Erhan Yiğit

Metal müzik sularında dolaylarında oldukça sessiz başlayan ve sessiz devam etmekte olan 2022′nin ilk günlerinde yazdığım üçüncü albümün eski bir albüm değil de yepyeni, kıvıl kıvıl bir albüm olmasını isterdim ama bu sefer dediğim gibi seneye biraz yavaş girdik. Yeni yılın daha altıncı gününde olduğumuzu ve bizi bekleyen/bekleyecek olan albümleri düşündüğümde bunu fırtına öncesi sessizlik olarak nitelendirmek en doğrusu olacaktır o yüzden. Ben de geçtiğimiz yıl yeni albümleri salınmış olan ben dahil çok az insanın dikkatini çekmiş olan problemli grup OUR PLACE OF WORSHIP IS SILENCE’ın ilk albümünü yazmaya karar verdim.

Grup ”Disavowed, and Left Hopeless” albüm kritiğinde fazlasıyla bahsedildiği üzere son derece karambol ama kabul edilebilir düzeyde bir tatlılığı da içerisinde barındıran bir Black/Death metal tarzını icra ediyor ve piyasaya sürdükleri üç albümün hiçbirinde ne müzikal olarak ne de şarkı sözü olarak herhangi bir değişime uğramadan, kasmadan, eldeki materyallerle yetinmeyi tercih ediyor. ”The Embodiment of Hate”de görülen gitar, vokal ve davul kullanımı diğer iki albümde de olduğu gibi görünmeye devam ediyor ve bu da OUR PLACE OF WORSHIP IS SILENCE’ın yapmak istediği müziği herhangi bir müzikal kaygıya yaslamadan basitçe sadece nefretlerini kusarak yapmalarına olanak sağlıyor.

OUR PLACE OF WORSHIP IS SILENCE bu tavrını daha kaç albüm sürdürecek bundan emin değilim ama grup biz karambol metal severlerin ne istediğini çok iyi biliyor olmalı ki ona göre hareket ediyor. Selefi olan diğer Black/Death metal albümlerine nazaran daha temiz bir prodüksiyon üzerine oturtulmuş olan ”The Embodiment of Hate” nefretini ve derdini kulaklara tecavüz ederek değil de daha çok tarama riflerden oluşan birbirine benzer altyapı kullanılarak hazırlanmış bol perde gıcırdatmalı gitar kullanımıyla ve acı çığlıklar eşliğinde yapılmış ürkütücü vokalleriyle kusuyor (Hatta nefretlerini bu şekilde sıçıyorlar desem daha doğru olur).

Bir grubun kaliteli düzeyini anlamamıza olanak sağlayan, adeta turnusol kağıdı vazifesi gören ”Karakter, kimlik” meselesine gelecek olursak OUR PLACE OF WORSHIP IS SILENCE’ın bu konuda şaşırtıcı düzeyde bir başarı sergilediğini itiraf etmek gerek. Hem grubun adına hem de albüm adına yaraşır bir biçimde oluşturulmuş olan bu karakter kalıbının formülü kısa kısa kelimeler şeklinde özetlenebilecek kadar temiz ve anlaşılır iken bu kadar kısa nitelendirmelerle durumunun aksi yönünde yol alan Black/death metal sentezi metalde ALTARAGE, LVCFYRE ve DEFACEMENT gibi oluşumları yakından takip eden dinleyiciler için son derece ilgi çekici olabilir.

27 dakikalık kısacık süresine rağmen bol kusmuklu gaddar atmosferi sayesinde bitmek bilmeyen bir işkence gibi tınlayan ”The Embodiment of Hate” hem grup adına hem de Black/death metal adına oldukça değerli ve gurur okşayıcı bir albüm bence. Kendisinin adeta devamıymış gibi olan diğer iki albümde bulunan bütün saldırganlığa ve baskınlığa sahip olan albüm grupla daha önce tanışmamış olanlar için güzel bir sebep olabilir, bazılarının ise radarına ve müzik zevkine damdan düşer gibi atlayabilir.

Eğer 2022′nin sessiz başlangıcını kös kös oturarak veya geçen yıl çıkmış güzel albümleri tekrar tekrar dinleyerek değil de içerlerde bir yerlerde zincire vurulmuş hayvani güdüleri serbest bırakarak geçirmek istiyorsanız ”The Embodiment of Hate” bunun için güzel bir sebep olabilir.