Metal gruplarının “-ED” ile biten grup kurma furyasının bir diğer üyesiyle bir aradayız bugün. Bunu ilk başlatan POSSESSED miydi başka biri miydi bilmiyorum ama sanki biraz fazla başvurulan bir grup adı belirleme yöntemi oldu. POSSESSED, ENTOMBED, UNANIMATED, tamam işte bunlar yeterliydi aslında.

Orta Çağ’ın sonlarına doğru hızla gelişerek Avrupa’nın önemli merkezlerinden birine dönüşmesine rağmen günümüzde fazla bir bilinirliği olmayan Madgeburg’dan bizleri selamlayan Alman death metal grubu TORTURIZED’la birlikteyiz bugün. Ana sayfada küfür sevmediğim için yazının başlığında “dandik” demiş olmama rağmen esasında sikko bir isme sahip olan TORTURIZED, 20 yıldır ortamlarda olan ve üçüncü albümü “Aftermath”i de çok yakın zamanda piyasaya sürmüş bir grup.

Kendilerini daha önce duymayanlara açıklayacak olursam, TORTURIZED modern sound’lu ancak yavşaklığa yer olmayan bir death metal yapıyor. Gayet kodu mu oturtan bir sound’ları var, şiddet dozları yerinde, vokallerde farklı denemeler yapıyorlar ve hepsini de dengeli sunarak eli yüzü düzgün bir müzik ortaya çıkarıyorlar.

Grupla ilgili olarak ilk ilgimi çeken şey albüm kapağı oldu. Aklıma yeni albüm çıkarmasını 8273 yıldır beklediğim CHAPEL OF DISEASE’in 2018 çıkışlı başyapıtı “…and as We Have Seen the Storm, We Have Embraced the Eye“ın kapağını getiren “Aftermath” kapağı, ister istemez bende “nasılmış bakayım” duygusunu uyandırarak albüme yönlenmeme vesile oldu. İlk kez bu şekilde tanışmış olduğum TORTURIZED’ın bende uyandırdığı ilk intiba da yine kapaktaki gibi olumlu oldu. Albümü açan “Caustic”in gizemli girişinin ardından giren gitar, bas ve davul bir anda ortama hükmederken özellikle davulun aralıklı blast kullanımı sayesinde kendimi albüme hazırlamış ve gereken gaza kavuşmuş oldum.

Şarkılar ilerledikçe de bu gaz belli oranda devam etti. TORTURIZED’la ilgili enteresan konu, adamların gerçekten de başka herhangi bir gruba benzememeleri. Ortak özellikler taşıdıkları gruplar elbette ki var ancak bir bütün hâlinde “şunun gibi” denebilecek herhangi bir grup yok. Bu durum bir yandan iyi, çünkü adamların özgün olduğunu ifade ediyor. Şarkılar ilerledikçe göreceğiniz üzere TORTURIZED “genel anlamda” bir death metal yapıyor, bunu epey karanlık yapıyor ve içine bir dolu farklı fikir katarak ortaya eli yüzü düzgün bir iş çıkarıyor.

Lakin bu durumun olumsuz olarak değerlendirilebilecek bir tarafı da var, o da TORTURIZED müziğinde fazlaca karakteristik bir taraftan pek de söz edilemeyecek olması. Yani albümde rif yazımı ve hissiyat olarak GOJIRA’ya yakın duran anlar da var, çok daha teknik kazımasyonlar da var. Sonuçta ortaya çıkan şey ortalamanın üstü ve iyi arasında gidip geldiğinden bunu çok sorun etmeye gerek yok, ancak akılda kalıcılık ve uzun yıllar dinlenebilir olma noktasında hedefe ne oranda ulaşıyor orası biraz muallak olabilir.

Tüm bunları bir arada değerlendirdiğimde “Aftermath”in iyi ama geliştirilebilecek fikirleri olduğunu düşünüyorum. Albümü dinlerken “hmm, güzel, evet, aferin, helal” gibi ifadeler sarf edebiliyorsunuz, ancak bir yandan da bu fikirlerle vücut bulan şarkıların çok da uzun ömürlü olamayabileceklerini de hissediyorsunuz. Bu elbette ki kişiden kişiye değişecek bir konu. Nihayetinde adamlar albüme bir dolu dinamik, fikir, renk katmışlar ve hepsini çalkalayıp epey karanlık bir şey elde etmişler. Dolayısıyla albüm kapağı albümdeki müziğin yapısal kimliğinden ziyade, albümün yaratım sürecindeki çok yönlü ve renkli düşünce sürecini ifade ediyor demek daha doğru olacaktır.

“Aftermath”i dinleyip bitirirken karşımızda çok iyi bir davulcu, öküz gibi böğüren bir vokalist ve ULCERATE, IMMOLATION gibi grupları sevdiği belli olan gitaristler olduğunu görüyoruz ve bu sayede doğal olarak ortaya belli bir seviyenin üstünde bir albüm çıkıyor. “Aftermath”in iyi bir albüm olduğu konusunda bence şüphe yok. Cidden yok. Sadece biraz daha odaklanmış bir şarkı yazımıyla çok daha iyi olacaklarını düşündüğüm TORTURIZED’ı, yeni tanıştığım ve iyi ki tanıştım dediğim bir grup olarak dağarcığıma, grup portföyüme yazıyorum. Enteresan işler yapıyorlar, kulak vermenizde fayda var.