Erhan Yiğit

Mutlaka dinlenilmesi gereken yeni albümlerin ardı arkası kesilmediği bir haftadan merhabalar, bu kadar çok nitelikli ama yine de bir kaç yıl önce çıkan muadillerini de aratan albümlerin çıktığı bir zaman içerisinde aralarından 3-5 tanesini kaçırmak işten bile değilken çirkin ve yavan ismine rağmen beni kendine çeken gruplardan biri olmayı başaran OXYGEN DESTROYER ile birlikteyiz bugün.

OXYGEN DESTROYER 2014 yılında ABD’de kurulmuş bir thrash metal grubu. Ama işin içine thrash metal ile birlikte neredeyse eşit miktarda death metali ve black metali de katmayı ihmal etmemişler. Grup bu türleri karıştırma olayına o kadar bütünsel ve radikal bir şekilde yaklaşmış ki söz konusu albümü dinlerken bazen tam olarak ne dinlediğimi kestiremediğim anlar oldu. Özetle grubun yaptığı müziğe black metal bataklığında çırpınan thrash metal keskinliğinde bir death metal diyebiliriz. Siz adına ne derseniz deyin OXYGEN DESTROYER elementlerini topladığı bu türleri resmen kendi öz biçimleriyle eritmiş ve bu anlamda ortaya tadına doyulmaz bir haydutluk ve aymazlık çıkarmış.

Adını 1950′li yıllarda beyaz perdeye girmiş Godzilla filmindeki bir silahtan alan OXYGEN DESTROYER “Sinister Monstrosities Spawned By the Unfathomable Ignorance of Humankind”da söz konusu filme göndermeler yapan bir takım diyalogları da bulundurmaktan geri kalmayarak albümün yıkıcı, azap çektiren atmosferine güzel detaylar ekliyor, ENSLAVED ve VADER ekolü zehirli vokalleri, 90′lı yılları aratmayan gitar ve davul sound’u ile türü sevenleri büyük bir içtenlikle kucaklıyor.

PasifAgresif’te kime ait olduğunu hatırlamadığım bir yorumda şuna yakın bir şey deniyordu “90′lı yılları 2020′lerde güzelleyen albümlerin içinde bulduğumuz zamanda çok bir çekiciliği ve artık bir numarası yok. Yapılan şeyi yüz bin kere tekrar etmenin bir manası yok” Buna karşılık ise birisi “Orijinal ve ilk hali yapılamayan bir tür geleceği yakalayamaz” deniyordu. Ben iki tarafında haklı gerekçeler sunduğunu düşünüyorum ama ikinci yorumu da sonuna kadar destekliyorum. Çünkü eskileri güzelleyen albümler doğal olarak tamamıyla orijinal olmasa da sevenlerini mutlu edebiliyor, içinde bulunduğumuz dönemde metalin hala yaşadığını kanıtlıyor ve en önemlisi bazılarımızın neredeyse hayatını adadığı bu müziğin köklerinin hala sağlam olduğunu gösteriyor.

OXYGEN DESTROYER’in vizyonu ise aslında tam olarak burada devreye giriyor; 90′lardan alıntılanan birçok rif ve davul örgüsünü daha önce denendiğini görmediğim güzel bir konsept üzerine oturtuyor, yarım saate yakın çok kısa bir zaman diliminde sunduğu oldukça üstün bir seviyede olan radikal müzikal anlayışını sıfır risksiz bir biçimde dinleyici ile buluşturuyor.

Albüm leşliğinden asla ödün vermeyen bir sound eşliğinde dize getirdiği, şahsım adına dinlemekten şu ana kadar hiç sıkılmadığım ustalıkla konsantre edilmiş 8 adet şarkısını yakın zamanda piyasaya düşmüş olan ROT AWAY’in vurucu “Nothing is Good” albümündeki şarkılar gibi hiç sırıtmadan sunuyor ve bu manada albümde sözü edilmesi gereken bütünsel yaklaşımına bir de sürükleyicilik faktörünü katıyor.

Tüm bunların sonucunda “Sinister Monstrosities”in 28 dakikalık dehşet şovunun en çok bütünlüğünü, sürükleyiciliğini, prodüksiyonunu ve nerede görsem üstüne atılacağım leşçi tavrını sevdim. Böyle albümleri arayıp da bulamayanlar için bir nimet gözüyle baktığım “Sinister Monstrosities…”in bir diğer avantajı ise arka arkaya dinleme ritüelleri yapmak isteyen leşçi müzik severler için biçilmiş kaftan olması.

Dediğim gibi albümün olayı belirli bir konsept üzerine kurulmuş bodoslama enstrüman performansı ile zehir gibi bir vokali kısa bir süre içinde sunarak dinleyicinin aklını almak. Çok kurcalamaya gerek yok, OXYGEN DESTROYER kısa ve öz kafa kesmeye gelmiş ve niyeti de hiç iyi değil.