Erhan Yiğit

Metal müzikteki progresif kavramının gerçekten ucu bucağı yok; o kadar elastik bir kavram ki her türlü metal türüne kolaylıkla entegre olabiliyor, kolaylıkla fark edilen biçimsiz yapısıyla girdiği her şarkıda ve albümde varlığını hemen gösterebiliyor. Elastik ve biçimsiz olduğu kadar da riskli bir şey olduğunu düşündüğüm progresif kavramı söz konusu müziğin içine güzel yerleştirildiğinde dinleyiciye çok değerli anlar yaşatırken kontrolden çıktığında aynı müzik için tanımlanması zor bir düşman haline gelebiliyor. Hatta metal müzikteki ”Elitizm” olayının direkt olarak buradan geldiği de aşikar; ”Ben progresif dinliyorum abi, ne olduğunu anlatmaya çalışsam da anlayamazsın dinlemen gerek. Öyle Metallica’ya Slayer’a benzemez” diyen dangozlar yüzünden olduğunu düşündüğüm metal müzikteki bu ‘progresif yükseliş’ kimi grubu ağırlığıyla ezerken kimi grubu da tanrı katına çıkardı. İyi mi oldu yoksa kötü mü oldu orası başka bir mesele ama gerçek ”Elitizm” bu değil, oyuna gelmeyelim.

Bugünkü konuğumuz olan Amerikalı ALUSTRIUM da gücünü progresif olmaktan alan bir death metal grubu. 2008′de ALTERED IMAGE adı altında kurulan ve post-punk icra eden grup 2010′da adını ALUSTRIUM olarak değiştirip teknik progresif death metal türünde çalışmaya başlayarak komple imaj tazelemeye gitmiş. İyi de etmiş, zira 2011′de yayınladıkları ”An Absence of Clarity” ve 2015′te yayınladıkları ”A Tunnel to Eden” albümlerine göre bir hayli ilerleme kaydetmişler, işin özüne inip ustalaşma yolunda sağlam bir adım atmışlar.

AFTERBIRTH, DISENTOMB, BONECARVER, FIRST FRAGMENT ve CYTOTOXIN gibi günümüzde death metalin umut vadeden gruplarını bünyesinde tutan Unique Leader Records’ın yeni gözdelerinden biri olma yolunda ilerleyen ALUSTRIUM’un ‘A Monument to Silence’ ile bu yıl içinde şu ana kadar çıkan en iyi 7 death metal albümünden birini yaptığını düşünüyorum. Bunun nedeni albümdeki her bir şarkının ayrı ayrı güzel olması veya enstrümanların çok iyi çalınmasından ziyade ‘A Monument to Silence’ın dinleyene gerçekten kusursuza yakın bir bütünlük vadediyor oluşu; Albüm ilk dakikasından son dakikasına kadar dinleyiciyi sıkmıyor, konsantrasyonu azaltmıyor, dinamizmi bozacak her türlü aşırılıktan kaçınıyor ve bunları yaparken progresif ve sanatsal olmaktan uzaklaşıp banal, tekdüze bir hale bürünmüyor.

Gayet estetik bir kapak ile görücüye çıkan ”A Monument to Silence”ta ilk fark edilen detaylardan biri de ALUSTRIUM’un sound ve prodüksiyon konusunda oldukça titiz davranmış olması; Davulların tok, etli bir sound ile mikslenmesine ve albümün ağır prodüksiyon biçimine rağmen vokalistin her dediğinin duyulması albüme artı puan ekleten önemli detaylardan. Müzik dinlerken yüzde 80 veya 90 oranında enstrümanlara odaklanmama rağmen vokallerin bu kadar temiz kaydedilmesi benim bile dikkatimi çektiyse vokale çok önem veren dinleyiciler bunu görmezden gelmeyecektir.

”A Monument to Silence” dinlemesi insanı kimi zaman yoran bir hal alan çoğu progresif death metal albümüne kıyasla melodik ve teknik yönden de bir çok hileyi barındırmaktan ve bunları ustalıkla yansıtmaktan geri durmuyor. Bu manada ”A Monument to Silence” death metalin kaos ve yıkım tarafında durmaktansa kendisini GOROD ve RIVERS OF NIHIL gruplarının da bulunduğu daha yumuşak bir noktada kalmayı tercih ediyor. ALUSTRIUM elbette ne GOROD kadar yumuşak ne de RIVERS OF NIHIL kadar çeşitli bir müzik spektrumu sunmayı hedeflemiyor ama kendisini dinlerken BETWEEN THE BURIED AND ME’den THE FACELESS’a kadar uzanan bir çağrışım oluşturabilme lüksünü içeriyor.

”A Monument to Silence” bir üst paragrafta sözünü ettiğim ‘yorucu olmama’ düsturunu benimserken malzemeden asla kaçırmıyor, hiç bir şeyi feda etmiyor. Daha ilk şarkıda gözümüze çarpan ve arka arkaya vurup geçen çift brutal vokal kullanımları ve yoğun tempo değişimleri sıradan bir metal dinleyicisine kaos yaşatabilecek güçte iken bu türün müptelalarına ise adeta ninni okuyor. (Elitizmi de yapıştırdım araya hadi yine iyisiniz death metalciler.)

ALUSTRIUM ”A Monument to Silence” ile yeteneklerini kanıtlamış ve ileride çok daha iyi şeylerle geleceğinin garantisini çoktan vermiş (Hem de Unique Leader garantisiyle). Her türlü death metal severin aklını alabilecek ve ileride de hatırlanabilecek derecede bir albüm olduğunu düşündüğüm ”A Monument to Silence” bu yıl içerisinde şu ana kadar dinlediğim en iyi 7 death metal albümünden biri. Sakın pas geçmeyin.