Danimarka’dan çıkan sert, haşin gruplar dinlediğimde aklıma hemen ILLDISPOSED’un 1997 çıkışlı süper albümü “There’s Something Rotten… in the State of Denmark” geliyor. Refahın kralını yaşayan Danimarka’da da “rotten” bir şeyler varsa biz siki tutmuşuz diyesim gelse de “her ülkenin problemi kendine” diyerek fazla takılmamaya çalışıyorum.

Yakın zamanda yine Danimarka’dan çıkan HEXIS’in deli manyak albümünü incelemiştim. Son 2 yılda çıkan LIGFAERD, VOLBEAT, ROT AWAY, SUNKEN, AFSKY, MANTICORA albümlerine baktığımızda, Danimarka’nın diğer Kuzey ülkelerine kıyasla az ama öz grupla başarı istatistiğini yukarılarda tuttuğunu görüyoruz.

Bugün de Danimarka’nın soğuk ve duygusuz ortamına gayet uygun bir grupla, farklı türlerle süsledikleri deathcore’larıyla son günlerin adından söz ettiren grubu CABAL’la birlikteyiz. Temel olarak deathcore yapan CABAL, kendi ifadeleriyle death metalden black metale kadar farklı ilhamlarla beslenen; bunun yanı sıra CODE ORANGE gibi elektronik olaylara da girişerek farklı bir atmosfer yaratmayı başarabilen bir grup.

İlk EP’sini 2017’de çıkaran CABAL, sonra 2018’de ve 2020’de albümler çıkararak üretken bir grup olacağını göstermişti. “Büyük Yıkım” anlamına gelen “Magno Interitus”u da birkaç gün önce çıkaran grup, albümün adına yakışır bir müzikle adını deathcore dünyasında daha çok duyuracağının sinyallerini veriyor.

Müziğinde deathcore’un standart formüllerinin yanı sıra, özellikle djent yoluyla türün genel geçer kafeslerini kırabilecek tarzda birtakım fikirlere de yer veren CABAL, bu sayede ileride kendisini epey öne çıkarabilecek şeyler yapabileceğinin sinyallerini veriyor. Şu anda yapıyor demek için bence erken, ancak yapabileceklerini hissettirdikleri de ortada.

CABAL’ın potansiyeli belli ki Nuclear Blast tarafından da görülmüş ve albüm şimdilik 3 kliple desteklenmiş. Bu gibi durumlarda, yani genç ve umut vadeden grupların ikinci, üçüncü albümlerinde şirket desteği çok önemli oluyor ve Nuclear Blast gibi bir şirketin dikkatini çekmiş olmalarından dolayı CABAL elemanları kendilerini epey şanslı sayabilirler.

Albümü dinlerken yer yer türün büyüklerinden mini mini etkilenimler, ilhamlara rastlamak mümkün. Deathcore zaten bir türlü deneye açık bir tür olmadığından bu da gayet normal; ben dinlerken THY ART IS MURDER’dan da ufak tefek fikirler gördüm, DESPISED ICON’vari dokunuşlara da rastladım. Bunlar güzel şeyler, belki de gerekli şeyler.

CABAL’la ilgili ilginç detaylardan biri de adamların bu tarz bir müziğin rahatlıkla kaldıracağı 7 hatta 8 telli gitarlar yerine 6 telli gitar kullanması. Albümü dinlerken hiç böyle düşünmeyebilir ve 7 ya da 8 telli gitar kullanıldığını düşünebilirsiniz, ne var ki grup üyeleri tüm konser videolarında, fotoğraflarda 6 telli gitar kullanıyorlar ancak tıpkı zamanında EMPEROR’ın “IX Equilibrium”da ve akabinde onlardan örnek alan VEIL OF MAYA’nın da yaptığı gibi bas gitar desteği ve drop tuning ile 7-8 telli gitar illüzyonu yaratıyorlar.

CABAL genç ve yetenekli bir grup ve deathcore’a farklı bir açıdan bakmayı başarıyor kanısındayım. Duygusuzluk, formülize besteler gibi türün genelinin bilindik eksik gediklerine sahip olsalar da en azından farklı bir mizaç ortaya koymayı başarıyorlar. Bence “Magno Interitus” CABAL’ın gelişim sürecini henüz tamamladığını ancak bunun yolunu gayet sağlam şekilde yaptığını gözler önüne seren bir albüm ve şimdiden hatırı sayılır bir kitle oluşturup bir sonraki albümlerinde de -şansları yaver giderse ve doğru adımları atarlarsa- bir üst seviyeye adımlarını atabileceklerini düşünüyorum.