Cemil Okumuş

Autopsy 1989 yılında çıkardığı ilk albümü “Severed Survival” ile henüz death metali yapısal olarak belirleyen pek çok önemli albüm yayınlanmamışken bu türü salt sertlik ve teknikten çok farklı bir boyuta taşımış, atmosfere ve karanlık çağrışımın yoğun sunumuna odaklanarak death/doom alt türünün öncüsü olmuştu. İlk albümünden iki yıl sonra 1991 yılında ikinci stüdyo albümü olan “Mental Funeral”ı yayınlayan grup, öncülüğünü yaptığı death/doom alt türünün çok daha belirgin ve grubun karakterini en iyi şekilde ifade eden bir örneğini ortaya koymuştu.

“Mental Funeral”da ilk göze çarpan şey “Severed Survival”a kıyasla prodüksiyonda önemli bir iyileşmenin görülüyor olması. Enstrümanların daha net kaydedilmiş olması, Autopsy’ye özgü, dinleyiciyi esir alan atmosferin daha da yoğun hissedilmesine imkân tanıyor. İlk albüme kıyasla daha parlak ve çarpıcı bir sound yaratılmış. Gitarın da distorsiyonu çok vurgulu olmayan, hatta cilalı denebilecek bir tonu var. Bu durum albümde atmosferi ve atmosfere bağlı karanlık havayı vurgulamak için yapılmış bilinçli bir tercih gibi duruyor. Albüm temel olarak agresif ve teknik olmaktan ziyade karanlık, ürkütücü ve boğucu bir müzik yaratmaya ve bunu dinleyiciye yoğun bir şekilde hissettirmeye odaklanıyor. Parça yapıları ve enstrüman kullanımı da tamamen bu amaca yönelik.

Sert, bodoslama, hızlı bölümler ve yer yer teknik enstrüman kullanımı da mevcut. Fakat bunlar temelde albümün ürkütücü ve boğucu karakterini desteklemek üzerine kurulu. Parça yapılarına baktığımızda ise grubun amaçladığı müziği yaratmak adına oldukça dikkatli ve özenli bir iş çıkardığını görüyoruz. Şarkılar kendi içinde hem rif yapıları hem tempo değişimleri açısından oldukça değişken karakterde. Sürekli olarak birbiri ardına değişen karanlık, ölümcül, korkunç melodiler, yeri geldiğinde hızlanıp yeri geldiğinde aniden yavaşlayan tempo, davulun boğucu havayı her zaman canlı tutacak şekilde yeri geldiğinde küçük dokunuşlarla yeri geldiğinde ise bodoslama ve teknik bir enstrümantasyonla kendini göstermesi ve değişken yapının sürekli olarak kusursuz bir sürükleyicilik sağlayacak şekilde düzenlenmiş olması albümü tam anlamıyla üst düzey hale getiriyor.

Albümde genel olarak dinleyiciyi sürekli esir alan, boğan ve ona karanlıktan ve korkudan kaçışı olmadığını haykıran bir gerginlik ve yoğunluk mevcut. Notasyonun parça kalıpları içerisindeki değişken yapıyla birlikte ürkütücülük ve sürükleyicilik hissini sürekli zirvede tutması albümü bir an bile içinden çıkılamayacak hale getiriyor. Boğuk brutal vokal olarak tanımlanabilecek olan, korkunun, acının ve tükenişin dışa vurumu olan vokaller de tüm bu manzarayı mükemmel bir şekilde tamamlıyor. Tüm enstrümanların karanlık ve ürkütücü atmosferi yaratmak konusundaki kusursuz birlikteliği ve farklı enstrümanların her zaman olması gereken yerde ön plana çıkmaları, gerek bütünlük hissini gerekse akıcılığı en üst düzeye çıkarıyor.

Albümün üst düzey olmasını sağlayan genel durum, Autopsy’nin doom metalin ağır ve boğuk karakteriyle death metalin agresifliğini sürekli olarak birbirlerinin tamamlayıcısı ve destekleyicisi olacak şekilde bir araya getirmesi ve bunu yaparken hiçbir zaman rif değişimi ve tempo değişimi gibi unsurların albümün ürkütücü ve atmosferik karakterini bozacak şekilde teknik ve mekanik olmayışı. Autopsy esasında genel tavır olarak birbirine oldukça zıt duran bu iki ekstrem alttürü vahşet, boğuculuk ve atmosfer birlikteliğini ve bunların akışkan bir beraberliğini benzersiz bir şekilde sağlıyor olması.

Son noktada Autopsy, “Mental Funeral” albümüyle death metalin 1990’lardan günümüze kadar oldukça popüler olan sert, hızlı, çiğ ve agresif türevi ile teknik ve progresif türevine ek olarak kendisi ortaya koyduğu death/doom varyantını agresiflik, teknik ve atmosferi de bu varyantın özünü besleyecek şekilde kullanarak mükemmelleştirdi ve her ne kadar death metal sahnesinde ön plana çıkan diğer pek çok gruba kıyasla daha underground kalmış olsa da kendisiyle özdeşleşen death/doom alt türünde ilk akla gelen grup olmayı başardı ve kendisinden sonra death metali doom elementleriyle birleştiren hemen her grup için en büyük ilham kaynağı olmayı başardı.