Bugün Fin metal sahnesinin köklü oluşumlarından biri olan ve amsikgötcore’un hatırı sayılır isimlerinden INFERIA’nın 8 yıl sonra çıkan geri dönüş albümü “Grind Cumpaign”i ele alacağız. Ele almak deyince bile insan bir nebze yivreniyor çünkü INFERIA’ya ait bir şeyi elinize aldığınızda kaçınılmaz olarak cinsel yolla bulaşan bir hastalığa yakalanma riskinizin olduğunu biliyorsunuz.

Yaptığı müziğin hayvanlığı düşünüldüğünde INFERIA’nın çok daha ciddi, dünya gündemini falan ele alan bir grup olduğunu düşünebilirsiniz ancak bu düşünceleri bir an önce zihninizden atarsanız iyi edersiniz. Zira öküz gibi bir grindcore icra eden INFERIA saplantılı şekilde sikiş sokuştan, golden shower’lardan, scat’ten, felching’den falan bahsediyor ve porngrind’a özgü temaları yatağınıza, mutfak tezgâhınıza, arabanızın arka koltuğuna, bar tuvaletinize ve aklınıza gelebilecek her tür ortamınıza taşıyor.

Buradaki kilit nokta INFERIA’nın müziği ile işlediği temalar arasındaki kontrast. Seksten, cezalandırmadan ve cezalandırmalı seksten bahseden şarkıların mutlaka mizahi, hafif kıkırdayan bir tarafının olması gerekmiyor elbet, lakin INFERIA olayı NASUM düzeyinde bir sertlikle sunuyor ve bu sertliğin, eziciliğin içerisinde “Fucked with No Vaseline”, “Pussy Farts”, “Hot Golden Mouthwash” gibi şarkılara yer veriyor. Şimdi gelin saksafonla girip “ÖARGH!” diye biten bu yapış yapış albüm nasıl bir şey bir bakalım.

Yukarıda da dediğim gibi INFERIA büyük oranda NASUM karakterli bir grindcore yapıyor. NASUM’un öfkesinin ciddiyetini düşünürsek, INFERIA’nın da ondan geri kalan bir yanı yok aslında. Tamamen tavizsiz, yavşaklığa yer olmayan, ağza tekme gibi bir grindcore’ları var. Nefes aldırmayan davullar, sürekli daha sertini hedefleyen rifler ve 11 saniye ile 2,5 dakika arasında değişen sürelerdeki şarkılarla sunulan her tür şiddet eylemi.

Burada en güzel ve en memnun edici olan konu INFERIA’nın her zamanki gibi tavizsiz bir grindcore yapması ve bunu albümün süresi olan 32 dakika boyunca sürdürmesi. Sıfır tolerans felsefesi gereği 32 dakikanın neredeyse tamamını blast beat’le ve hayvanlıkla geçiren grup, deathgrind ile haşır neşir olan grupların kullandığı yine ezici ancak orta tempolu şarkılara bir kez olsun yer vermiyor. “She Was Asskissing For It”in girişindeki lead gitar kullanımı dışında albümde neredeyse bir an olsun öküzlükten sapılmıyor. Davulu desen ayrı, vokali desen ayrı, gitar tonu bilmem nesi hepsi ayrı bir orospu evlatlığı.

Kısıtlı ve birtakım problemleri olan bir kitleye hitap eden bir müzik yapan INFERIA’nın 2018’deki “Dickstroyer”ı saymazsak bunca yıl sonra yeni bir albümle geri dönmüş olması grindcore seven dinleyiciler için büyük bir lütuf. Aynı şekilde, grindcore’a özel bir ilgi duymayan ancak müziğin şiddet tarafının bu denli görkemli olmasından ayrı bir zevk duyan herkesin de ihya olacağı türde bir albüm “Grind Cumpaign”. Dolayısıyla grindcore etiketinden önce hayvanlık etiketine odaklanmak daha an(a)lamlı ve verimli olacaktır.

Aşırı sert ifadelerle ve kelime oyunlarıyla dolu bir inceleme yazmamak için kendimi zor tuttuğum bu yazıyı sonlandırırken, temasından şusundan busundan bağımsız olarak HAYVAN GİBİ bir grindcore albümü dinlemek isteyen, müzik dinleyerek pestilinin çıkmasını dileyen tüm grindcore dinleyicilerine “Grind Cumpaign”i öneririm. Aşırı sert cinsel seks gibi albüm.