Thrash metalin yaşadığı çeşitli sıkıntılardan ve çok başarılı şekilde icra edilmediği takdirde artık kendi başına değil de başka türlerle iç içe geçtiği zaman lezzet verebildiğini düşündüğümden çeşitli incelemelerde bahsetmiştim.

Bugün de özünde thrash metal yapan ancak bunu daha agresif ve kuduz bir yapıyla sunan bir gruptan, Güney Amerika’nın geçmişi 30 yıla dayanan bir grubundan söz edeceğiz.

Özellikle son 10 yılda ekstrem tarafı iyice depreşen Şili’nin en köklü oluşumlarından biri 30 yıldır ortamlarda olan ve hiç ara vermeden düzenli olarak albümler çıkaran thrash/death/groove metal grubu CRIMINAL.

Thrash karakteri daha baskın olacak şekilde adrenalin fışkıran bir müzik yapan grup, kariyerine Santiago’da başladıktan sonra ne hikmetse Ipswich’e taşınmış ve ardından soluğu Real Sociedad’ın memleketi olan San Sebastián’da almıştı. Dolayısıyla karşımıza Şili menşeli ancak artık Avrupalı bir grup var.

Kapağını gördüğünüzde renk paletinden dolayı aklınıza ister istemez DYING FETUS – “Reign Supreme”in geleceği “Sacrificio”, CRIMINAL’ın 2016’dan bu yana çıkan ilk albümü.

Vokal/gitar ve bestelerde BRUJERIA ve LOCK UP gibi iki hayvan grupta vokal yapan kurucu üye Anton Reisenegger’i barındıran CRIMINAL, 2011 yılına gayet istikrarlı ve verimli şekilde geldikten sonra durulmuş ve ancak 5 senede bir albüm çıkarır hâle gelmişti. Şimdi bu 5 yılda neler yazılmış, neler başarılmış gelin bunlara bakalım.

“Sacrificio” CRIMINAL’ın alışık olduğumuz agresif thrash metal karakterini devam ettiren bir albüm. Açık konuşmam gerekirse, bu kadar köklü bir grubun 30 yılı geride bırakmışken biraz daha akılda kalıcı veya en azından hit potansiyeli yüksek rifler yazmasını bekliyorum. Sonuçta adamlar ortalığı kırıp dökmeye geliyorlar, hit derken elbette ki vokaliyle melodisiyle akıllara kazınan bir şeyler yapsınlar kafasında değilim elbet. Ancak biraz daha ayrıştırılır, duyunca “aha bu CRIMINAL” dedirtecek bir şeyler de yapabilmeliler inancındayım. Bu noktadan baktığımda albümün benzerlerinden sıyrılmak adına ortaya çok da bir şey koyduğunu söyleyemem.

Olayın bu tarafına çok takılmazsanız, CRIMINAL çatır çatır, cayır cayır, tekme tokat bir müzik yapıyor; o konuda zerre sıkıntı yok. Davullar, gitar tonu ve Reisenegger’in vokalleri tam olması gerektiği gibi. Rifler hiç öyle kompleks olmaya kasmadan, yeri gelince groove’larını yeri gelince yırtıcılıklarını konuşturarak albümün gümbür gümbür akmasını sağlıyorlar.

“Caged” veya “Dark Horse” gibi yeterli düzeyde vuruculuk içeren bölümleri olan şarkılar biraz daha fazla olsaydı albümü daha rahatça övebilir ve türün sevenlerine düşünmeden tavsiye edebilirdim. Ama günün sonunda, hatta günün sonunda demeyeyim sene sonunda “CRIMINAL ‘Sacrificio’da neler yapmıştı öyle” dendiğinde albümü 9-10 kez dinlemiş olsanız bile “harbiden lan neler yapmıştı, tam şey edemedim şimdi düşününce” demeniz de gayet olası olması açıkçası beni düşündürüyor, albüme yükselmemi ne yazık ki zora sokuyor.

“Sacrificio” 2021 yılında thrash metal bazlı bir albümün çok rahat şekilde düşebileceği sıkıcı olma tuzağına belki düşmüyor ama bana kalırsa 42 dakika boyunca ortalamanın çok az üstünde seyrederek çok da öne çıkamıyor. Başarılı anları gerçekten başarılı, ortalama anları da gerçekten ortalama.

30 yılı geride bırakan bir gruptan daha fazlasını bekliyor olmakla CRIMINAL’a haksızlık ettiğimi düşünmüyorum. Millet neler yapıyor, 5-10 yıllık gruplar nasıl aç köpek gibi saldırıyor, ona da bakmak lazım.