Sevdiğim gruplardan müzisyenlerin bir araya gelip bir şeyler yapmasını seviyorum. İllaki çok meşhur, hatırı sayılır figürler olmaları gerekmiyor; hatta böyle olmadığında da sürprizli, daha memnun edici sonuçlar ortaya çıkabiliyor.

Bugün böyle bir grupla birlikteyiz. Özellikle son albümü “A Romance with Violence”la hayran bırakan ABD’li grup WAYFARER’ın üç üyesinin (ki biri aynı zamanda BLOOD INCANTATION davulcusu) yer aldığı STORMKEEP, 2017 yılında kurulan bir black metal grubu. “Tales of Othertime”ın kapağına baktığımızda bizi “At the Heart of Winter” ile power metal albümü kapak geleneği arasında seyreden bir şey karşılıyor. Öncelikle bu ilk intiba önemli, zira STORMKEEP’in yaptığı black metalin şeytanla, cehennemle bir işi yok. Orta Çağ efsaneleri ve fantezi edebiyatı ayarında seyreden bir sözel tarafı olan grup, şarkı isimlerine baktığınızda sanki bize bir power metal albümü sunacakmış gibi hissettiriyor. Kapakta albüm isminin yazım stili bile bir RHAPSODY, bir BLIND GUARDIAN havası veriyor. Ne var ki STORMKEEP’in yaptığı şey tamamıyla black metal kulvarında.

WAYFARER’ın kendi black metalini nasıl zenginleştirdiği düşünüldüğünde, STORMKEEP’in de dümdüz, lineer bir black metal yapması beklenemezdi elbet. Albümü dinlerken, daha ilk şarkıdan aklınıza IMMORTAL’ın, SACRAMENTUM’un, WINDIR’in, ilk dönem DIMMU BORGIR’in, belli anlarda EMPEROR veya BORKNAGAR’ın gelmesi gayet. Bunu sağlayan başlıca şey STORMKEEP’in en basit ifadeyle “kasıntı olmaması”. Adamlar gayet ferah, rahat bir black metal yapıyorlar ve melodisinden ihtişamına her şeyin yerli yerinde olduğu şarkılarla beziyorlar “Tales of Othertime”ı. Dinlerken albümün şıkır şıkır aktığını hissediyor ve her bir şarkıda bir dolu motif keşfediyorsunuz.

STORMKEEP’in “black metal saf kötülüktür, saf karanlıktır, sınırları bellidir” yaklaşımını benimsememesi albüme doğal olarak boyut kazandırıyor. Dolayısıyla “Tales of Othertime”dan kesinlikle varsayılan türde bir kaos, pislik, habislik beklemeyin. Albümde iki tane nefis enstrümantal var ki bunların ilki olan “The Citadel”in bildiğiniz dungeon-synth olması, ikincisi “An Ode to Dragons”ın ise akustik gitar ve arp ile çalınmış olması size bir fikir verecektir. Bunun dışındaki şarkılarda STORMKEEP kesinlikle tam gaz black metal yapıyor, sizi görkeme ve epikliğe buluyor ve bunu da hakkını vererek yapıyor.

Bahsettiğim ihtişamın yaratılmasını sağlayan şeylerin başında grubun çok etkin ve akıllıca kullandığı klavye geliyor. Bunu tamamen bir senfonik yaklaşım olarak düşünmeyin, lakin grup misal RHAPSODY’nin “Symphony of Enchanted Lands” ve “Dawn of Victory”de yarattığı türde bir power metal ihtişamını black metal karakteri içerisinde sunmayı başarıyor. Sözlerde bahsedilen ejderhalar, büyücüler bir yana, melodik anlayışın bu klavye unsurlarıyla desteklenmesi de albümü büyütüyor.

“Tales of Othertimes”a baktığımda gerçekten de eksi bir yan göremiyorum. Eğer black metalin mutlaka kapkara, zehirli ve Şeytan’a adanmış olması gerektiğini düşünmüyorsanız STORMKEEP size çok keyifli dakikalar yaşatacaktır. Sonuçta IMMORTAL da black metal yapıyordu ve kendi evreninde kötülükten, kendi buzlu cehenneminden bahsediyor olsa da temelinde yine fantastik bir âlem içerisinde hareket ediyor ve bilinen anlamda dinî referanslara sarılmıyordu. STORMKEEP de benzer bir şeyi kendi masalsı evreni içerisinde yapıyor ve bunu gerçekten iyi yapıyor.

“Tales of Othertime” yıl sonu listelerinde yer eder mi bilmem ama STORMKEEP’in bu ilk albümünün pek çok dinleyici tarafından takdir edileceğine, çok sevileceğine de kesin gözüyle bakıyorum. Adamlar ne yaptıklarını çok iyi biliyorlar ve hem akılda kalıcı hem de karakteristik bir şey ortaya koyma konusunda tebrik edilesi bir şey sunuyorlar.