Death metal çok enteresan bir şey. Metalin her türlüsünde bir dolu enteresanlık var elbet, ancak death metalin başına aldığı bir dolu sıfatla diğer pek çok türün ötesinde bir varyasyona ve farklılığa kavuştuğuna inanıyorum.

Agresif Musiki’nin death metal konulu bölümünde de dediğim gibi, death metal hem içine yan unsurlar katması kolay bir tür hem de her tür müziği ekstremleştirme noktasındaki harç vazifesi görüyor.

Bugün kendine özgü bir death metal grubuyla, Fin diyarlarından GHASTLY ile birlikteyiz. Görünüşte death metal yapan GHASTLY; bunu tuhaf, sürreal, formsuz bir kimlikte sunarak kendine özgü bir kimlik oluşturmayı belli oranda başaran bir oluşum.

Müzikteki yarı soyut yarı somut hava, rif ve melodilerdeki belirsizlik daha pek çok detaydan dolayı albümü dinlerken aklıma bu minvalde müzik yapan gruplar geliyor.

Mesela kısmen DEMILICH bu gruplardan biri. UNAUSSPRECHLICHEN KULTEN bunlardan biri. Belirli oranda MORBUS CHRON bunlardan biri. Somut ve daha bodos taraflara bakınca LANTERN bunlardan biri.

Kadrosunda Finlandiya’nın en acayip gruplarından biri olan CIRCLE’ın 32 albümlük dev diskografisinin death metal içeren tek albümü olan “Incarnate”te çalan gitarist/vokalist Johnny Urnripper’ı da barındıran GHASTLY, genel itibarıyla rahatsız ve tekinsiz bir death metal yapıyor. Dangıl dungul blast’lerle sertleşmeyen, orta tempoya bel bağlamış ve her şeyden önemlisi de hiç öyle ezici bir sound’un peşine düşmemiş bir grup GHASTLY.

Bu üçüncü albümlerinde bize insanın canını sıkacak türde bir müzik sunuyorlar. “Mercurial Passages”ın genelindeki bulanıklık öylesine rahatsız edici ki sanki ortama bir gaz salınmış ve siz bu görünmeyen düşman tarafından giderek yıpratılıyor, zehirleniyorsunuz. Akıllara CELTIC FROST’u getiren vokaller, çirkin rifler, yeri gelince black metalden beslenen arpejler ve daha birçok şeyle GHASTLY size sıkıntı vermek üzere burada olduğunu açık seçik hissettiriyor.

“Perdition”da ve daha pek çok şarkıda görülen “yavaş black metal” kimliği “Mercurial Passages”ın en söz edilesi noktalarından biri. Yeri gelince “Parasites”ın başı gibi ta HELLHAMMER’lara varan bir leşliğe ve çiğliğe yanaşan müzik, pek çok anda da habis ancak bir o kadar da ılıman tonlarla karanlığın envaiçeşit dehlizini keşfetme yoluna gidiyor. Rif yazımına baktığımızda GHASTLY’nin black metalsi anlarda bilindik tremolo riflerle telleri tarayıp durduğunu görüyoruz. Bu kısımlarda grup seksenlerde yapılan benzer işlere çok yakın duran nostaljik bir buhran sunuyor. Diğer tarafta ise gerçekten de şekilsiz denebilecek ancak bir araya geldiklerinde belli bir anlayış oluşturan eciş bücüş rifimsiler mevcut. Tek tek alıp mikroskopta incelesek “bu nedir?”, “niye var?” gibi sorular soracağımız bu tekil şekilsizlikler, bir araya geldiklerinde GHASTLY’nin çirkin doğasına katkıda bulunuyorlar. Hiçbir anda “of be rife bak”, “baban da mı karanlık melodi çalardı be GHASTLY” demiyorsunuz, ancak albümü bir bütün hâlinde değerlendirince karşınızda uğursuz, nalet bir şey olduğunu anında anlıyorsunuz.

Açıkçası bu tarz gruplar özellikle son 4-5 yılda artışa geçmiş durumda. Son dönemde yazdığım gruplardan VAMPIRE’ın retro havası da GHASTLY’ye sound açısından referans olarak düşünülebilir. Eskilerden POISON’ın çiğliği veya SLAUGHTER’ın hoyratlığı da yine yer yer kendini belli eden tümörler gibi ortaya çıkıverebiliyor. Bu açıdan bakıldığında GHASTLY retro olmaya kasmayan ancak prodüksiyonunun sıcaklığıyla ve soyut beste tarzıyla farkını belli eden, yazının ilk paragrafında da dediğim gibi enteresan bir grup. Bu tarz yarı kalıplar dâhilinde yarı maceracı işleri seviyorsanız hoşunuza gidecek bir şeyler bulmanız bir hayli olası.