İsveç dendi mi akla gelen ilk şey melodik death metal olsa da olayın melodik tarafını müziklerine başka anlayışlarla yansıtan çok daha karanlık pek çok grup da 30 yıldan uzun süredir ortamlarda arzıendam etmeyi sürdürüyor. İlk iki albümüyle melodik black/death metal denen şeyin belki de en büyük -en azından en çok bilinen- iki başyapıtını sunan DISSECTION başta olmak üzere, sanatın bu karanlık tarafına gönül veren daha bir dolu grup var.

OBSCURA esas adamı Steffen Kummerer’in diğer grubu THULCANDRA ile yaptığımız röportajda daha derinlemesine okuyabileceğiniz bu müzikal kimliğin en önemli aktörlerinden biri de 1988’de, yani türün demirbaşları diyebileceğimiz DISSECTION, SACRAMENTUM, VINTERLAND gibi gruplardan daha önce kurulan Stockholmlü grup UNANIMATED.

UNANIMATED’ın yaptığı müziğe baktığımızda, neredeyse herkes tarafından sadece DISSECTION tarafından yapıldığı düşünülen o karanlık, kötücül melodik karakterin yapı taşlarından biri olduğunu görüyoruz. “In the Forest of the Dreaming Dead” ve “Ancient God of Evil” gibi iki enfes albüm çıkardıktan sonra dağılan UNANIMATED, 11 yıllık bir aranın ardından geri dönmüş ve “In the Light of Darkness” ile kökleri tekrardan gün yüzüne çıkarmıştı. Bu geri dönüş gazıyla tekrar faaliyetlerini hızlandırırlar diye düşünenlere nah çeken grup, ta 9 yıl daha bekleyip “Annihilation” EP’sini çıkarmıştı. Elbette ki bu EP İsveç melodik black/death metal dinleyicileri için yeterli ve nihayet UNANIMATED 2021 yılını geride bıraktığımız şu günlerde, bizi yeni albümüyle şereflendirmeye karar verdi.

Albümle ilgili olarak ilk söylemem gerek şey, UNANIMATED’ın bu işi net şekilde DNA’sında taşıyor olduğu. Bunca kopuk kopuk bir müzikal kariyerleri, bölük pörçük öne çıkışları olsa da adamlar yapıyor aga. Harbiden yapıyorlar. Şu albümdeki gerçekliği, otantikliği, ne yaptığını bilirliği duymamak için ya sağır ya da metal dinlemiyor olmak lazım. Adamlar tıpkı NECROPHOBIC’in son birkaç albümünde hissettirdiği, UNLEASHED’in özellikle son albümünde dersini verdiği gibi çok içselleştirmiş biçimde yapıyorlar bu müziği. Bu taklit edilecek, ıkınınca gelecek bir şey değil; adamlar bu karanlığı soluyor, bu karanlıktan güç alıyor, orası çok net.

“Victory in Blood”da karşımızda her şeyiyle İsveç, her şeyiyle doksanlardan beslenen ancak günümüzün gerçekleri içinde yoğurulmuş bir beste ve prodüksiyon anlayışı görüyoruz. Şarkılar bu türün bir numaralı efsanesi olan DISSECTION’dan ekmek yemeye, kendilerini bilmeyen dinleyicilere DISSECTION’ın kestirme yollarından ulaşmaya çalışmıyorlar. UNANIMATED’ı UNANIMATED yapan o ilk iki albümdeki %100 gerçekliği “Victory in Blood”da da duymak mümkün. “Seven Mouths of Madness”ın vahşice saldıran anlarında da “VIII”in 3.50’de başlayan enfes akustik bölümünde de. Dediğim gibi. Bunu taklit edemezsiniz, miş gibi yapamazsınız, ıkınarak çıkartamazsınız. UNANIMATED bunların hiçbirini akıllara getirmiyor. Gruba 2011’de katılan ve EP’yi bir kenara ayırırsak UNANIMATED’la birlikte ilk albümünde boy gösteren 30 yıllık UNLEASHED davulcusu Anders Schultz’un gazından tutun da Micke Jansson’un ikna edici vokallerine kadar “Victory in Blood”da her şeyi kıvamında, tadı tuzu yerinde, dışı çıtır çıtır içi sulu şekilde görüyoruz.

Tüm bu durumlardan ötürü “Victory in Blood” beni çok mutlu eden bir albüm oldu. İsveç melodik black/death metal sahnesinin DISSECTION dışındaki tüm grupların toplamı DISSECTION’ın onda biri kadar bilinmediğinden UNANIMATED da sadece seçici ve bu konuya özel ihtimam gösteren kitle dışında pek az insan tarafından dikkate alınacaktır. Ancak bu müziğin amacı belli, neden yapıldığı belli. Dinleyen dinlesin, diğer detayların pek de bir önemi yok zaten.