1 Mayıs 1989’da Kuzey Kore’da açılan çok amaçlı Rungrado 1 Mayıs Stadyumu, 150.000 kişilik kapasitesiyle dünyanın en geniş kapasiteli stadyumu olma özelliğini taşıyor. Bugün konuk ettiğimiz OPHIDIAN I’ın çıktığı Reykjavík’in nüfusu ise 232.000 civarında. Yani odun gibi düşünürsek 1,5 stadyumluk insan barındıran bir yerden bahsediyoruz.

Bu kadarcık insan içerisinden MİSÞYRMING, SVARTIDAUÐI, SÓLSTAFIR, ZHRINE, NEXION, SINMARA, SKÁLMÖLD, BENEATH, CARPE NOCTEM gibi gruplar çıkaran bir coğrafya burası. Karanlığın, kasvetin hüküm sürdüğü; iblisin harman olduğu bir yerleşim.

Bu grupların arasına bundan 11 yıl önce katılan, ancak adını yeni albümü “Desolate” ile duyurmayı başaran bir gruptan söz edeceğiz bugün. OPHIDIAN I, bunca karanlık mizaçlı grubun arasından etrafa lazer ışını gibi attığı notalarıyla farkını belli eden bir teknik death metal grubu. Türün modern bir şeklini icra eden grup, son 1 haftada yaklaşık 40 kez dinlediğim “Desolate” ile bence kendi türünde 2021’nin en önemli işlerinden birini sunuyor diyerek başlayayım.

Tarz olarak akıllara OBSCURA, THE FACELESS gibi isimleri getiren OPHIDIAN I’ın bana kalırsa en önemli özelliği akılda kalıcı besteler yapma becerisi ve elbette ki olağanüstü müzisyenlik yetenekleri. Adamlar yine teknik death metal yapan bir grubun yazabileceği bir rifi %25 daha hızlı çalma becerisine sahipler ve bu sayede 39 dakika boyunca bize rengârenk, şaşırtıcı ve sürükleyici bir albüm dinletmeyi başarıyorlar.

Yukarıda hep karanlık gruplar saymış olmama rağmen OPHIDIAN I’da hiç yadsınamayacak bir aydınlık da var. Bu sayede grup da albümde nefes alma fırsatı buluyor ve şarkılar kendilerini habislik, uğursuzluk içinde sınırlamamış oluyorlar. Zaten albümün genel havasına bakınca bu tarz kötücül bir havadan söz edemeyiz. Adını andığım OBSCURA, THE FACELESS’ın bazı özellikleri ve bir tutam da BEYOND CREATION dediğimizde aklımıza gelebilecek aydınlık ve ferah bir teknik death metal söz konusu. Grup albümdeki ilk 3 şarkıya klip çekmiş, ben de sırasıyla veriyorum.

Albümle ilgili internetteki yorumlara bakmadım, lakin bence “Desolate”ta çok net görülebilen bir olayıdan bahseden başkaları da olmuş mu diye albümü şu şekilde arattım: “ophidian i” desolate “aaron Marshall” intervals. Ve gördüm ki “Desolate”taki gitar ve özellikle de solo yazımındaki gözden kaçırılması imkânsız Aaron Marshall etkisinden söz eden bir tane bile kritik olmamış. Gitaristler Þórólfsson ve Konráðsson’dan soloları hangisi atıyor çok emin değilim ama hangisi yazıyor ve atıyorsa çok net şekilde Aaron Marshall’dan etkilediğini, epey bir INTERVALS dinlediğini söyleyebilirim. Eğer bunlar gerçekleşmediyse, aşırı büyük bir tesadüf söz konusu çünkü OPHIDIAN I’ın solo ve melodi yazımında bu etkileri görmemek mümkün değil. Marshall’ın ve INTERVALS’ın aydınlık tarzı, bu açıdan da albüme artı bir puan olarak yazılıyor ve dinleme keyfini daha da yukarılara çıkarıyor.

Bu ışıltılı hava, albümdeki muazzam müzisyenlik ve son derece akılda kalıcı rif yazımıyla birleşince “Desolate”ın başarıya ulaşması da kaçınılmaz oluyor. Teknik death metalin modernleştiği, cilalandığı, parıl parıl parlayan prodüksiyonlarla sunulduğu günümüzde türün bu iyi ambalajlanmış hâline karşı bir tavrınız yoksa, OPHIDIAN I’ın burada yaptığı şeyi takdir etmeniz büyük olasılık. Hele ki yukarıda adını andığım gruplara karşı bir yakınlığınız varsa ve henüz OPHIDIAN I ile tanışmadıysanız, sizi epey güzel şeylerin beklediğini tereddütsüz söyleyebilirim.

Teknik death metal konusunda, hatırı sayılır bir süredir birbirinin muadili çok fazla grupla karşılaştığımı düşünmekteyim. Üstün müzisyenlik, çetrefilli besteler, sayısız nota, cillop gibi biri prodüksiyon ve belli noktalarda birbirine aşırı benzeyen gruplar. OPHIDIAN I benim adıma bu durumu kıran gruplardan biri oldu. Sound’ları genel itibarıyla özgün, gerçekten hayranlık uyandıran bir gitar ve davul işçiliği var ve hepsinden önemlisi yaptıkları müzik akılda kalıcı. Bunlar, benim için, 2021 yılında çıkan bir teknik death metal albümünün övgülere mazhar olmasını sağlayacak, bunu haklı çıkaracak doneler. Dediğim gibi albümü defalarca, onlarca kez dinledim ve dinledikçe daha da çok dinleyesim geldi. Sizde nasıl bir etkisi olur bilemem, ama benim aradığım şeylerin büyük bir kısmını bana veriyor bu albüm.

Lafı çok da uzatmayayım. Teknik death metalin son 15 yılda yapılan örnekleri arasından çok sevdiğiniz işler varsa, “Desolate”ın da o işler arasına girme konusunda epey büyük bir şansı olduğunu düşünüyorum. Bende durum bu şekilde, yıl sonu listeme de alacağım, tekrar tekrar dinlemeye de devam edeceğim.