WAKING THE CADAVER enteresan bir vaka. Nasıl bir promosyon yaptılarsa, underground ortamda nasıl bir ilgi çektilerse, 2006 yılında çıkan 2 şarkılık demolarına metal-archives’da 14 kritik yazılmış. Bu 14 kritiğin not ortalaması %23. 2007’de çıkan ilk albümleri “Perverse Recollections of a Necromangler”a ise tam 33 kişi kritik yazma zahmetinde bulunmuş ve bu 33 incelemenin ortalaması da %25. Anlayacağınız grup gerçek bir shit storm’la ortamlara girmiş ve nasıl olduysa kendine çok kötü, aşırı negatif bir ün yapmış.

Takvim yaprakları 2010’u gösterdiğinde grup ikinci albümü “Beyond Cops. Beyond God.”ı çıkarmış. Bu kez inceleme yazanların sayısı epey azalmış, lakin bu kadar az bilinen bir grup için yine ortalamanın üstü denebilecek sayıda insan, 8 kişi albüme ortlama %45 notu uygun görmüşler. 2013’teki “Real-Life Death”te ise bu sayı 4’e inerken not ortalaması %77’ye çıkmış. Görünüşe göre WAKING THE CADAVER 2006-2010 arasında bir sebepten birilerini kızdırdı ve o insanlar da hınçlarını inceleme yoluyla çıkardılar. Yine de bu olumsuz şöhretleri anlara bazı kapılar açmış olacak ki grup DYING FETUS, EXHUMED ve ABIOTIC’le turneye çıktıktan sonra grup içi anlaşmazlıklardan ötürü dağılmış.

2018’de tekrar sazı eline almaya karar veren WAKING THE CADAVER, geride bıraktığımız yıl içerisinde, büyük oranda yeni bir kadroyla geri dönüş albümü “Authority Through Intimidation”ı çıkarmayı başardı. Albüm öncesinde, an itibarıyla 29 grupta çalmakta olan davulcu Marco Pitruzzella’yı da kadrosuna katan grup, ilk albümlerindeki müzikal karakteri daha dayak eksenine oturmuş biçimde, kafa göz yararcasına sunuyor.

Bu yarmacı karakterin yaratılmasını sağlayan başlıca şey, grubun yaptığı death metal/hardcore karışımının, çok çok iyi işlediğini bildiğimiz çeşitli başyapıt referansların yolundan giderek ister istemez -çok da çabalamadan- etkileyici hâle gelmesi. İstediğiniz kadar çakmasını yapın, kopyalayın, klonu olun; bugün bir “Destroy the Opposition” belki kolay yetişmiyor, ancak onu andıran pek çok şey bir şekilde “uuu beybi” dedirtmeyi başarıyor. Bu açıdan bakınca “Authority Through Intimidation”da yeni hiçbir şey yok, ancak bu anlamsız, değersiz, kimliksiz olduğu anlamına da gelmiyor.

Grubun kurucusu olan ve mevcut kadronun tek orijinal üyesi olan vokalist Don Campan, gitar işçiliğine ve davulculuğa baktığımızda esasında çok fazla muadili olan bir grup izlenimi veren WAKING THE CADAVER’ı türlü türlü vokal oyunlarıyla bir yerlere taşımaya çalışıyor. Gitar riflerine ve gitarlarla aynı eksende giden davullarına bakıldığında, “Authority Through Intimidation” esasında tam bir death metal/hardcore mutasyonu ve açıkçası daha iyilerini, daha yaratıcılarını pek çok kez gördüğümüz türde bir mutasyon. Ne var ki grup belirli bir ihtiyaca cevap verme amacıyla yola çıkıyor, bu yüzden de bu “muadil fazlalığı”nı ve “öykündüğü şeyin gerisinde kalma”sını kalın bir eleştiri kalemi olarak öne sürmeyeceğim.

Grubun geçmişini ifade eden slam, brutal death metal ve deathcore esintilerinin de kesinlikle hissedildiği albümün varyasyon kazanmasını ve renklenmesini sağlayan başlıca unsur ise vokalist Campan’ın bol kepçeden dağıttı vokal çeşitliliği. Pig squeal, inhale, exhale, guttural, growl, grunt, shriek, scream gibi tekniklerini arka arkaya sıralayan Campan, her şeyi görmezden gelsek bile bu tür vokal yapmaya meraklı insanlara ilham verebilecek, ders niyetine çalışabilecekleri bir vokal performansı sunuyor. Bu çeşitlilik öylesine geniş perspektifli ki, WAKING THE CADAVER’ı ve “Authority Through Intimidation”ın müzikal değerini yok saysanız bile albümü gerçekten de bir ekstrem metal vokalistliği penceresinden değerlendirip değerli görebilirsiniz.

Tüm bunların ışığında “Authority Through Intimidation”ı bir death metal, grindcore, brutal death metal veya deathcore grubunda vokal yapan ya da yapmaya hazırlananlar başta olmak üzere ekstrem müzikte vokal çeşitliliğine etini satan herkese öneririm. Gitar rifleri, beste yapıları, şarkı trafikleri konusunda şaşırtıcı bir şey beklemezseniz ve vokale odaklanırsanız sizi epey şenlikli bir 27 dakikanın beklediği kesin.