Death metal ve grindcore’un bir potada eritilmesi, huzuru şiddette bulan dimağların yıllardır başvurduğu bir işitsel taarruz yöntemidir. Death metalin eziciliği ile grindcore’un kuduzluğunu bir araya getiren bu tür gruplar metal dünyasının en hırçın, yırtıcı müziklerinden bazılarına imza atmış ve ortalığı kana bulamışlardır.

Bugün bu konuya odaklanan bir grupla, bizleri Finlandiya’dan selamlayan GALVANIZER’la birlikteyiz. İlk albümü “Sanguine Vigil”i 2018’de çıkaran grup, ikinci albümü “Prying Sight of Imperception” ile vahşete susamış gönüllere kan serpmeye geliyor diyerek albüme doğru yol alalım.

GALVANIZER şüphesiz ki CARCASS ekolünden bir topluluk. “Symphonies of Sickness” ve “Necroticism – Descanting the Insalubrious”a günü gününe çalışan bu üçlü, müziklerini de çok büyük oranda bu doğrultuda ilerleten bir mizaca sahip. CARCASS ekolü dendiğinde akla gelen kimi gruplar var elbet. Misal EXHUMED. Misal SUBLIME CADAVERIC DECOMPOSITION. GALVANIZER da bu yoldan ilerleyen ancak birtakım yan unsurlarla kendi farklılaştırma yoluna giden bir grup.

Gitar tonlarına baktığımızda akıllara hem “Heartwork” veya “Swansong”un hem de DISMEMBER’ın geldiğini görüyoruz. Bu hayvanlık albümün en önemli silahlarından biri, çünkü “Prying Sight of Imperception” sizi daha en baştan gitar tonuyla sarsmayı başarıyor.

Intro’dan sonra gelen “Servants of the Scourge”a baktığımızda, GALVANIZER’ın aralara melodi sokma konusunda da maharetli olduğunu görüyoruz. Albüm genel olarak rifler ve bodos yardırmalar üzerinden ilerlese de grup yeri gelince melodiden faydalanmayı da ihmal etmiyor. Bu sayede “Prying Sight of Imperception” tek boyutlu olmaktan kurtuluyor. 31 dakikalık süresi ve bu süreye sığdırılan heyecan verici detaylar sayesinde akıcı, yarıcı, ısıran bir albüm ortaya çıkıyor.

EXHUMED dedik, boşuna demedik. GALVANIZER’ın yaptığı death metal/grindcore kırmasında “All Guts, No Glory”ye yakın duran köpeklikler veya “Necrocracy”yi akıllara getirebilecek rif saldırıları da görüyoruz. Grup genellikle son derece agresif bir rif yazımına sahip, ancak bu noktada olayın CARCASS özellikleri yine ön plana çıkıyor ve şarkıların groove dozu da asla göz ardı edilmiyor. Pek çok şarkıda GALVANIZER’ın fikirlerini tane tane sunduğuna ve türün sevenlerini tokat manyağı yapmak için elinden geleni yaptığına tanık oluyoruz.

Karambol diyebileceğimiz daha grindcore karakterli rifler de gereken noktalarda karşımıza çıkarak çarşıyı pazarı karıştırabiliyorlar. Misal “Dia de Muertos”un muhtelif anlarında akıllara “Arbeit Macht Fleisch”ın blast beat’e abandığı coşmaları getiren, hatta baya benzerlik taşıyan tremolo rifler mevcut.

GALVANIZER’a dair diğer bir konu da yukarıda bahsettiğim melodi konusunun yeri geldiğince çok etkin şekilde kullanılması. Bu tarz hayvan çocuğu gruplarla ilgili en sevdiğim şeylerden biri “ÖKÜZÜN HÜZNÜ” diyebileceğim türde damar melodileri de yer yer kullanabilmeleri. Albümün kapanışını yapan nefis şarkı “Of Flesh Unknown”un son 2 dakikasında, GALVANIZER’ın nefis bir melodiyle adeta albüme veda ettirdiğini görüyoruz. Akıllara DISMEMBER’ın kimi numaralarını veya BLOODBATH’in “Hades Rising”in sonunda yaptığı nefis şeyi getiren bu kısım bence albümün en başarılı anlarından biri.

Netice olarak GALVANIZER görünüşte tek boyutlu olarak değerlendirilebilecek bir türü son derece zengin ve hepsinden öte dinlemesi çok zevkli biçimde sunarak yılın değerli death metal/grindcore albümlerinden birine dönüşüyor. CARCASS sevenler başta olmak üzere, beton gibi bir albüm dinlemek isteyen herkesi GALVANIZER’ın gelene geçene çat çat çat vurduğu dünyasına davet ediyorum.