Bugün death metal dendiğinde neredeyse kaçınılmaz olarak sürekli MORBID ANGEL’ın türdeki baskın etkisinden konuşuyorsak, olay sofistike taraflara kaymaya başladığı anda dillerimizden DEATH’i eksik etmiyorsak, işin çirkinlik dozunun arttığı noktalarda da bir AUTOPSY’yi, INCANTATION’ı anmadan geçmemiz neredeyse mümkün değil. Death metal IMMOLATION’larla, GORGUTS’larla, NOCTURNUS’larla başka kafalara yelken açarken pek çok grup halis death metal karakterini törpüleyip daha dikkat çekici olaylara bulaşma yarışına girmişti.

MORBID ANGEL alfabenin G harfinden sonra okuma yazmada güçlük çekmeye başlamış ve en sadık hayranlarının bile arkasında durmakta zorlanacağı yönlere kaymış, bu rağmen AUTOPSY ve şürekası, AUTOPSY ve muadilleri, AUTOPSY ve onun izinden giden pek çok genç grup inatla, hırsla, fiyakalı at gözlükleri eşliğinde, varsa yok pislik, varsa yoksa pıhtı, irin, iltihap demeyi sürdürüyor ve öldürseler dahi death metal 101’den şaşmıyorlardı.

Verdiği 15 yıllık aranın ardından ortamlara geri dönen AUTOPSY, büyük bir gazla olaylara girmiş ve 2011-2015 arasına 4 albüm sığdırmayı başarmıştı. Sonrasında ıvır zıvır işlerle 7 yıl albüm çıkarmayan grup, şimdi de en güncel ve belki de geri dönüş sonrasının en acımasız çalışması olan “Morbidity Triumphant”la karşımızda. “Severed Survival”, “Mental Funeral” zamanlarını günümüze taşıyan ve ortalığı iç organlardan oluşan bir balçığa bulayan “Morbidity Triumphant”, duyup duyabileceğiniz en old-school death metal örneklerinden biri olarak 2022 yılının değerini düşüren, ortalığı kana bulayan, evimize yurdumuza bulaşıcı hastalık getiren nadide işler arasına adını yazdırıyor.

1987 yılında kurulup arada 15 yıl ara verdikten, sonra bir 7 yılı daha albümsüz geçirdikten sonra böylesi pislik bir albüm çıkaracak motivasyonu bulmanın, bu inada sahip olmanın ne kadar ender rastlanan ve ne kadar değerli bir şey olduğunun farkında mısınız? Metal dünyasında sevip saygı duyduğum yüz bin milyor tane şey bulabilirim ama bunca zaman sonra bu adanmışlığa ve ateşe sahip olmayı, saygı ve takdir skalasında sanırım en en en üste koyuyorum. Kanınıza girmesine müsaade ettiğiniz takdirde bu müzik gerçekten de hayattaki pek çok şeyin önüne geçen bir bağımlılığa dönüşüyor ve ben de AUTOPSY gibi, INCANTATION gibi, GORGUTS gibi, IMMOLATION gibi, CANNIBAL CORPSE gibi, DEICIDE gibi grupların beyazlamış saçlarıyla ölümden, zombiden, kaçak et kesmekten, organ naklinden falan bahsediyor ve bunu da olabilecek en hoyrat yöntemlerle yapıyor olmalarına acayip saygı duyuyorum. Harbiden duyuyorum arkadaş.

“Morbidity Triumphant” işte bu minvalde bir adanmışlık ve işi inada bindirme vesikası. Şarkıların müzikal bir değer yaratma, birilerinin hoşuna gitme noktasında en ufak bir çabaları, kaygıları yok ve bu sayede 42 dakika boyunca dosta güven, düşmana korku salmayı fazlasıyla başarıyorlar. Rifler resmen 30-35 yıl önceden fırlamış gibi, Chris Reifert’ın hışmına uğrayan davullar zaten “çirkin davulculuk” dediğimiz kavramın atası konumunda. Baslar desen -ki yer yer çok öne çıkıp ortalığı osuruğa boğuyorlar- ayrı bir dert; vokaller ise bu işin 101’i, temeli, katıksız yöresel lezzet tadında köy pazarlarında satılacak düzeyde öze sadık karakterde.

Bu tarz grupların bu tarz albümlerinde, yani 35 yıllık death metal gruplarının olaya yeni bir şey katma çabası olmayan mağara adamı karakterli albümlerinde tahlil edecek, cerrahi düzeyde incelenecek çok da bir şey olmuyor aslında. “Aha da gitar, aha da davul, aha da vokal, aha da bas, alın size saf old-school death metal” şeklinde açıklanabilecek binlerce albüm var ve “Morbidity Triumphant” da genel itibarıyla bu albümlerden biri. Ne var ki riflerden, davul yazımından, vokallerin coşkusundan ve bu gibi detaylardan hissedilebilecek ekstra puanlar var ve bu tür albümleri iyi ya da vasat yapan da genele bu noktalar oluyor.

“Morbidity Triumphant” bu açıdan gayet başarılı, grubun 7 yıllık albümsüz dönemin ardından kana susamışlığını hissettiren, taş gibi bir death metal albümü. Hatta, kim ne der bilmem ama 16 yıllık albümsüz dönemin ardından 2011 yılında çıkan ve AUTOPSY’nin esas geri dönüş albümü sayılan “Macabre Eternal”dan da daha iyi, daha hayvan, daha pislik bir albüm.