Thrash metal odaklı pek çok yazımda türün zaman içerisinde kendisini yeniliklere ne kadar kapattığından bahsettiğime, bu kabuğu kırmak için yeni bir şeyler denemesinin thrash metalin geleceği açısından yararlı, hatta gerekli olduğuna dair zırladığıma tanık olmuşsunuzdur. Bu durum bir taraftan cepte dururken, diğer taraftan thrash metal hâlâ dünyanın en çok icra edilen metal türlerinden biri olmaya devam ediyor. Neden? Çünkü örnekler ortada, Big Four gerçeği ortada, metal tarihinin gelmiş geçmiş en büyük grubunun geldiği nokta ortada.

Ne olursa olsun thrash metal her coğrafyada kendine yer bulmuş ve pek çok grup tarafından haşin biçimde icra edilen bir tür. En baskın ve etkili örneklerini ABD ve kimi Avrupa ülkelerinde gördüğümüz thrash metal, barındırdığı isyan ve öfkeden dolayı üçüncü dünya ülkelerinde de en çok tercih edilen metal dallarından biri.

Bugün bu hırpani müziğin özellikle de son 10 küsur yıldır en iyi icra edildiği ülkelerden birine, Şili’ye gideceğiz. RIPPER başta olmak üzere 2000 sonrasında dünyaya epey kaliteli thrash metal grupları sunan Şili, underground black metal ve death metaldeki etkinliğini thrash metale de kaydırarak gerçekten de türün en heyecan verici gruplarından, albümlerinden bazılarını bu alt türün damarlarına zerk etme konusunda gayet başarılı bir profil çiziyor.

Bugün bu gruplardan biri olan CRITICAL DEFIANCE’ı ele alacağız. İki okurumuz tarafından da önerilen ve yılın en iyi thrash metal albümlerinden biri olarak gösterilen “No Life Forms”la ikinci albümüne imza atan CRITICAL DEFIANCE, bugünkü konuğumuz olarak bakalım neler yapıyor, neler ediyor.

Pasifik Okyanusu’na arabayla yarım saatlik mesafede bulunan Villa Alemana’dan bizleri selamlayan CRITICAL DEFIANCE son derece atarlı, öfkeli bir thrash metal yapıyor. Günümüze ait olduğunu hissettiren bir canlılıkla seksenler karakterli bir thrash metal yapan grup, “Pleasure to Kill” dönemi KREATOR’dan SADUS’a dek uzanan bir çerçevedeki thrash metalini birbirinden agresif şarkılar eşliğinde sunuyor. Gruba dair kilit nokta, CRITICAL DEFIANCE’ın olayın özünü, seksenlerdeki ruhunu çok iyi özümsemiş olması ve “Amerika kıtasında İspanyolca konuşan adam iyi thrash metal yapar” düsturu çerçevesinde son derece iyi bir thrash metal yapması.

Dur durak bilmeksizin sadece 29 dakikada işini bitiren ve kapıyı çarpıp çıkan CRITICAL DEFIANCE; rif çeşitliliği, cazgır soloları, vahşi vokalleri, bas tonu ve bu tür müzik için biçilmiş kaftan prodüksiyonuyla thrash metal meraklılarını ihya edecek bir dolu özelliğe sahip. Bu kadarcık süreye kısa sürelere sahip 10 şarkıyı sığdırmayı başaran CRITICAL DEFIANCE, bu sayede albümün aceleci, koşuşturmalı ve panik hâldeki havasını başından sonuna kadar korumasını sağlamış. Ne zaman bittiğini bile anlayamadığınız “No Life Forms”, sırf şarkı süreleriyle bile hedeflediği yangın yeri havasını oluşturan ve dinleyiciyi bir an olsun rahat oturtmayan bir çalışma.

Konu eski tarz thrash metal olduğunda en tehlikeli bileşenlerden biri olan VOIVOD tişörtlü bıyıklı elemana da sahip olmaları dolayısıyla ciddiye alınırlığı artan CRITICAL DEFIANCE’ı çok iyi thrash metal dinlemek isteyen herkese düşünmeden önerebilirim. Bir süredir thrash’in hasını gerçekten de Güney Amerikalılar yapıyor ve CRITICAL DEFIANCE da bu algının oluşması için gerekli her tür artıyı tekme tokat sunuyor.