Rogga Johansson İsveç metal sahnesinin en enteresan adamlarından, hatta olaylarından biri. Şu an itibarıyla 44 aktif grupta çalıyor, 15 de eski grubu var.

Daha enteresan olansa bu 59 grubun temiz 55 tanesinin death metal yapıyor oluşu. Şu anda konuk ettiğimiz THOSE WHO BRING THE TORTURE, Johansson’un 2007’de kurduğu ve 15 yıllık bu sürede 8 albüm çıkardığı bir grup.

Tüm bu gruplarla SADECE 2020 VE 2021’DE TOPLAM 27 ALBÜM ÇIKARAN Johansson’un nasıl bir hayatı olduğunu, ne zaman uyuduğunu, neredeyse hiçbirinin ticari getirisi olmayan bu grupları nasıl idare ettiğini gerçekten aşırı merak ediyorum.

Bir sevgilisi, eşi, çocukları var mı; normal bir işte çalışıyor mu; beste yapmak dışında bir hayatı var mı bunlar hep cevap bekleyen sorular…

Sıra dışı bir durumla karşı karşıya olduğumuz için bu yazının girişini de Şubat ayında yazdığım THOSE WHO BRING THE TORTURE incelemesinin girişini aynen kopyalayarak yaptım. Madem Rogga 2389424 tane birbirine çok benzer death metal grubu kurmakta bir sıkıntı görmüyor, ben de aynı paragrafı kopyalar her incelemesinin önüne yapıştırırım. Tabii incelemeler arasında 235 tane daha grup kurmuş olma riskinden dolayı her seferinde bu sayıları güncellememem gerekir, orası ayrı.

İsveç’teki tüm death metal gruplarında çalan Rogga Johansson’ın bundan 20 yıl önce kurduğu ve çaldığı 92374325 topluluk düşünüldüğünde en istikrarlı gruplarından biri olan RIBSPREADER, benzeri derya deniz olan türde bir death metal yapıyor diyerek standart Rogga Johansson girişimizi yapalım. 2016 yılında, yine bir dolu grupta çalan iki ABD’li müzisyeni yanına alarak (belli ki bu kadar çok grup kurunca İsveç’teki müzisyenler bitmiş) yola devam eden Rogga Bey, RIBSPREADER’da da diğer pek çok grubundan nasıl ayrıştırdığı muallak olan türde işler yapıyor. Büyük oranda GRAVE ve belirli bir tür BLOODBATH’i referans verebileceğimiz RIBSPREADER müziği, İsveç death metalini o kadar da İsveçli olmadan ama yine İsveçli biçimde sofralarımıza sunuyor.

Gitar tonları, davul kullanımı, vokaller açısından sıfır sürpriz içeren “Crypt World”, türün amacı bu olmadığından bu açıdan eleştirilebilecek bir albüm değil elbet. Rogga kariyerini death metal geleneğini devam ettirmek ve olabildiğince fazla şey sunmak üzerine kurduğundan, RIBSPREADER’da da herhangi bir deneyselliğe, farklılık arayışın girmiyor. Bu yaklaşım kaçınılmaz şekilde sıkıcı olmak zorunda mı? Değil elbet. RIBSPREADER da death metal seven dinleyicilere pek çok açıdan çekici gelecek bir dolu şey içeriyor. Şarkıları ayrıştırmak, karakter sahibi olduklarından bahsetmek veya uzun ömürlü olacaklarını iddia etmek mümkün mü, bence pek değil. Ama amaç da bu değil ve zaten her şeyi bu kadar saçma ve tuhaf yapan da bu. İnsan deşarj olmak, death metal açlığını bastırmak için bir, bilemedin iki tane benzer karakterde death metal grubu kurabilir. Biriyle HM-2 worship İsveç death metali yaparsın, diğeriyle daha genel bir old-school anlayışa yönelirsin. Ama ELLİ DOKUZ TANE DE GRUP KURMAZSIN BE ADAM. Bu adam kurmuş, kendi bileceği. Lakin değerlendirme noktasında elleri kolları bir miktar bağlıyor, zira yukarıda da dediğim gibi 2 yılda 27 albüm çıkaran bir insandan bahsediyoruz. Dolayısıyla kürekle atılan şarkılar arasından saklanacakları, geleceğe taşınacakları bulmak, hatta bu arayışa girme konusunda istekli olmak bile dolay değil.

İsveç mafyası gelip “20 yıl içerisinde bize 36.000 tane death metal şarkısı yazacaksın yoksa tüm surströmming’lerini yere dökeriz” demedikçe insan bu tarz bir işe girişmez kariyerindeyim. Rogga Johansson ya surströmming kokusunun müptelası olmuş, yemeden duramıyor ya da tarihte en çok death metal grubu kuran, en çok death metal albümü çıkaran, en çok death metal şarkısı yazan insan olmak gibi bir amacı var. Her iki türlüsünde de karşımızda ortalamanın biraz üstü, ancak özel bir yanı da olmayan bir albüm var. Bu demek ki Rogga’ya yetiyor, bize de yeter gibi olsun madem.