Son haftaların çok konuşulan gruplarından biriyle beraberiz bugün. Sludge, doom ve post-metali bir potada eriten İngiliz grup CONJURER, epey övgü alan 2018 çıkışlı ilk çalışması “Mire”ın ardından ikinci albümü “Páthos”u Haziran başında yayınladı ve yine benzer övgülerle karşılandı.

Sludge metalin ezici tarafını baz olarak kullanan CONJURER, bunun üstüne döşediği çeşitli motifler, türlü türlü olaylar, antin kuntin hareketlerle dikkat çeken ve “sevenini memnun eder” dediğimiz durumu başarıyla yerine getiren bir grup.

Dinlemeye başladığınız anda görebileceğiniz üzere CONJURER önceliği sağlam bir ses duvarı oluşturmaya veriyor.

Tekil riflerin arka arkaya sıralanmasından ziyade gitar, bas ve davulun güçlü bir saldırısıyla dinleyiciyi karşılayan CONJURER, yırtınan vokallerin de eklenmesiyle belirli bir güç gösterisine ulaşmayı biliyor.

Çeşitli yorumlarda “Páthos”un “Leviathan” dönemi MASTODON’a yanlama gayreti içerisinde olduğuna ilişkin yorumlar okuduysam da sludge metal de, post-metal de, bu ikisini bir arada sunan progresif unsurlar da çok değişti, dolayısıyla buradaki şeyin 18 yıl önceki bir şeyin gölgesi olmaya çalıştığına dair yorumları mantıklı bulmuyorum.

Bir şeyle kıyaslamak, referans vermek istenirse aklıma ISIS geliyor, INTER ARMA geliyor, CONVERGE geliyor. Onlar da sadece açıklama amaçlı geliyor.

CONJURER’ın iyi yaptığı şeylerin başında şarkıların temposunu çok iyi ayarlamak geliyor. Müzik zaten “Suffer Alone” hariç tamamen orta tempo ve yavaş tempo arasında gidip geliyor ve bu dönüşümlerle yaratılan ezicilik çok acayip boyutlara çıkabiliyor. CONJURER acı çekmeyi ve çektirmeyi seviyor ve bunu sağlamak için gereken pek çok şeyi, gücünü de bir an olsun yitirmeden yapıyor.

Sertliği elden bırakmayan grubun bunu içine melodiyi de katması ve yüreğini ortaya koyan vokalist iki vokalistin etkileyici performansı sayesinde albüm sarsıcı ve bir o kadar da akıcı bir şekle bürünüyor. Burada önemli olan CONJURER’ın demagoji yapmaması, duygularla oynamak için kalıplaşmış formüllere bulaşmaması ancak buna rağmen etkileyici ve içselleştirilebilir olmayı başarması.

Şarkılar ilerledikçe gördüğümüz üzere her bir şarkı içerisinde inişli çıkışlı yolculuklar sunuyor ve her bir şarkıda grubun derinlikli beste yapıları kurduğunu görebiliyoruz. CONJURER monotonlaşması gerektiğinde ona göre hareket ediyor, coşması gerektiğinde coşuyor.

Albüme yönelik promosyon, albümün prodüksiyonu, çekilen klipler falan da düşünüldüğünde Nuclear Blast’in CONJURER’a yatırım yaptığı ortada ve böyle övgüler aldığı da düşünüldüğünde grubun daha uzunca bir süre ortalıkta olacağını söylemek mümkün. Ben “Páthos”un içten bir albüm olduğunu düşünüyorum ve grubun bundan daha iyisini de yapabileceğine inanıyorum.

En başa dönersek, CONJURER “Páthos”ta gerçekten de “sevenini memnun edecek” bir iş ortaya koyuyor. Bu tarzı sevmeyen bunu da sevmez demeye çalışmıyorum, bilakis bu tarzla çok haşır neşir olmayan dinleyiciler dahi bu albümü sevebilir. Benim kastettiğim eğer bu tarzı zaten seviyorsanız; sludge, doom, post-metal kolajından zevk alıyorsanız “Páthos”u büyük ihtimalle seveceğiniz yönünde. Sayfadaki klip şarkılarını dinleyin, zaten gerekli mesajı alacaksınız.