Black metalin melodik tarafıyla iştigal eden grupların genelde benzer formüller üzerinden ilerlemesi ve çok tahmin edilebilir yaklaşımlar sunması yıllar içerisinde beni bu türden soğutmuş ve aşırı derecede seçici hâle gelmeme neden olmuştu. Pek çok grup birbirinin muadili şarkılar yazıyor ve standart melodiler üzerinden ilerleyerek giderek sıkıcılaşan noktalara kayıyordu, bu da benim black metalin melodik tarafını büyük oranda doksanlarda çıkan başyapıtlarla sınırlı tutmam ve yıllar sonr bile onları dinlememle sonuçlanıyordu.

Ne var ki arada bu sıkıntılarıma ilaç olan gruplar da çıkmıyor değil. Bazen bazı gruplar yine formüllere sadık şekilde varsayılan melodik black metal yapsalar da barındırdıkları çeşitli dinamiklerle kendilerini farklı bir yere konumlandırmayı başarıyorlar. Bugün onlardan biriyle bir arada olacağız.

Kendi imkânlarıyla çıkardıkları 2018 tarihli “Visions in Fire” sayesinde tanıştığım ABD’li grup NECROFIER, aradan geçen 3 yılın ardından ilk albümü “Prophecies of Eternal Darkness” ile karşımızda. EP’deki ışığı gören Seasons of Mist tarafından kapılan grup, ilk albümüyle de bunun ne kadar doğru bir karar olduğunu kanıtlamayı başarıyor. Benim açımdan değerli olansa çok seyrek karşılaştığım yaratıcı melodik black metal albümü açlığımı büyük ölçüde karşılaması ve beni heyecanlandırmayı başarması.

Kadrosunda progresif rock/metal grubu OCEANS OF SLUMBER’ın iki üyesi ile zamanında ETERNAL CHAMPION’da da çalmış bir gitaristi barındıran NECROFIER, belki de bu sayede black metal karakteri dışından düşünen müzisyenlerin de katkıda bulunduğu bir black metal yaparak farklı bir kimliğe bürünüyor. Albümdeki kimi riflerin, mesela “Madness Descends”in verse rifinin black metale yedirilmiş bir heavy metal rifi olduğunu görebiliyoruz. Birbirinden epey farklı dinamikleri bulunan bu iki türün çarpışmasından ortaya kulağa taze gelen bir bileşim çıkıyor ve belki de iki paragraftır bahsettiklerimin altyapısı bu sayede hazırlanmış oluyor.

Bu zenginliğin oluşmasını sağlayan bir diğer etken, yine OCEANS OF SLUMBER’da çalan davulcu Dobber Beverly’nin NECROFIER’a yaptığı muazzam katkı. Grindcore’un en efsanevi gruplarından olan INSECT WARFARE’in en önemli bileşenlerinden olan Beverly’nin davul yazımı ve performansıyla “Prophecies of Eternal Darkness”a ne kadar çok şey kattığını anlamak için albümün yukarıda klibi de bulunan açılış şarkısı “The Black Flame Burns”ün ilk 50 saniyesini dinlemek yeterli olacaktır. Beverly hem icra olarak grindcore/brutal death metal tarzına yakın bir davulculuk sergiliyor hem de seçtiği tonlarla albüme aşırı derecede canlı, organik bir kimlik katıyor. Sırf davulculuk yüzünden bile bu albümü dinlemek isteyebilir, tekrar tekrar play tuşuna basabilirsiniz.

Bu yan bileşenlerin olaya dâhil olmasıyla NECROFIER benim gözümde ilk andan kazanan bir formül hâline geliyor ve kendi adıma konuşursam yılın en değerli black metal işlerinden birine dönüşüyor. Tarz olarak NECROPHOBIC, DISSECTION, WATAIN etkilerinin görülebileceği; yeri geldiğinde NETHERBIRD’vari bir sıcaklığa kayan ancak genel olarak tavizsiz, rifle dolu bir albüm sunan NECROFIER, masaya yeni bir şey koymadan nasıl heyecan verici ve sürükleyici olunabileceği konusunda epey güçlü bir numune ortaya koyuyor.

Üst paragrafta adı geçen grupları seviyor ancak yine de karakteristik bir şey arıyorsanız; black metale dışarıdan bakma yetisine sahip insanlarca yazılmış üst düzey bir black metal albümü dinlemek istiyorsanız “Prophecies of Eternal Darkness”a şans vermek için bir saniye bile tereddüt etmeyin. Albüm hem eskilere duyduğunuz özlemi gidermenizi hem de ortaya karakter koyan bir grubu takdir etmenizi sağlayacak. Bunu çok düşünmeden, gayet de inanarak söylüyorum çünkü türün heyecan verici örneklerini itinayla arayan ve buldu mu da bırakmayan bir dinleyici olarak bu ender rastlanan duruma tanık olmuş olmanın rahatlığını yaşıyorum. Hepsinin üstüne bir de böylesi davullar gelince, zaten insanın dinledikçe dinleyesi geliyor.