Oğuz Sel

Fırtına gibi gelip geçen 2020’de müzikal bakımdan beslendiğim kaynakların azizliğine uğradığımın yeni yeni farkına varıyorum maalesef. Yeni çıkan albümleri takip ettiğim kanallar, belki de 2020’nin en önemli yapımlarına yer veremeyince, ben de bazı albümleri azıcık gecikmeli olarak deneyimleyip sizlerle paylaşabiliyorum. Geçen yılın aşağı yukarı bu zamanlarında yayımlanan Fides Inversa albümü “Historia Nocturna” da onlardan biri. Aranızda bu grubu muhakkak takip edip parçalarını dinleyenler vardır ama kısa bir grup tanıtım faslından sonra albüm hakkında gevezelik etmeye niyetim var.

İtalya’nın bağrından kopup gelen ekip, 2006 yılından bu yana müzik dünyasında faaliyet gösteriyor. Ama Fides Inversa’yı diğer underground İtalyan black metal gruplarından ayıran bir yönü var, o da kadrosundaki müzisyenler. Aralarında Blut aus Nord, Acherontas gibi bir paragraf uzunluğundaki grupta bulunmuş ve bulunmakta olan Omega A.D. kişisinin başı çektiği grup, son albümüne kadar Void A.D. kişisinin de varlığıyla black metal ikilisi olarak yola devam ediyordu. Müzikal kimliğini bana sorarsanız ikinci albümünde oturtmaya başlayan ve saldırganlıkla gizemli atonal tonları bir arada başarıyla sunmaya başlayan grup, üçüncü albümüyle turnayı gözünden vurdu.

“Historia Nocturna”, Fides Inversa’nın kariyerinde ortaya koyduğu en başarılı albüm konumunda. Bu başarıyı getirense bence gruba vokalist olarak katılan Wraath ve onun, diğer grup üyeleriyle kurduğu karanlık sinerjiden başka bir şey değil. Wraath’ı tanıyanlar zaten tanıyordur ama kendisinin hâlihazırda Behexen gitaristi olduğunu ve Prosternatur’dan (son albümde vokal) Misþyrming’e kadar bir dolu grupta, bir şekilde imzası bulunduğunu kısaca belirtmiş olayım.

“Historia Nocturna” her zaman karşınıza çıkmayacak yapıda gizemli, sizi içine çeken ve kendisinden uzaklaşmaya çalışsanız da bunda pek başarılı olamayacağınız black metal albümlerinden biri. Fides Inversa albümde, çok keskin rifler eşliğinde kimi zaman birtakım karanlık güçlere münacatta bulunuyor kimi zamansa bazı deneyimleri dinleyicilerle buluşturuyor.

Ancak tansiyon albüm boyunca “Syzygy” parçasını saymazsak neredeyse hiç düşmüyor. Bu tarz yapıtlara çok sık denk gelebileceğinizi düşünebilirsiniz ancak şarkı kurguları, bir sonraki adımını bilebileceğiniz türden değil. Örneğin, intro’dan sonra başlayan eserin önemli kısmı, normal bir şarkı gibi görünse de parçanın yarısında devreye girecek olan kısım için bir inşa görevi üstleniyor. Sonrasındaysa şarkı, ana riflerinden sıyrılıp farklılaşıyor. Bunun gibi görece dolambaçlı ve şaşırtmacalı şarkı kompozisyonları albümde karşınıza çıkacak.

Bir önceki paragrafta grubun saldırganlığından bahsetmiştim. Bu saldırganlığı Marduk’a rahatlıkla benzetebiliriz. Wraath’ın tok haykırışlarının önderlik ettiği, gitarlardan savrulan notaların zihinleri perişan ettiği, davullardan yayılan blast beat’ler Fides Inversa’nın saldırgan tarafını sergiliyor. Ancak grup bununla yetinmeyip Medico Peste tadında pasajlar da yaratıyor. Böylece parçalarını hem dokunanı yakacak hem de mistik kıvamda tutuyor. Bu arada mistik, gizem vs. dediğim için albümdeki parçaların boğucu, yorucu hatta sıkıcı olduğunu filan anlamayın sakın, Fides Inversa, sağlı sollu girişiyor mütemadiyen.

Keşke çıktığı dönemde denk gelip de daha alevli bir yazısını hazırlayabilseydim dediğim albümlerden biri “Historia Nocturna” ve beni, World Terror Committee’den çıkan neredeyse her black metal albümünün çok iyi olduğu konusunda emin olmamı sağlayan işlerden. Eğer sizi şaşırtacak, coşturacak ama genel itibarıyla karanlığa doğru davet edecek ilginç bir black metal albümü arıyorsanız, arayışlarınızı sonlandırın ve kendinizi Fides Inversa’ya teslim edin.