Finlandiya black metal sahnesinde iki baskın kol bulunuyor. Bunlardan biri SARGEIST, SATANIC WARMASTER, hatta KORGONTHURUS gibi damardan girenler, diğeri ise BEHEXEN, HORNA gibi daha kötücül sesler çıkaranlar. Bunların dışında ARCHGOAT gibi black metali death metalle harmanlayan militan tarzda gruplar da var Finlandiya’nın melankolik havasını müziklerinin baş köşesine oturtanlar da.

Bugün konuk ettiğimiz CELESTIAL GRAVE bu iki at başı koldan herhangi birine dâhil olmayan ve daha genel kapsamlı bir black metal icra eden, nispeten yeni bir grup. Grup fotoğrafına bakınca iki kişiden oluşan ancak EvM adlı arkadaşın her şeyi üstlendiği izlenimi veren grup, ikinci albümü “Vitriolic Atonement”ı yakın zamanda çıkardı ve elbette biz de birkaç kelam etmek için yerimizi aldık.

CELESTIAL GRAVE kelimenin tam anlamıyla “raw black metal” yapıyor. Albümün genelinde doksanlarda icra edilen çiğ, leş black metal karakterini net şekilde görebiliyoruz. Kimi zaman aklıma NARGAROTH’un “Herbstleyd”i geliyor, kimi zaman JUDAS ISCARIOT’ın “Heaven in Flames” başyapıtına göz kırpan şeyler duyuyorum. Raw black metalin uzun süre dinlenebilir olmasını sağlayan başlıca unsurlardan biri olan prodüksiyon açısından “Vitriolic Atonement” bence tam dengede duruyor. “Bence” diyorum çünkü black metalde, özellikle de raw karakterli black metalde sound ve prodüksiyon gerçekten de tam bir zevk işi ve bazı dinleyiciler raw black metalini iyice boğuk ve karambol severken, kimileri de “artık 2022 yılındayız, o yüzden en azından enstrümanları melodileri duyalım” noktasında duruyor. CELESTIAL GRAVE bu ikinci grubu epey memnun edecek türde bir prodüksiyona sahip.

Albümün çeşitli yerlerinde grubun tremolo gitarları tamamen rafa kaldırdığını ve her şeyiyle “DOKSANLAAAR!” diye bağıran rifler yazdığını görebiliyoruz. Albümün üçüncü ve en uzun şarkısı “Clemency” bu açıdan gayet iyi bir örnek. Şarkıyı dinlerken WINDIR’vari diyebileceğim türde mikro düzeyde folk karakterler duymanız mümkün. Bu doksanlar nostaljisi, doğal olarak ortaya hüzün tarafı baskın bir atmosfer çıkarıyor. Grubun melodi olayını gitarın alt tellerinden çalınan “melodi gibi melodi” olarak değil de riflere yedirilmiş şekilde sunması albümün bir melodik black metal albümü olmasının önüne geçiyor. Bu hem melankolik hem nostaljik hem de gaz hava bazen öyle güçleniyor ki, az önce adını andığım “Clemency”nin bazı anlarında akıllara neredeyse IN FLAMES’in “The Jester Race” albümünün o kendine has hüznü dahi gelebiliyor.

Anlamış olacağınız üzere CELESTIAL GRAVE raw black metal standartları düşünüldüğünde epey ılıman karakterli bir black metal yapıyor. Prodüksiyonun bu şekilde olması, bu melodik/kederli atmosferi çok iyi besliyor ve belli ki grup da birtakım fikirleri müziğine yedirme konusunda kendini kısıtlamıyor. Buna “Exaltation”daki rock ‘n’ roll solosu da radyo efektli kadın konuşmaları da dâhil. Yani tahmin edeceğiniz üzere, “Vitriolic Atonement”tan öyle SPECTRAL WOUND tarzı zehirli olaylar, URGEHAL tarzı bir black metal terörü falan beklemeyin.

Peki ne bekleyin? Öncelikle gayet dinlenebilir, müzikal bir albüm bekleyin. Birkaç dinlemede, hatta belki ilk dinlemede ısınacağınız türde besteler bekleyin. Raw black metal adına bence tam kıvamında bir prodüksiyon ve bunun altını dolduran performanslarla bezeli şarkılar bekleyin. Kısacası iyi şeyler bekleyin “Vitriolic Atonement”tan. Zaten grup da gayet iyi şeyler sunduğundan, böylesi rahat ve güvenli şekilde beklenti yaratmakta, grubu övmekte bir sakınca görmüyorum. CELESTIAL GRAVE’i takibe alın, kârlı çıkarsınız.