Bildiğimiz gibi death metalin çeşitli alt türleri var. Teknik, progresif, melodik, old school, senfonik, blackened, şu, bu. Özellikle son 20 yıldır yükselen bir trendle karşımıza çıkan bir diğer death metal alt kolu da tam olarak kanıksanmış özel bir ismi olmasa da genelde “deneysel” şeklinde ifade edilen şekilsiz, bulanık, soyut karakterli death metal.

İlginçtir, bu işi genelde Avrupa dışındaki gruplar daha iyi yapıyor. Avustralya başta olmak üzere Okyanusya, Kanada, ABD, Güney Amerika gibi yerler bizlere bu tekinsizlikle bezeli death metal anlayışının önemli örneklerini sunuyorlar yıllardır.

Bugün bu gruplardan biri olan ve bizleri Avustralya’dan selamlayan ALTARS’la birlikteyiz. Başlıyorum:

GORGUTS
IMMOLATION
ULCERATE
PORTAL
AD NAUSEAM
MITOCHONDRION
ANTEDILUVIAN
ALTARAGE

Ne demek istediğimi anladınız.

Bu minvalde müzik yapan gruplar kervanında yer alan ALTARS, esasında yaratması hiç de kolay olmayan bir atmosferi hakkını vererek yaratan ve ikinci albümü olan “Ascetic Reflection”da death metalin soyut tarafıyla ilgili güzel örnekler sunan bir topluluk. Grubun müziğindeki soyut ve rahatsız edici havayı güzel yansıtan grup logosu, Adam Burke imzalı olduğu 35 kilometre öteden anlaşılan albüm kapağı ve bu tür müzik için daha iyisi olmaz dedirten bir prodüksiyonla sunulan “Ascetic Reflection”, 2022′nin ortalarında çıkmış olmasına rağmen zifiri karanlık bir yolculuğa çıkmak isteyenlerin 2022 dendi mi aklında kalacak işlerden biri olmaya aday bir çalışma.

An itibarıyla “fakir Dark Descent Records’ı” diyebileceğim ancak hem yayınladığı albümlerle hem de belli dönemlerde kadrosunda barındırdığı isimlerle son zamanların dikkat çekici şirketlerinden biri olduğunu düşündüğüm Everlasting Spew Records’dan çıkan “Ascetic Reflection”, hem ALTARS’ın vokalisti/basçısı hem de tek kişilik gövde gösterisi CONVULSING’in o tek kişisi olan Brendan Sloan’un elinden çıkan nefis bir prodüksiyona sahip. Albümdeki müziğin verdiği rahatsızlık, gerginlik, uğursuzluk bu gitar tonları, bu davullar, bu vokallerle çok daha etkili şekilde yansıtılıyor ve bunları bir araya getiren prodüksiyon ciddi anlamda albümün parlayan taraflarından biri hâline geliyor.

Albümün genelini bir türlü rahat durmayan, huzura eremeyen, sakinleşemeyen rifler oluşturuyor. Sanki sürekli bir kaşıntıları, sıkıntıları, kendilerini içten içe yiyen bir dertleri varmışçasına üzerimize püskürtülen bu rifler bir psikolojik rahatsızlığı temsil etseydi bu herhalde şizofreni olurdu. Şarkıları dinlerken riflerin sürekli bir şeylerden kaçtığına, bir şeylerden korktuğuna ve çıldırmaya doğru giden bir yolda koşar adım ilerlediklerini hissediyoruz. Bu tür bir huzursuzluk, iç sıkıntısı havası var albümde ve bunu da içine kapanarak, sessiz kalarak değil bilakis tedirginliğini, korkusunu belli ederek yapma yoluna gidiyor. Bu açıdan baktığımızda, elinize gitar alıp albümdeki rifleri herhangi bir arkadaşınıza çalsanız muhtemelen ya ne yaptığınızı anlayamayacak ya da rif kavramı konusunda bildiğini düşündüğü şeyleri sorgulamaya başlayacaktır. Böyle de kalıp dışı ve güvenilmez bir albüm “Ascetic Reflection”.

Şekilsizlik, beklenmediklik, işitsel panik ataklar ve bir dolu fikri bir arada barındıran gayet iyi bir albüm “Ascetic Reflection”. Yazının başında adı geçen gruplardan en az ikisinin dinleyicisiyseniz ve şu ana kadar albümü başlatmadıysanız, sanırım “ben neden böyleyim?” diye sormanın zamanı geldi. Böyle olmayın, albümü başlatın.