Bugün sizlere zifiri bir kaostan doğan cehennem ateşlerini değil; saf, cayır cayır, tutku dolu heavy metal ateşlerini getirmek üzere huzurunuzdayım. Konuğumuz bizleri Stockholm’den selamlayan ve yıllardır çıkardığı albümlerle ve müzikalitesiyle son derece istikrarlı bir grup profili çizen DYNAZTY.

17 yıl önce kurulan ve bu süreye 8 albüm sığdıran DYNAZTY, metalin klasik tarafını seven geniş kitle sayesinde Spotify’da milyonları aşan dinleme sayılarına ulaşmış ve capcanlı müziğiyle pek çok insana kendini sevdirmiş bir grup. Yapı olarak seksenlerden bu yana yapılagelen heavy/power metali hard rock’la harmanlayarak tam bir konser müziği ortaya çıkaran topluluk, bunu üst düzey müzisyenlikle bütünleştirerek türe bağlılık duyan dinleyicileri her anlamda tatmin edecek türde bir müzik icra ediyor.

Müziklerinde kullandıkları klavyeler sayesinde daha synth soslu, daha seksenler karakterli ve yer yer görkemli bir hava yaratan DYNAZTY, bu sayede misal bir NIGHTWISH’in Anette Olzon sonrası dönemindeki “senfonik-pop metal” karakterine de bürünebiliyor. “Final Advent”teki kimi şarkıların iyi anlamda cheesy nakaratlarında kendinizi “Bye Bye Beautiful” ayarında bir şeyler dinler gibi hissetmeniz gayet olası. Bunun yanında “Yours” gibi, nakarat kısmında MERCENARY’nin efsane şarkısı “Isolation”ı veya son 10 yılın EVERGREY power baladlarını hatırlatabilecek türde şarkılar da var. Vokalist Nils Molin’i dinlerken hem eski MERCENARY vokalisti Kral’ın ihtişamını hem de Jørn Lande’nin aşırı karakteristik gırtlağını duyuyorum ve vokal rengindeki bu kimya gayet iyi sonuçlar vererek DYNAZTY’nin yakmayı amaçladığı o ateşi cayır cayır yakıyor.

Albümde öne çıkan diğer bir önemli değer de gitarist Rob Love Magnusson’un nakış gibi işlenmiş, albüme acayip renk paletleri katan ve bu akılda kalıcı nakaratların ardından dinleyiciyi hop oturup hop kaldıran soloları. Gerçekten de Magnusson’un solo yazma konusunda çok yetenekli olduğu su götürmez bir gerçek ve her bir solo için büyük özen gösterdiğini; soloları melodik ve akılda kalıcı yapmak için emek verdiğini hissetmek işten bile değil.

“Final Advent”i iyi yapan şeylerin başında müziğin “cheese” tarafıyla metal tarafı arasında gayet iyi bir denge yakalamış olmaları geliyor. AVANTASIA tarzı, transpozeli dev nakaratların yanı sıra BEAST IN BLACK gibi Eurovision’a uygun tarzda, adeta “Bon Jovi Metal” yapan grupların kolay dinlenebilir karakteri de var.

Şarkılar 3,5-4,5 dakika bandında geziniyorlar ve bu sayede hem sıkmıyor hem de yeterli enerjiyi pompalıyorlar. Buna rağmen gitar tonlarının sertliği, soloların çılgın atması ve vokallerin son derece güçlü olmasından dolayı olayın metal yönü de bir an olsun unutulmuyor ve “Final Advent”in her anında metal dinlediğinizi hissediyorsunuz.

Zaten böylesi vokaller, bu kadar güzel sololar ve tanıdık olsalar da aynı tornadan çıkmış gibi durmayan nakaratlarla heavy metal seven birinin bu şarkılara burun kıvırması için ayrıntılara inmesi ve özellikle hoşuna gitmeyen birtakım detaylar araması gerek diye düşünüyorum. DYNAZTY çok basit ancak hedef odaklı düşünerek bestelediği bu şarkılarla bence gayet başarılı olmuş ve başta da dediğim istikrarlı kariyerindeki en ateşli, en güçlü adımlardan birini atmış.

DYNAZTY büyük nakaratlı ve tamamen gaz deposu heavy/power metal ile hard rock noktasında son derece iyi bir müzik yapıyor ve kolay dinlenir ve eşlik edilebilir sertlik arayanlar için ilaç niteliğinde, boşu olmayan bir albümle bu yılın takdir edilesi işleri arasına adını yazdırıyor. Şarkılar son derece basit yapıdalar ancak ucuzluğa kaçmıyorlar ve henüz tanışmadıysanız DYNAZTY’yi de “Final Advent”ı da sevmeniz birkaç şarkının nakaratının sizi yakalaması kadar yakınınızda olabilir. Yazıda bahsettiğim şeyler size çekici geldiyse düşünmeden dinleyin, heavy metal gazına doyun.