neyin beklediğini, ne bulacağını anlar (ve albüm boyunca da haklı çıkar).

Artık DEATH’ten yeni bir şey duymayacağımız düşünüldüğünde bu tarz tribute’lerin hoş olduğunu düşünüyorum. MISCREANCE makul, hatta hiç de fena olmayan bir saygı duruşu sergiliyor ve doksanların ilk yarısında ABD’de yapılan vizyoner death metal gruplarını sevenlere keyifli bir 32 dakika geçirtiyor.