Yunanistan; nüfusu, demografik yapısı, coğrafyası, şusu busu düşünüldüğünde insanın aklına metali getirmeyecek bir ülke gibi gözükse de bildiğimiz gibi bu müziğin her türlüsünü itinayla icra eden insanlarla dolu enteresan bir ülke. Bundan yıllar önce gerçekleştirdiğimiz Yunanistan Metal Dosyası’ndan okuyabileceğiniz üzere ülkede çok sağlam, kemik bir metalci kitlesi var ve özellikle Atina’nın belli başlı bölgelerinde dolaştığınızda bunu hem görüyor hem de hissediyorsunuz.

Metal-Archives’a girip Yunan gruplara baktığınızda belki de yarısından fazlasının Atina’nin Attica bölgesinden çıktığını görebilirsiniz. Günün birinde o taraflara yolunuz düşerse neden bahsettiğimi anlayacağınızı düşünüyorum. Bu arada Yunanistan Metal Dosyası demişken, ne yazık ki yazının itinayla çektiğimiz güzelim fotoğrafları nasıl olduysa durduk yere ortadan kalktı ve yazı dümdüz bir metin olarak duruyor. Yine de daha önce okumadıysanız okuyun, cidden faydalı bir yazı olduğuna inanıyorum.

Konumuza gelelim. 2001 yılında kurulan ve 2000 sonrası Yunan thrash metalinin en önemli temsilcilerinden biri olan SUICIDIAL ANGELS’ın ardından ülkede irili ufaklı pek çok thrash metal grubu ortaya çıkmış ve esas şöhretini Hellenic Black Metalden alan ülkenin cıgıcıgı açlığını gidermek adına yola koyulmuşlardı. EXARSIS, CHRONOSPHERE, BIO-CANCER, AMKEN gibi pek çok grup Grek metalinin cazgır tarafını ortalığa saçmak için olanca gazlarıyla pena, baget sallamaya başlamıştı. Bunlar arasından BIO-CANCER ve AMKEN ülkemize dahi gelmiş, thrash metalin en saf tarafını Ege’nin bize ait tarafıyla da buluşturmuştu.

2016’da gerçekleşen bu konser sırasında bugün konuk ettiğimiz AMKEN’in daha ilk albümü bile ortada yoktu. O konserden kısa bir süre sonra, 2017’de çıkardıkları “Theater of the Absurd” ile gayet sağlam bir thrash metale imza atan grup; sunduğu ateşli, hiperaktif, groovy thrash metalle türün sevenlerini epey bir memnun etmişti.

Geçen 5 yılın ardından grup şimdi de sitemizin ismine selam çakan “Passive Aggression”la karşımızda. Yine ateşli, yine hiperaktif, yine groovy bir thrash sunan AMKEN, epey sevdiğim SUICIDAL ANGELS ile birlikte favori Yunan thrash metal grubum olma yolunda koşar adımlarla ilerlediği bu yeni albümünde yine başarılı bir iş ortaya koyuyor diyerek albüme doğru ilerleyeyim.

Massacre Records, belli ki bünyesinde bulunan AMKEN’e epey bir bel bağlıyor, Bunu 8 şarkı içeren “Passive Aggression”ın yarısına klip çekilmiş olmasından da görebiliyoruz. Bence albüm bunu hak ediyor, zira sadece 34 dakika sürse de albümde açlığı çekilen türde heyecanlı, tutkulu, yürek hoplatan bir thrash metal dinleme şansına erişiyoruz. İkili vokal kullanımı, yaratıcı rifler, yırtıcılık ve kafa sallatan orta tempo bölümlerin çok iyi dengelenmiş olması gibi türlü faktörlerle “Passive Aggression” benim için yılın dinlemesi en zevkli thrash metal albümleri arasına adını çok da kasmadan yazdırıyor.

Görkemli olmak isteyen her thrash metal albümünün yapması gerektiği şekilde epik bir giriş yapan “Passive Aggression” sonrasında vitesi 5’e takıp yarım yarım yardırmaya başlıyor. Her bir elemanın üzerine düşeni yaptığı albüm paçozluk ve sofistikelik dengesini çok iyi tutturarak hem bıçkın hem de etkileyici olmayı başarıyor.

“Theater of the Absurd”de çok daha yırtıcı, daha çıldırmış, daha shriek kıvamlı bir vokal sunan grup bu albümde vokal karakterini daha tok, daha death metalvari bir tarafa çekmiş. Bu önemli bir karar, zira ilk albümün karakterini belirleyen temel kalemlerden biri bu müthiş saldırgan vokallerdi. Ne var ki “Passive Aggression”daki vokaller de farklı bir sertlik, tehditkârlık ve adıyla müsemma şekilde agresiflik barındırıyor ve bence ilk albüme nazaran daha karanlık ve şiddete meyilli olan çalışmanın bu tarafının pekişmesinde önemli rol üstleniyor.

Şarkıları dinlerken AMKEN’in riften rife atlamasına tanık oluyor; eğer kafa sallamaya meyilli bir gününüzdeyseniz size tam istediğiniz türde bir altyapı sunan bir albümle karşı karşıya olduğunuzu görüyorsunuz. AMKEN thrash metali yemiş yutmuş elemanlardan kurulu ve en önemlisi de başka bir grubun klonu oldukları hissiyatını vermiyorlar. Thrash metal gibi sınırları çok net, statik bir türde bunu yapması hiç de kolay değil. EXODUS deseniz değil, SLAYER hiç değil, KREATOR da değil, ama bir şekilde hem güven uyandıran türde bir tanıdıklık/aşinalık hem de memnun eden/sevindiren yapıda bir tazelik söz konusu. Bu dengeyi yakalamış olması bence AMKEN’in burada başardığı ve övülmesi gereken bir numaralı kalem.

Thrash metal seviyorsanız AMKEN’i de seversiniz. Hatta bence çok seversiniz. Hem “Theater of the Absurd” hem de “Passive Aggression”ın ayrı ayrı çok başarılı işler olduğunu düşünüyorum ve türe sevgi saygı besleyenlerin bu arkadaşları kalplerine basacaklarını tahmin ediyorum. Son birkaç yıla kıyasla 2022 thrash metal adına hiç de fena bir yıl olmuyor ve bana kalırsa bu ivmeyi daha da yukarıya çıkaran gruplardan biri AMKEN.

Şunun şurasında 4 ay sonra 2023’e gireceğiz, ama kimse merak etmesin; AMKEN gibi gruplar olduğu sürece thrash metal emin ellerde. Gerekli desteği bulsunlar yeter, onlar gerisini halleder.