Seksenler heavy metalini günümüzde en iyi icra eden gruplardan biriyle, İsveçli PORTRAIT’le birlikteyiz bugün. İsminden ötürü ne tür müzik yaptığı konusunda pek bir ipucu vermediklerinden grubu sevebilecek pek çok insanı kendilerine çekemediklerini düşünüyorum. Hiçbir fikrim olmasa ve bana “PORTRAIT adlı bir grup sence ne tür müzik yapıyordur?” diye sorsalar ya hüzünlü bir şeyler ya da ılıman progresif rock yapıyorlardır diye düşünürüm. Halbuki bu adamlar 15 yılı aşkın süredir ve 5 albümdür heavy metal yapıyorlar. Hem de hasını, özünü yapıyorlar. MERCYFUL FATE, KING DIAMOND ayarında yapıyorlar.

Bu referanslar pek çok kişinin gözlerini PORTRAIT’e doğru kaydırmasını sağlayacaktır diye umuyorum, zira adamlar gerçekten de heavy metalin unutulmaya yüz tutmuş bu tarafını icra ediyorlar. MERCYFUL FATE karakterinde, IRON MAIDEN’ı ve JUDAS PRIEST’i de yer yer hatırlatan yarı kötücül yarı epik şarkı yapılarıyla çok kıvamında bir denge yakaladıklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Akıllara IN SOLITUDE, HELL veya kısmen SATAN da gelebilir, ilk albümlerinin kapaklarında görüleceği üzere daha okült hava ve fikirler de.

Grubun genel karakterine baktığımızda bu okült tadı her anlamda görüyoruz. Bir kere karşımızda heavy metal yapan ancak promo fotoğraflarında BATHORY tişörtü giyen, DISSECTION yamalı ceket giyen adamlar var. Albümlerinde DISSECTION’da çalmış müzisyenleri konuk eden bir grup var. Black metalin en karanlık isimlerinden başkasını pek az konu eden ve sayfalarına taşıyan Bardo Methodology’nin uzun uzun röportaj yaptığı bir grup var. Bu da PORTRAIT’ın genel mizacını yeterince özetliyor olsa gerek.

“At One with None”a baktığımızda, tıpkı adı gibi kimseyle iş birliğine gitmeyen, kimseyle birlik olmaya niyeti olmayan bir albüm görüyoruz. Albüme adını veren şarkıdan başlayarak grubun kötücül havasını almamak mümkün değil. Paso karanlık, Şeytan’dan, kötülükten bahsetmeleri yetmiyormuş gibi yeri gelince black metalden hissiyat anlamında da fazlasıyla besleniyorlar. Albümde sevimlilik adına herhangi bir şey olmadığı gibi, KING DIAMOND albümlerindeki dramatik ve teatral kimliği yansıtan türde bir hikâye anlatıcılığı hissi de mevcut.

Bu yeri geliyor şarkılarda karşımıza çıkan fısıltılar, konuşmalar eşliğinde kendini belli ediyor yeri geliyor clean gitarın sanki bir rol oynuyormuşçasına sahneye çıkması ve sonrasında gaz rifleri daha da parlatması şeklinde vücut buluyor. PORTRAIT’ın kendine özgü denebilecek bir sound sunuyor olmasında bu ögelerin payı büyük. Riflerin, clean ve akustik gitarların ve melodilerin yükün bir kısmını çektiği bu olaydaki aslan paylarından biri de şüphesiz ki vokalist Per Lengstedt’e ait. Kimi şarkılarda Rob Halford’vari çığlıklar atarken, “He Who Stands” gibi muazzam güzellikteki bir şarkıda vokallerinin pek çok farklı yönünü değiştire değiştire önümüze seriyor.

Bahsettiğim referansların yanı sıra albümde “A Murder of Crows” gibi akıllara VAMPYRE gibi daha şirret grupları da getirebilecek ekstra bıçkın şarkılar da yok değil. Yırtıcı rifler, habis nota dizilimleri ve üzerlerine çığırılan seksenler kokan vokallerle albümün asla tekdüze olmadığını kanıtlayan güzel örneklerden biri. Bu gibi detaylar “At One with None”ın çeşitliliği artırıyor, dinleme ömrünü uzatıyor.

MERCYFUL FATE dinleyicileri başta olmak üzere heavy metalin bu karanlık havasını ayrı bir seven herkesin mutlaka bir şeyler bulacağını düşündüğüm PORTRAIT ve “At One with None”ı rahatlıkla tavsiye edebilirim. Burada cayır cayır, yaratıcı, değişken, müthiş bir heavy metal var ve sadece yazıdaki kliplerle bir karara varmamanızı, “He Who Stands”, “Ashen” gibi şarkılara da mutlaka bakmanızı öneriyorum. Bu tür özelinde bence yılın en iyilerinden biriyle karşı karşıyayız, gereğini yapalım.