Lafı dolandırmadan en sonda söyleyeceğim en baştan söyleyeceğim. Şu anda 2022’nin en iyi albümlerinden birinin incelemesini okumaktasınız. Dilerseniz sonuna kadar okuyup albümü öyle açın, dilerseniz arkaya albümü açıp onun eşliğinde okuyun, vaktiniz yoksa da yazıya dokuz mokuz bir not vurup albümü dinlemeye koyulun.

Japonya’nın en sıra dışı metal oluşumlarından biri olan SIGH, pek çokları için korkutucu olabilecek “avangart” sıfatı nedeniyle black metalin deneysel tarafını sevenler tarafından bile temkinli yaklaşılan bir grup. Japon oldukları için her türlü sapkınlığın beklenebileceği bu insanların 1990’dan bu yana yarattığı müziğe baktığımızda iç içe geçen pek çok türün, kültürel ögenin ve son derece karakteristik bir müzikal kimliğin vuku bulduğunu görüyoruz. İçine girmesi zor işlere imza atmayı seven SIGH’ın geçtiğimiz hafta bizlere sunduğu yeni eserinde ise SIGH’ı belki de içine girmesi hem en kolay hem de en sofistike formlarından biriyle deneyimleme şansını elde ediyoruz.

Son derece zeki bir müzisyen olan, hatta bunca yıldır yaptıklarına baktığımda “avangart black metalin Miyagi San’ı” diyebileceğim Mirai Kawashima’nın dehasının bir ürünü olan SIGH, barındırdığı türlü renklerle yıllardır dinleyicilerinin kendilerini şanslı hissetmesini sağlayan tablolar çiziyor; kendisini anlamaya ve kavramaya hazır olanları metalin en heyecan verici yolculuklarından birine çıkarıyor. “Shiki” adlı bu yeni albüm de bu yolculukların en dolambaçlı, en merak uyandırıcı, en etkileyici olanlarından biri ve ilk dinleyişimden bu yana neresini nasıl övsem diye planlar yapmama neden olacak düzeyde zengin bir gövde gösterisi.

Japonluğunun yarattığı farklı tarafları pek çok açıdan albüme zerk etmeyi başaran SIGH, katmanlarla bezediği şarkılarını zenginleştirmek ve detaylandırmak için büyük çaba sarf ettiğini “Shiki”nin her anında gösteriyor. Bir kere albümde 10 üzerinden 20 diyebileceğim MUAZZAM bir davul performansı var. Davullar, perküsyonlar, türlü türlü vurmalılarla dolu olan “Shiki” resmen bir davul üstadı tarafından yaratılan bir vurmalı çalgı şölenine dönüşüyor. Buna şaşmamak lazım, zira bu albümde gruba konuk olan ABD’li Mike Heller pek çok grupta çalan bir davul eğitmeni. Öylesine bir davul yazımı ve icrası var ki “Shiki”de, ABD’de olsaydım ve kendisiyle aynı şehirde yaşasaydım bu albümü duyar duymaz “Shut up and take my money!” diye kapısına dayanır, zilleri altoları ağzıma sokardım.

Ne var ki “Shiki” bir bütün hâlinde muazzam bir albüm ve bu kadar övdüğüm, ayrı bir paragraf ayırdığım davul konusu bile albümdeki zenginliklerden sadece biri olarak karşımızda duruyor. Mirai ve yandaşlarının yazdığı rifler; iç içe geçmiş onca gitar, klavye, vokal ve daha bir dolu detay albümü ciddi anlamda bir şölene çeviriyor. O kadar fazla detayla o kadar mükemmeliyetçi uğraşılmış ki “Shiki”yi dinlerken sanki devasa, mobil bir black metal sirkinin mahallenize geldiğini ve ortalığı ayağa kaldırdığını hissediyorsunuz. Bu sirk metaforu PENSÉES NOCTURNES tarzı bir “sirk müzikli akordeonlu avangart black metal” şeklinde gerçekleşmiyor. O tarz olaylara ben de genelde epey mesafeliyim, lakin “Shiki”nin zenginliği ve müzikal derinliği olayı karanlık bir cümbüşe, kaotik bir panayıra, katliamlara sahne olan bir fuar alanına dönüştürüyor.

Hem içi hem dışı güzel olan ve gerçek bir psikopat olduğunu her hâlinden belli eden Dr. Mikannibal’ın -ki gerçekten de Dr., fizik alanında doçent kendisi- da farklı şekillerde renk kattığı albümde black metalin psikolojik taraflarına eğilen kafalardan tutun da elektronik altyapılara kadar bir dolu fikir, sayısız katman var. Tabii böyle bıdır bıdır anlatıyorum, ancak SIGH’ın herkese göre olmadığını da göz ardı etmemek gerek. Misal avangart tarafını yok sayıp black metal dinleyeyim diye kapısını çalarsanız “Shiki” size hiç de iyi bir ev sahipliği yapmayabilir. Ne var ki albümün ne kadar rengârenk ne kadar delişmen olduğunu gördüğünüzde -ki bunun için ilk şarkının belli bir kısmını dinlemeniz bile yeterli olacaktır- SIGH’ın nasıl hayranlık uyandıran bir iş yaptığını da anlayacaksınız diye düşünüyorum.

Esas diyeceğimi en başta dediğim için daha da fazla uzatmayayım. “Shiki” kusursuza yakın bir albüm. Daha ilk andan başyapıt demek için belki erken olabilir ancak başyapıt olmaya çok yakın bir iş ve yıl sonu listelerini domine etmesi gerektiği konusu da benim için tartışmaya kapalı. Yeni, heyecan verici, benzeri olmayan tarzda bir şeyler dinlemek istiyorsanız fazla da şey etmeyin. Alın işte adamlar -ve kadın- yapmış, dinleyin üst düzey müziğe doyun.