Erhan Yiğit

Hiç yapmadığım ve daha önce aklıma bile gelmeyen bir şeyi yapma hakkımı bu grupta kullanıyorum: Yeni albümü çıkacak olan bir grubun eski bir albümünü yenisinin çıkış tarihinde yazıyorum. BETWEEN THE BURIED AND ME’ye yaraşır bir şekilde kritik açılışını yaptığımı düşündüğüm bu albüm bundan 12 yıl önce ve grubun meşhur ”Colors” albümünden 2 yıl sonra piyasaya sürüldü. Seveni oldu, sevmeyeni oldu ama birçok kişi ”Colors” ile aynı kalibrede olmadığını belirtti. ”Colors” ile aynı kalitede olsun ya da olmasın ”The Great Misdirect” BETWEEN THE BURIED AND ME’nin bence en iyi 3 albümünden birisi.

Bunun nedenlerine geçmeden önce malumumuz BETWEEN THE BURIED AND ME bugün çok çok beklenen, duyurulduğu anda grubun sitesini çökerten ”Colors II” albümüyle karşımıza çıkıyor. Çok büyük beklentileri de beraberinde getiren albüm ne kadar iyi olacak emin değiliz ama şahsen ben çok umutluyum ve içimden bir ses ”Colors II” albümünün grubun en iyilerinden olacağını söylüyor.

”The Great Misdirect” BETWEEN THE BURIED AND ME’nin en iyi 3 albümünden birisi olduğunu düşünüyorum dedim; 21 yıldır aralıksız kariyerine devam eden ”Colors”ın yanı sıra ”Alaska” albümüyle de kendi türünün en iyi temsilcilerinden olan BETWEEN THE BURIED AND ME’yi özel kılan en büyük sebep grubun arkasına aldığı ilham rüzgarlarının ve güvendikleri yaratıcılık seviyesinin ucu bucağı olmaması. Progresif metal deyince akla gelen ilk iki grup olan OPETH ve DREAM THEATER’a kıyasa onlardan daha çok nefes alan, daha geniş ve rahat bir müzik anlayışını elinde tutan grubun bu türde bu kadar başarılı ve sevilen bir topluluk haline gelmesi elbette tesadüf değil.

Kimi progresif metal gruplarının kendi dinleyicileri tarafından biraz fazla abartıldığını düşündüğüm de BETWEEN THE BURIED AND ME’nin bazen hak ettiği yerde bulunmadığını ve hakkının verilmediğini düşünüyorum. 21′inci yüzyılın en iyi yapıtlardan birini yaratmış olması bir kenarda dursun BETWEEN THE BURIED AND ME tarzıyla, duruşuyla, her albümde gösterdiği standart seviyenin altına asla düşmemesiyle, yaratıcılığıyla, kısaca neredeyse her şeyi ile günümüzün en iyi gruplarından birisi.

”Alaska” albümüyle şöhret merdivenlerine ağır ağır tırmanmaya başlayan ve ”Colors” ile kalitesini tescilleyen grup ”The Great Misdirect” öncesinde olduğu gibi bu albümünde de cesur hareketler sergilemekten, risk almaktan, daima gözünü bambaşka şeylerle dikmekten vazgeçmedi. İster beğenilsin ister beğenilmesin BETWEEN THE BURIED AND ME üyelerinin kendi koltuklarına oturduklarında ”Yapacağımız şey şöyle güzel olsun, şuradaki soloyu kısa tutalım, dinlemesi kolay olursa kolay sevilir” gibi şeyleri konuşmadığına hatta tam tersi yapmak istedikleri şarkılara birer kobaymış gibi davrandıklarına adım gibi eminim.

”Colors”dan sadece iki yıl sonra piyasaya çıkan ve ondan büyük oranda farklılık teşkil eden ”The Great Misdirect” bence grubun sadece iyi birer müzisyenlerden oluşmadığını bunun yanı sıra vizyon sahibi, sanat kaygısı taşıyan kişiler olduklarını gösteren bir albüm. ”The Great Misdirect” bu yönüyle grubun bu güzel yönünü ifşa ederken, tek dertlerinin müzik yapmak olmadığını, o müziğin içine özel bir şeyler katmak istediklerini de kanıtlıyor.

İnsan zihninin kişiyi bazen nasıl yanılttığı üzerine kurulu olan ”The Great Misdirect” SLOWDIVE, RADIOHEAD ve KEANE havasında sakin bir şekilde Mirrors ile açılışı yaparken akabinde her şeyiyle mükemmel olan Obfuscation kendisini gösteriyor. Albümün ilk 12 dakikasında grup adına herhangi bir değişim ya da yenilik kaygısı görünmüyor iken sözü edilen değişim ya da başka başka şeyler deneme isteğini albümün üçüncü şarkısı Disease, Injury, Madness’ta hissedebiliyoruz. Grubun ”Colors”ta yakalamış olduğu –Melodi/death metal vokal/komplike davul atakları– üçlemesi ve grubun yine bol bol yapmadan duramadığı –Jazz/blues/bar havası– üçlemesini olduğu gibi albümün tamamında görebiliyoruz hatta görmekle yetinmeyip bütün bunları destekleyen tatlı bas gitar ve hafif clean gitar sololarını da haddinden fazla duyuyoruz. Bu manada ”The Great Misdirect” BETWEEN THE BURIED AND ME’nin o zamana kadar aldığı en kritik kararları bünyesinde tutan deneysel sularda hiç olmadığı kadar derinlere inen oldukça cesur ve komplike bir albüm.

”The Great Misdirect”de sözü edilmesi gereken bir diğer ayrıntı ise grubun bu albümü öncekilerden daha iyi olması için yapmamış olması. Demek istediğim ”The Great Misdirect” sadece gelişmiş ya da gelişmekte olan bir grubun çabasını göstermekle kalmıyor, kendisinden öncekiler ile kıyaslanamayacak kadar da eşsiz deneyimleri tattırıyor, grubun sound’u adına bir takım önemli değişimleri simgeliyor. Misal Fossil Genera (A Feed From Cloud Mountain) şarkısında yer yer gotik elementleri bile duyabiliyor, aynı şarkıda ”Colors”a göndermeler içeren kısımları fark edebiliyor, Paul Waggoner’ın vokallerini üstlendiği Desert of Song’da bildiğimiz bir BETWEEN THE BURIED AND ME (Bildiğimiz bir BTBAM yok aslında) yerine çok çok farklı şekilde southern bir parçayı görebiliyor, hatta bu şarkının arkasından Swim to the Moon gibi önceki şarkıyla ilgisi bile bulunmayan 18 dakikalık, karnaval modu bile bulunan Pink Floyd’vari-Rush’vari bir dev ile karşılaşabiliyoruz.

Anlatırken bile insanı nefessiz bırakan ”The Great Misdirect” o kadar acayip ve sürprizler ile dolu bir albüm ki ben bu albümü dinlerken asla ”Önceki albüm şöyleydi bu böyle olmuş, şurası Alaska gibi ama değil” tarzı şeyleri düşünemiyorum hatta puanlamak istediğim zamanda albümün sahip olduğu bu ”Sanat bakımından kaygılı fakat öncekileri de yok sayacak kadar da umarsız” duruşu bana engel oluyor. Şahsen dinlerken verdiği haz bakımından elbette bir ”Colors” seviyesinde bir şeyler ile karşılaşmıyorum ama bu tamamen kişisel bir şey.

Bir üst paragrafta da sözünü ettiğim gibi BETWEEN THE BURIED AND ME çok tuhaf ve kalıplara sığmayan bir grup. Bu yönüyle de ön plana çıkan bir grubun derecelendirilmesinde ne kadar isabetli olunabilir emin değilim açıkçası. Normal şartlarda bir albümü puanlarken kendi beğeni ölçütümün dışına çıkıp dinleyicilerin söz konusu olan albümü ne kadar sevebileceğini, benimseyebileceğini de hesaba katıp ortaya neticede bütünüyle subjektif olmayan bir değerlendirme yapıyorum ama bazen hatta çoğu zaman insan zihni gerçekten yanılabiliyor o yüzden bu sefer sadece kalbimden geçen puanı veriyorum.