Kadın vokalisti olan death metal karakterli gruplar arasında bence günümüzün önemli isimlerinden biri olan VENOM PRISON’ı konuk ediyoruz bugün. Bizleri Galler’den selamlayan VENOM PRISON özellikle 2019’daki “Samsara” albümüyle adından söz ettirmiş ve bir sonraki adımıyla da VENOM PRISON ismini metal dünyasına iyice benimsetme imkânını yakalamıştı.

“Samsara”da Prosthetic Records bünyesinde olan grup, salgın dönemini iki yeni şarkılı “Primeval” EP’siyle geçtikten sonra Century Media tarafından havada kapılmış ve esasında gayet pazarlanabilir bir ürün olarak kariyerini ilerletme imkânına kavuşmuştu.

VENOM PRISON şimdi kariyerinin en önemli albümlerinden biri olan, geleceği açısından büyük önem taşıyan “Erebos” ile karşımızda.

Öncelikle söylenmesi gereken, VENOM PRISON’ın olayın death metal/hardcore evliliği tarafını iyi yapıyor oluşu. Introdan sonra gelen “Judges of the Underworld”de çok rahat şekilde görülebilen bu durum, grubun konsere gelenleri iyice dellendirmesini sağlayacak kadar güçlü bir gaz yaratıyor.

Esasında VENOM PRISON pek çok farklı şeyi müziğine entegre edebilme yetisine sahip bir grup. Dilerlerse CODE ORANGE gibi elektronik dokunuşlar da yapabiliyorlar (“Pain of Oizys”in geneli), dilerlerse BETWEEN THE BURIED AND ME’nin “Colors”ını anımsatan melodik dokunuşlara girebiliyorlar (“Comfort of Complexity”nin ikinci yarısı).

Bunun yanı sıra, ne ilginçtir ki grup yer yer ARCH ENEMY’nin Angela Gossow’lu yırtıcı dönemlerini anımsatan olaylara da giriyor ve daha da ilginci bunun en iyi örneklerinden birini “Nemesis”te, sanki ARCH ENEMY’ye bir selam çakarcasına sergiliyorlar.

Yukarıda adını andığım “Pain of Oizys”teki deneysellik, farklı vokal kullanımları ve değişken beste yapısı VENOM PRISON’ın yeteneklerini ve yapabileceklerini görmek adına faydalı oluyor. Hem kadın vokalin farklı dramatik taraflarını kullanıyorlar ve kırılganlık ile hayvanlık arasında gidip geliyorlar hem de yükselip alçalan tansiyonuyla albümde farklı yerde duran bir yapıt sunuyorlar.

“Erebos”u dinlerken, grubun yansıtmak istediği karanlık/öfke/deneysellik üçgenini pek çok noktada rahatlıkla görebiliyoruz. VENOM PRISON gerek imajı gerek müziğiyle “kadın vokalli kolay pazarlanabilir grup” imajının ötesinde bir profile sahip ve bu sayede daha bir saygınlık kazanmayı başarıyorlar kanısındayım.

Müzikleri konserde çalmaya konserde büyümeye çok müsait ve bunu bile konserde insan coşturmaya yönelik klişelere yaslanıp kolaya kaçma yoluna giderek yapmıyorlar. İsteseler break down’lara yaslanarak belirli bir kitlenin gözünde çok daha rahat öne çıkabilirler ancak grup gerçekten de kendine özgü bir şeyler yapmaya gayret ediyor ve trendlerden yararlanma kolaycılığına gitmiyor.

Tüm bu samimi girişimler dolayısıyla samimi olduğuna inandığım ve müziklerindeki tutkuyu karşı tarafa geçirdiğine inandığım VENOM PRISON’ı, parladığı “Samsara” sonrasında çıkardığı bu güçlü albümden dolayı kutluyorum. Bence bu noktada, yani daha büyük bir şirkete geçmiş ve adlarını daha güçlü duyurma imkânını yakalamışken yapabilecekleri en doğru, en mantıklı, en güçlü albümü yapmışlar. Her bir şarkıya farklı bir kimlik kazandırabilmeleri ve dinleyicinin ilgisini 49 dakika boyunca yukarıda tutabilmeleri en güçlü tarafları ve bu sayede ileride yapacakları şeyleri de merak ettiren, kısacası dinleyicinin grubu benimsemesini sağlayan bir atmosfer, bir ortam yaratmayı başarıyorlar.

VENOM PRISON iyi ve en önemlisi zeki bir grup. Müziklerine kattıkları varyasyon ve müziklerinin yansıttığı enerji ile önlerinin çok açık olduğunu ve doğru adımları atmaya devam ederlerse isimlerini çok daha yukarılara yazdırabileceklerini düşünüyorum. “Samsara”nın ardından “Erebos” gayet güçlü bir adım ve umarım bu albümle kendilerini benimsemeye hazır kitleye ulaşmayı başarır ve bunun üstüne inşa ederek yükselişlerini sürdürürler.