Kendimi bildim bileli belgesel izlemeyi seven, hayvanlara özel ilgi duyan bir insanım. Bilmediğim hayvan türü gerçekten azdır ve hayvanların karakteristik özellikleri konusu da özel ilgi alanlarımdan biridir. Çocuk yaştan bu yana merak duyduğum bu konu özelinde size pek çok ilginç örnek verebilirim. Misal timsahların iki bölmeli bir midesi vardır. Bunların biri çok güçlü kaslara sahiptir ve yenen canlıyı ezip diğer bölmeye aktarır. Bu bölme ise tüm hayvanlar âlemindeki en güçlü mide asitlerinden birine sahiptir ve kemik, boynuz, kaplumbağa kabuğu gibi her tür sert maddeyi sindirecek güçtedir. Timsahlar diğer hayvanlara kıyasla yaklaşık 10 kat daha hızlı ve güçlü bir mide asidi salgılarlar ve bu sayede bir seferde kendi vücut ağırlıklarının yaklaşık %25’i büyüklüğünde hayvanları tek seferde yutup sindirebilirler.

Yine sindirim sistemine ilişkin ilginç bir örnek verecek olursam, akbabalar bilinen tüm canlılardan daha güçlü bir mide asidine sahiptir. 0 ile 1 arası pH değerine sahip akbaba mide asidi, metal dâhil pek çok şeyi eritebilir. Bu sayede, büyük oranda leşle -dolayısıyla hastalıklı dokularla- beslenen bu hayvanların midesi botulizm, kolera, şarbon, kuduz gibi hastalıklara karşı bağışıklık sahibidir ve ne yerlerse yesinler hasta olmazlar. Çünkü bakteriler midelerinden canlı çıkamaz.

Bu gibi “en”ler, ilginç örnekler çoğaltılabilir. Bilimsel tarafı bir kenara bırakıp kendi adıma konuşursam, hayvanlar dünyasındaki diğer bir “en” de bence domuzlara aittir. Domuzlar, bence tüm hayvanlar içinde en yürek parçalayan, en can acıtan çığlıklara sahip canlılardır ve başka bir hayvan tarafından canlı canlı yenildikleri sıradaki çığlıklarının, haykırışlarının eşi benzeri yoktur. Resmen yürekleri dağlar, insanın içini yakar. Buraya bir örneğini koymayacağım, ancak ruhsal durumunuzu kısa sürede aşağı çekmek isterseniz, YouTube’da “warthog”, “boar”, “pig” ve yanına da “screaming” ekleyerek bir arama yapabilir ve hayatınızda duyabileceğiniz en acı, en yürek dağlayan ölüm çığlıklarını duyabilirsiniz. Bu çığlıklar bazen size insansı bile gelebilir, sanki hayvan birilerinin yardım etmesi için yalvarıyor, bir şeyler demeye çalışıyor gibi algılayabilirsiniz.

HOLOCAUSTO CANIBAL’ın yeni albümü “Crueza Ferina”nın kapağını gördüğümde aklıma bu çığlıklar geldi ve ilk şarkıyı başlatmamla birlikte grubun da domuz çığlıklarının rahatsız ediciliğinden yararlanma isteğini görmüş oldum. 1997’de kurulan HOLOCAUSTO CANIBAL bizleri sadece MOONSPELL’in metal yaptığı, tek metal grubunun MOONSPELL olduğu Portekizden selamlayan bir grindcore/brutal death metal grubu. Sakıncalı albüm kapakları ve çok fazla şarkı içeren yarım saatlik albümleriyle tanıdığımız grup, MOONSPELL’den başka metal grubu olmayan bu ülkenin son yıllardaki en heyecan verici oluşumlarından biri olan THE OMINIOUR CIRCLE’dan iki müzisyeni de kadrosunda barındırıyor.

Yaptıkları müziğe baktığımızda CANNIBAL CORPSE, eski CARCASS, HAEMORRHAGE, EXHUMED, IMPALED, kısmen TERRORIZER gibi grupları akıllara getiren cazgır, azgın, kuduz köpek misali bir brutal death metal/grindcore kırması görüyoruz. Prodüksiyon tam bu türe uygun olduğundan ve özellikle de trampet tonu başta olmak üzere davul miksi çok başarılı olduğundan albüm kafaya çakma konusunda son derece etkili bir karakter ortaya koyuyor. Vokaller tam olarak olması gerektiği gibi ve aralara giren pig squeal’lar, shriek’leri saymazsak çok büyük oranda derinden, tok, etki bir guttural vokal kullanımı var. “Ancestrais Ritos Hipóxicos” gibi kısacık şarkılarda bile atmosfer yaratmayı başarabilmeleri, adamların grindcore formüllerini “dayamakla” yetinmediklerini ve şarkılarına karakter katmaya çalıştıklarını gösteriyor ve bu iyi bir şey.

Kapakta gördüğünüz şeyin müzikal karşılığını duyma fikri hoşunuza gidiyorsa, akılları almasa da gayet iyi icra edilmiş bir BDM/grindcore albümü dinlemek isterseniz HOLOCAUSTO CANIBAL’ın evlat olsa sevilmeyecek, köpek bağlasan durmayacak dünyasına konuk olabilirsiniz.