Erhan Yiğit

Death metalin Doom metal ile birleştiği noktada yadsınamaz, tersi iddia edilemez, görmezden gelinemez bir gerçek var; ASPHYX ve Martin Van Drunen gerçeği… ROTTEN CASKET kritiğinde yerlere göklere sığdıramadığım bu arkadaşları tekrardan burada da övmeye niyetim yok zira kendilerini SCALPTURE diye adlandıran bu topluluk bahsi geçen ASPHYX ve Martin Van Drunen gerçeğini fazlasıyla övmüşler, övmek ile yetinmeyip bir de türün üzerine gerçek manada bir şeyler katmayı başarabilmişler açıkçası. Demek istediğim istediğiniz herhangi bir türü icra etmenin 2022 yılında artık bir olayı kalmadığı ve asıl olayın söz konusu türe gerçek manada bir şeyler katılması olduğu.

SCALPTURE elbette kitabı yeniden yazmıyor veya duyulmadık şeylerle kapımızı çalmıyor ama vadettikleri Death/Doom metali çok başarılı bir şekilde karakterize ediyor; Eliran Kantor yaratımı ilgi çekici kapağıyla gelen “Feldwärts” enstrüman kullanımı, şarkı sözü veya sound bağlamında hiç bir şekilde falsoya yer vermeyen, içeriğe dair istisnasız her şeyin üst seviye olması için uğraşıldığı görülen süper ötesi bir albüm. Sadece Death/doom metal patikasında yürümeyen, yeri geldiğinde Thrash Metal ve Hardcore sularına da ayağını değdirmekten korkmayan ”Feldwärts” nerede tempoyu yükseltip nerede yerlerde sürüneceğini biliyor ve sahip olduğu dalgalı ritim-rif grafiği ile periyodik olarak tüylerimizi diken diken edebiliyor.

Yazıda az sonra adından söz edeceğim diğer gruplar ve kendisinden önceki iki albüm gibi savaş temasını işleyen fakat bunun yanında savaşın sebep olduğu psikolojik yıkımı da esas alan ”Feldwärts” Alman SCALPTURE’ın şimdiye kadar yaptığı açık ara en iyi çalışma. Grubun diğer albümleri olan ”Panzerdoktrin”e ve ”Eisenzeit”e baktığımız zaman SCALPTURE’ın ”Feldwärts” ile hem canhıraşlık hem de sound babında daha ezici ve Death/Doom türüne daha uygun bir anlayış ile geldiği ve ilk iki albümde edindiği tecrübeleri bu albümde bir gövde gösterisine dönüştürdüğü belirtilebilir. Öyle ki albümü dinlerken yırtınırcasına kükreyen Martin Van Drunen ekolü vokallerin ve thrash’vari gitarların kulaklarınızı delip adeta kafanızın içine işlediğini hissedebiliyorsunuz.

Savaş dedik, Death/Doom dedik, Martin Van Drunen dedik. Bunların yanında yıllarca metalde şarapnel keskinliğiyle ve namludan ince ince tüten taze duman kokulu tavrıyla gönüllerimizi kazanmış olan BOLT THROWER ve onun günümüzdeki yansıması olan başarılı MEMORIAM’dan da söz etmem gerek; ”Feldwärts” neredeyse tamamıyla ASPHYX, BOLT THROWER ve MEMORIAM şeytan üçgeni içerisinde karın deşiyor.

Albümde MEMORIAM’ın gölgeli hüzünlerini, ASPHYX’i ve BOLT THROWER’ı babalık mertebesine çıkaran nefis Doomy atmosferini aynı anda görüyor, tüm şarkıların bu üçgen içerisinde takılırken ara ara tempoyu yükseltip zaten oluk oluk akmakta olan adrenalini anlık olarak coşkuyla şarlamasını sağladığını hissediyoruz. Ayrıca ”Feldwärts” tamamıyla dolu dolu olan, grubun zirve performansının üç beş şarkıya odaklı olarak değil de tüm şarkılara yayılacak şekilde sergilendiği bir çalışma. Yani ilk üç şarkıda kafayı yedikten sonra geriye kalan kısımda kös kös sizi oturtmuyor, ilk 15 dakikada tanık olacağınız haşinliği kalan zaman içinde sizden esirgemiyor.

Eğer geçen sene çıkmış olan muhteşem ”Necroceros”u ve MEMORIAM’ın bence en iyi işlerinden olan ”To the End”i 6/10 oranında dahi beğendiyseniz mutlaka ”Feldwärts”a da bakmalısınız. Çünkü ”Feldwärts” şimdiden 2022′nin en iyi Death/doom albümlerinden birisi (Belki de en iyisi olacak).