Bundan 235 yıl önce, Ekşisözlük bir foseptikten ziyade faydalı bir mecra iken sözlükte bu şekilde bir başlık vardı. İnsanlar orijinalinden daha çok sevdikleri şarkıları listeliyor, aralarda birileri de böyle bir şeyin söz konusu olamayacağını; bir şarkıyı yorumlayan grubun o şarkıyı yaratan gruptan daha değerli bir şey yapamayacağını söyleyerek bu başlığa karşı çıkıyordu.

Şahsen bir taraf tutmasam da bir şarkının cover’ının o şarkının kendisinden daha iyi olması gibi bir durumun biraz çelişkili, sıkıntılı olduğunu düşünüyorum. Herkes istediğini düşünür elbet.

Ne var ki bazen klonun esastan iyi olabildiği durumlarla karşılaşabiliyoruz. Bazen bir grup başta önemli işler yaptıktan sonra sıvamaya başlıyor ve sonradan çıkan ve bu grubun o önemli zamanlarından etkilenen başka bir oluşum o grubun karakterini daha heyecan verici şekilde yorumlayabiliyor. Tıpkı WRETCHED FATE‘in kimilerince “BLOODBATH’ten daha iyi BLODDBATH” olması gibi bugün konuk ettiğimiz TORTURE KILLER’ı da “SIX FEET UNDER’dan daha iyi SIX FEET UNDER” olarak gören insanlar var. Misal ben.

Tabii ki %100 bir örtüşmeden söz etmiyorum, ancak TORTURE KILLER’In varlık sebebi SIX FEET UNDER ile benzeri yavaş death metal grupları ve bugünden baktığımızda bu adamların 2003-2013 arası çıkardığı 4 albüm, TORTURE KILLER’ın varlık sebebi olan SIX FEET UNDER’ın 2003 sonrasının büyük kısmından daha iyi albümler.

Her şeyden önce TORTURE KILLER’ın 2006′daki “Swarm!” albümündeki vokallerin komple Chris Barnes tarafından yapılmış olmasından ve Barnes’ın 3 yıllığına TORTURE KILLER’ın kadrolu elemanı olmasından dolayı bu SIX FEET UNDER referansının yerinde ve gerekli olduğu ortada.

İlginç olan konuya gelirsek, son 9 yıldır sıfır ses veren TORTURE KILLER’ın bir sebepten geri dönmelerinin mantıklı olacağına inanarak yeni bir EP’yle geri gelmiş olması. Yine cesetler, yine kafatasları, yine leş gibi kokan bir kapak ve yine death metal.

Ne var ki bu kez grup -muhtemelen SIX FEET UNDER’ın bu süre zarfında artık ilham alınamayacak bir grup olduğunu düşünerek- müziğinde değişikliklere gitmiş ve SIX FEET UNDER’la sınırlı kalmayan; daha fazla motifin yer aldığı şarkılar yazma yoluna gitmiş. 3 şarkı içeren bu 11 dakikalık geri dönüş EP’sinde TORTURE KILLER’dan daha olgun ve merak uyandırıcı şarkılar dinlediğimizi söyleyebilirim. Birinci ve üçüncü şarkı grubun geri dönmüş olmasına sevinmemizi sağlarken, ikinci şarkı “The Omen”da ise gruptan devamının da geleceğini işaret ettiğini hissediyorum. Neden mi? Çünkü bir death metal grubu 9 yıl aradan sonra çıkardığı dönüş EP’sine neden klavye ve clean gitardan oluşan atmosferik bir enstrümantal koysun ki? Bu 11 dakikanın 2 dakikasını neden bu tarz bir bağlantı şarkısıyla “harcasın ki”?

Bence bu TORTURE KILLER’ın yakın zamanda, muhtemelen seneye tam teşekküllü bir albümle geleceğinin bir göstergesi. Bekleyelim görelim. Sonuçta “Dead Inside”da iki adet iyi şarkı ve bir de enstrümantal bağlantı parçası var ve şahsen normalde fazla heyecanlanmayacağım bu geri dönüş, sunulan besteler sayesinde yeni bir TORTURE KILLER albümü fikrine gayet olumlu yaklaşmamı sağladı. Hoş geldiniz diyelim, beklemeye geçelim.