Yıllar sonra orijinal kadrosuyla geri dönüp yaşlı başlı hâlleriyle ortalığı yakıp yıkan black metal grupları için cehennemde özel bir yer ayrıldığı kesin. LORD BELIAL’ın 14 yıllık aradan sonra gerçekleşen bu geri dönüşünü simgeleyen “Rapture” albümünün ilk şarkısı olan “Legion”ın girişindeki ufak pena hareketinin bana düşündürttüğü ilk şey bu oldu. 1992’da grubu kuran adamlardan üçü, yanlarına başka kimseyi almadan çıkagelmişler ve bu dönüşü black metal adına yapılması gereken her şeyi yaptıkları bir albümle taçlandırdıklarını daha ilk andan göstermek istemişler.

Pek çokları tarafından “Lamia” adlı şarkısıyla bilinen; black metalde akustik enstrümantal fetişisti bireylerin ise gerek 1993’teki “Art of Dying” demosuna adını veren şarkıyla gerekse grubun başyapıtı diyebileceğimiz “Enter the Moonlight Gate”teki ve enfes “Forlorn in Silence” ile ayrı bir yere koyduğu LORD BELIAL, esasında İsveç black metal piyasasının en saygıdeğer, en köklü oluşumlarından biri.

Albümü incelemeden önce, “Enter the Moonlight Gate”in Pasifagresif’in mavi kapaklı black metal albümlerinden sorumlu grup başkan vekili Oğuz Sel tarafından çoktan yazılmış olduğu düşüncesiyle “Rapture”ın Oğuz tarafından yazılması gerektiğini düşünmüştüm. Albümün nasıl olduysa sitede yer almadığını görünce, iş başa düştü dedim ve yılların LORD BELIAL’cısı oluşumun da etkisiyle “Rapture”a giriştim.

Tarz olarak benzemese de sunduğu vahşet ve öncesinde verilen ara düşünüldüğünde …AND OCEANS’ın 18 yıllık aranın ardından çıkardığı müthiş albüm “Cosmic World Mother”la denk bir değerde gördüğüm “Rapture”, 52 yaşındaki bir davulcu ve 53 yaşındaki bir gitaristin de yer aldığı bir kadro tarafından çıkarılmış olmasıyla bile bu işin nasıl yürekten gelerek yapıldığının bir kanıtı olarak karşımızda duruyor.

Albümü dinlediğinizde fark edeceğiniz ilk şey, LORD BELIAL’ın geleneğini yaşatma amacı taşıdığı ve bunca yıl sonra bile kendilerini kanıtlamak istediklerini hissettiren bir ateş yakmış olmaları. Albümdeki tüm şarkılar zamansız bir black metal duruşu sergiliyor ve türün genelini kapsayan mizaçta yapılar sunuyorlar. Albüm melodik black metal olarak adlandırılacak düzeyde melodi odaklı değil, ancak gerek tremolo riflere yedirilen melodiler gerekse yer yer karanlık yahut keder yaratmak adına kullanılan melodiler bestelere çok şey katıyor, yer yer şarkıların karakterini belirliyor.

30 yıllık bir grubun 14 yıl aradan sonra çıkardığı bir albüm olduğu düşünüldüğünde, “Rapture”ın aranan o ateşi barındırdığı; İsveç black metal geleneğinin önemli isimlerinden birinin kariyerinde yeni bir sayfa açtığı; hepsinden önemlisi de grubun geçmişi düşünüldüğünde 2022 yılında gayet anlamlı, geçerli ve ilham alınası bir duruş sergileyerek ilham alınası bir şeye dönüştüğü ortada. Black metal yapan ve yapacak gruplar türe nasıl sahip çıkılır, böylesi bir aranın ardından nasıl geri dönülür görmek için “Rapture”ı dinleyebilir, notlar alabilir, dersler çıkarabilirler.

“Rapture” işte bu ateşin sönmediğini ve fiziksel olarak canlı tutulamayacağı zamanlar geldiğinde bile zihinlerde yanmaya devam edeceğini gösteren bir albüm. 30 yıllık bir geçmiş, 14 yıllık araya rağmen böylesi bir geri dönüş… “Saygılar” demekten başka yapacak bir şey yok.