27 yıldır death metal tarihinin muhtemelen en ünlü grubunun vokalistliğini yapan George Fisher’ın ilk solo albümünden bahsedeceğiz bugün. Normalde death metal vokalistleri solo albüm çıkarma konusunda ön saflarda koşmazlar, lakin Corpsegrinder herhangi bir vokalist olmadığından ve gerek sesi gerek imajı gerekse boynuyla kendi başına da bir marka olduğundan CORPSEGRINDER adı altında bir solo kariyere de atılmış olmasını değerli görüyorum.

Corpsegrinder’ın solo projesi olan CORPSEGRINDER’ın “Corpsegrinder” adlı ilk solo albümünde, kendisine gitar/bas gitar ve davulda DEE SNIDER’da ve KINGDOM OF SORROW’da da birlikte çalan Charlie ve Nick Bellmore kardeşler eşlik ediyor. Erik Rutan’ın açılış şarkısında konuk olduğu albümde prodüktör koltuğunda HATEBREED’den Jamey Jasta var ve bu ekip birlikte taş gibi bir albüme imza atmışlar.

“Corpsegrinder”daki müziğe baktığımızda içerisinde CANNIBAL CORPSE’tan çeşitli dokunuşlar da barındıran ancak yapı itibarıyla CANNIBAL CORPSE karakterinden bağımsız şarkılar görüyoruz. Albümde death metal, thrash metal ve hardcore etkileri bir arada görülürken, Corpsegrinder’ın vokalleri gereği en hardcore karakterli anlarda bile ortaya bir death metal havası çıktığını söyleyemeye gerek yok. Çeşitli şarkılarda görülen belirgin MORBID ANGEL, SLAYER dokunuşlarının yanı sıra albümün minik minik doom metale kaydığı bölümler de yok değil. Bu açıdan bakıldığında Corpsegrinder solo projesinin CANNIBAL CORPSE’un peşinden gitmemesini ve sevdiği türlerden izler de taşımasını istemiş diyebiliriz.

Burada önemli olan konu şarkıların akılda kalıcı olmaları ve son derece güçlü bir groove barındırmaları. Corpsegrinder albümün karambol, blast beat içinde kalan bir savaş ilanı olmasını istememiş ve net rifleri olan, kaostan kaçan ancak şiddeti verme konusunda hiç de cömert davranmayan besteler üzerinden ilerlemiş. “Crimson Proof”un başında Fisher “Bring on the bloodshed!” diye böğürdükten sonra giren gaz bombası kısım gibi anlar albüme çok fazla değer ve çekicilik katıyorlar, dinleyicinin albümü tekrar tekrar dinleme isteğini artırıyorlar.

Bu groovy ve tane tane havayı oluşturan unsurların başında, hardcore karakterinin albümde gayet pragmatik şekilde kullanılmış olması geliyor. Yukarıda dediğim gibi yapımcılığını HATEBREED vokalisti Jamey Jasta’nın üstlendiği “Corpsegrinder” bu açıdan sadece death metal severlere hitap ederek kendini sınırlayan bir çalışma değil. Corpsegrinder’ın hardcore’la olan gönül bağı bilindiğinden, albümün bu tarafa kayıyor olmasına da şaşmamak lazım. Misal kendisini 6 Mayıs’ta çıkacak yeni TERROR albümü “Pain into Power”daki “Can’t Help But Hate” şarkısında da duyacağız, hatta şimdiden duyabiliyoruz.

Tüm bu yan unsurlar ve katma değerler toplandığında albüm son derece çok yönlü, zengin, sonuna kadar atarlı ancak asla baymayan bir şekle bürünüyor ve dinleyicinin keyif alacağı, gaza geleceği, bu şarkılar konserde de çalınsa diyeceği bir biçimde birbiri ardına devam ediyor. Albümü dinlerken sıkıldığım, geçme ihtiyacı duyduğum bir tane bile şarkı yok ve çıkışından bu yana muhtemelen 40-45 kez dinlediğim “Corpsegrinder”ı her seferinde yeni bir istekle başlatıyorum, bitmeden de başka albüme geçmiyorum.

CANNIBAL CORPSE’u seviyorsanız Corpsegrinder’ın vokallerini de seviyorsunuz demektir. Dolayısıyla CANNIBAL CORPSE’u seven dinleyiciler “Corpsegrinder”ı da büyük ihtimalle sevecektir. Ne var ki CANNIBAL CORPSE’tan çok da haz etmeyen dinleyicilerin de “Corpsegrinder”ı sevme ihtimali bir hayli yüksek. Eğer kulaklarınıza yumrukla tekmeyle dalan, dinleyiciyi yerden yere vuran ve hayvan çocuğu gibi vokallerle bezeli bir albüm dinlemek isterseniz ağaca sarılan hippiler gibi Corpsegrinder’ın boynuna sarılabilir ve öküzlüğe, büyükbaşlığa, mera hayvancılığına doyabilirsiniz.