Erhan Yiğit

Selamlar, black metalin ruhani ve atmosferik tarafını cani ve yıkıcı tarafından daha çok seven biriyim; doğal olarak gelmiş geçmiş en iyi black metal albümü sorusuna “Panzer Division Marduk” yerine “De Mysteriis Dom Sathanas” cevabını verecek olanlardanım. Elbette seçenekler çoğaltılabilir, bunların yanına “Transilvanian Hunger” ve “Filosofem” albümleri de eklenebilir ancak günümüzde 150 yıllık bir çınar ağacı gibi dallanıp budaklanan black metalin boynundan beynine giden iki şahdamarın birisi benim için “Panzer Division Marduk” diğeri ise kuşkusuz “De Mysteriis Dom Sathanas” albümüdür.

Bildiğimiz üzere black metalin bu ruhani ve atmosferik tabanında en az 30 yıldan beri dirsek çürütülüyor. DISSECTION ve MAYHEM gibi isimler bu soyutluğa satanizmi yedirerek, ENSLAVED ve BORKNAGAR gibi gruplar da bizlere Vikingleri ve paganları hatırlatan ilahileriyle coşuyor ve haliyle sadece kendi coğrafyalarını değil dünyanın her noktasında bulunan çeşitli toplulukları da etkisi altına alıyor.

Bugün konuk ettiğimiz Sahsnot isimli yetenek bombası önderliğindeki çeyrek asırlık Macar BORNHOLM ise bu işin ruhani boyutuna hizmet veren, 21 yıldır Orta Avrupa’da pagan rüzgarları estiren bir topluluk. Mercek altına aldığım “Apotheosis” ise grubun 21 yıllık tecrübesini başı dik bir şekilde yansıtan, Napalm Records stüdyolarında demlenmiş gerçek bir paganizmin ve ritüelizm yapıtı. Albüme ilk bakışta görülen yegane şey önceki yapıtlarda da fark edildiği üzere grubun kendi vitrinine koymayı tercih ettiği, black metale göre bir hayli renkli sayılabilecek beste ve enstrüman kullanımı. BORNHOLM’u bu manada farklılaştıran ve ”İlle de black olsun” tarzı bir düşünceden alıkoyan söz konusu bu ses cümbüşü albüme rahat dinlenebilirlik konusunda katkı yaparken aynı zamanda da BRONHOLM’un bir nevi gövde gösterisi yapmasına olanak sağlıyor. Örnek vermek gerekirse grup bu anlayışı sürekli canlı tutabilmek için yeri geldiğinde black metalden neredeyse tamamen uzaklaşan şarkı düzenlemelerine ve heavy metalvari diyebileceğim gitar sololarına başvuruyor.

Rahat sindirilebilirliğine rağmen kimi zaman oldukça kompleks hale gelen ve bu noktada kolaya kaçmak gibi bir niyeti de barındırmadığı anlaşılan ”Apotheosis” yalnızca bazı şarkılarda tadımlık vermek yerine bunu bir bütün halde sunmayı tercih ettiği enstrümantal çeşitliliğini DIMMU BORGIR ve EMPEROR ekolü sayabileceğim klavye desteğiyle birleştirerek black metalin şov yapma tarafında da bezi olduğunu gösteriyor bizlere.

DIMMU BORGIR ve EMPEROR’dan söz açılmışken ve albümün de pagan sularda yüzdüğünü belirtmişken grubun Viking sevdasını da sonuna kadar hissettirdiğini ve hatta vokallerde hatırı sayılır miktarda bir ENSLAVED etkisi olduğunu iddia etmek de mümkün. Albümün hem melodik hem de liriksel yönüne katkı sağlayan bu elibol İskandinavya referansları ”Apotheosis”i kendi başına, özgün olmasa dahi melodik pagan işleri sevenlerin duraklarından biri haline getirebilecek bir seviyeye yükseltiyor.

Özellikle bu sene çıkan diğer black metal albümleriyle kıyasladığımda neredeyse onların tümüne oranla daha heyecanlı, yerinde duramayan ve renkli karakterli olarak tanımladığım ”Apotheosis” yukarıdaki paragrafta belirttiğim üzere sağlam referansları hatasız bir biçimde bünyesinde bulundururken öte yandan 21 yıllık bir grubun da aslında hala kabuğunu tam manasıyla kıramadığının bir resmi olarak görünüyor benim için. Bu şekilde düşünmemin sebebi albümün sıkıcı veya niteliksiz olması değil. Zira burada tam tersi bir durum göze çarparken asıl bilinmesi gereken şeyin bolca sözü geçen referanslara gereğinden fazla güvenmek olduğunu düşünüyorum.

“Apotheosis” her ne kadar dinlemesi son derece keyifli bir albüm olsa da sözüm ona bu işin 3-5 yıllık gruplar tarafından değil de ununu elemiş duvara asmış diyebileceğim bir gruptan çıkmasının şahsım adına azıcık rahat kaçıran bir olay olduğunu söylemek isterim. Fakat bu paragraftaki eleştiri oklarımın hiçbiri bu albümün güzelliğine veya bir halı gibi dokunmuş olmasına isabet etmiyor. Zira albüm bu rahat kaçıran tarafını absorbe edecek kadar iyi neyse ki. O yüzden Viking/Pagan temalı, yumuşak ve melodik black işleri sevenlerin bu albüme bakmasında fayda var.