Normalde bugün DECAPITATED’ın “Organic Hallucinosis” adlı hayvanlığını yazmam gerekiyordu, lakin 30 yıldan uzun süredir olmayan bir şey oldu ve Antalya’nın kıyı şeridinde muazzam düzeyde kar yağıyor.

Gerçekten görülmüş şey değil, hatta şu an bu satırları yazarken yanı başımdaki pencereden gördüğüm şeye inanmakta güçlük çekiyorum. 1 km mesafede deniz var, burası yazları 45 dereceye çıkan bir yer ve şu an her yer beyaza bürünmüş durumda. Gerçekten inanılmaz.

Bu vesileyle ben de death metali kısa bir süre ertelemeye ve ortama, ambiyansa daha uygun olan black metale yanlamaya karar verdim. Bugün karşımızda Alman black metal oluşumu FIAT NOX ve yepyeni EP’si “Demanifestation (Hymns of Destruction and Nothingness)” var.

Erhan’ın geçtiğimiz yılki “The Archive of Nightmares” incelemesi sayesinde haberdar olduğum grup konvansiyonel denebilecek, standart kalıpları olan bir black metali hakkını sonuna kadar vererek icra ediyor.

“The Archive of Nightmares” yazısında da belirtildiği gibi grubun tam olarak “x gibi” denebilecek türde, bir şablona sadık kalan bir black metali yok.

DEATHSPELL OMEGA’nın gerginliklerinden WATAIN’in habisliklerine, DISSECTION’ın melodik karanlıklarından sayısız grupta karşımıza çıkan ortak fikirlere kadar FIAT NOX tam anlamıyla “black metal” icra ediyor ve her şarkısının her anında dinleyicinin ilgisini cezbetmeyi biliyor.

9 ila 11 dakika arası 3 şarkı barındıran “Demanifestation (Hymns of Destruction and Nothingness)”, bir EP’den bekleyebileceğiniz pek çok şeyi sunan bir çalışma. Grup her bir şarkıya kendini belli eden lezzetler katmayı başarmış ve bu sayede EP’den ziyade kısa süreli bir albüm dinlediğinizi hissediyorsunuz. Şarkılar uzun sürelerine rağmen iyi kurgulanmışlar ve farklı dinamiklerle tat kazanmışlar.

FIAT NOX’un yaptığı iyi şeylerden biri şarkıların girişinden itibaren yükseliş safhasını hiç acele etmeden, sabırlı şekilde sürdürmesi. Şarkıların ilk saniyesinden ilk kopuş anına kadar olan sürede FIAT NOX çok kademeli bir tansiyon yükseltme uyguluyor ve sonra da gelişine uçan voleyi çakıyor. Bunu EP’nin son şarkısı “Demanifestation”da rahatça görmek mümkün. İlk 2 dakikasında azar azar yükselen ve dinleyiciyi patlamaya hazırlayan şarkı dakikalar 2’yi gösterdiği anda bambaşka bir agresiflikle ortalığı yırtarak saldırıyor ve hey yavrum be dedirtiyor.

Bir EP olarak değerlendirildiğinde “Demanifestation (Hymns of Destruction and Nothingness)” kesinlikle çok başarılı bir yapıt. Grubu seven herhangi bir dinleyicinin bu EP’den hoşlanmama ihtimalinin aşırı düşük olduğunu ve albümü dinlememiş insanların da bu vesileyle FIAT NOX ile tanışacaklarını düşünüyorum. Black metalin belirli bir tarafını çok baskın şekilde sunmadıkları için “x seven bunu da sever” gibi bir durum çok mümkün değil, black metal seven pek çok kişinin bunu da seveceği konusunda herhangi bir tereddüt olacağını sanmıyorum.