Bugün metal dinlemek de yazmak da zor. Dün akşam THE BLACK DAHLIA MURDER vokalisti Trevor Strnad’ın ölüm haberini aldık. 20 yıla yakın süredir dinlediğim ve çok sevdiğim bu özel grubun bu harikulade vokalistinin aramızdan ayrılmasından dolayı gerçekten çok üzgünüm.

Açıkça söylemem gerekirse şu anda tek isteğim THE BLACK DAHLIA MURDER dinlemek, ancak bugün de bir inceleme yayınlamamız gerekiyor. Bu yüzden fazla uzatmadan başlayayım.

2019’da çıkardıkları “Ageless Fire” ile o yılın önemli black metal işlerinden birine imza atan ABD’li grup VANUM, şimdi de “Legend” adlı üçüncü albümüyle karşımızda.

Grubun “Ageless Fire”da dokunduğu BATHORY kökleri, “Legend”da sadece kök olarak değil, dallar budaklar olarak önümüze seriliyor. VANUM bu albümde önceki iki albümüne göre daha epik, daha lineer, daha yüreklere hitap eden ve dolayısıyla daha tahmin edilebilir karakterde bir müzik yapmış.

Doğrusunu isterseniz albümü ilk iki dinleyişimde “Legend”dan pek haz etmedim. Doksanlarda sayısız kez yapılan benzer karakterli black metal albümlerinin bir kopyası, bir BATHORY anması olarak gördüm ve “Ageless Fire”ın ardından bir geri adım olduğunu düşündüm.

“Legend” açık şekilde “Hammerheart” ve “Blood, Fire, Death”teki BATHORY karakterinin 2022’ye uyarlanmış hâli gibi duruyordu ve muhtemelen önceki albümün oluşturduğu beklentiyle grubun bu albümde biraz kolaya kaçtığını düşündüm.

Albümü 6-7 kez daha dinledikten sonra, bu düşüncelerimin değiştiğini söyleyemesem de VANUM’un bu vesileyle başarılı bir BATHORY anması yaptığını rahatlıkla söyleyebilirim. EREB ALTOR’un BATHORY’nin daha atarlı tarafını ele aldığı düşünüldüğünde, bu ABD’li arkadaşlar da BATHORY’nin daha epik, heybetli, hüzünlü ancak bir o kadar da güçlü tarafını yansıtıyorlar. Amacın bu olduğu düşünüldüğünde “Legend” kötü bir albüm değil.

Ne var ki “Ageless Fire”ı çıkaran bir grubun bir sonraki işi bu denli başkasına bağımlı bir çalışma mı olmalıydı, orası tartışılır. BATHORY’yi ölümüne seven bir insan olarak, bence olmamalıydı. VANUM’un önceki iki albümü Spotify’da varken, o albümleri de çıkaran Profound Lore Records’ın “Legend”ı 3 haftadır Spotify’a neden koymadığını bilmiyorum, ancak YouTube’a konan albümün altında “Legend”ın bir “instant classic” olduğundan, VANUM’un AGALLOCH’a benzediğinden falan bahsedilmiş ancak ben ne yazık ki bunlara katılamıyorum. Bunun sebebi BATHORY’yi gerektiği şekilde onurlandıramamış olmaları değil, bu tür bir yolu seçmiş olmaları. Diğer yandan, olayın BATHORY tarafını çıkardığımızda “Legend” kendi hâlinde, iyi, ortalamanın üstü bir çalışma. Yine de “Legend”ın herhangi bir sürpriz barındırmaması, tahmin edilebilir olması affedilebilir olsa da albümün bize “VANUM”u sunmaması ve grubun bu albümde dinlenmeyi tercih ettiğini hissettirmesi benim çok da kabul edemeyeceğim şeyler.

Trevor’ın ölümünün mutsuzluğunun VANUM’a ve “Legend”a yansımasını istemem, o yüzden bu incelemeyi de baştan savma yazmamak için elimden geleni yaptım. Bir yandan bakınca, belki de öveceğim, güzel güzel anlatıp tavsiye edeceğim bir albüme denk gelmemesi de iyi olmuş. Zaten tadım epey kaçık, bugünü de böylesi ortalamanın az üstü bir albümün yazısıyla atlatmış olayım.