Oğuz Sel

Avusturya’nın gizli hazinelerinden The Negative Bias’e bu sayfalarda yer vermeyeli üç yılı aşkın zaman olmuş. Uzun şarkı süreleri nedeniyle adapte olamadığım 2019 çıkışlı albümleri “Narcissus Rising” sonrasında sessizliğini yeni bir EP ile bozan grup, “Tapeworm Pyramids” EP’si ile 22 dakikanın hakkını fazlasıyla veriyor.

EP, dinleyicilerini sorgusuz sualsiz olarak dar bir koridora yerleştiriyor. Ucu bucağı bulunmayan bu koridorun birçok özelliği var. Sözünü ettiğim yerde hiçbir ışık kaynağı yok, karanlık nedeniyle tam olarak seçilemeyen duvarların üst kısımlarındaki küçücük açıklıklardan gelen soluk ışık huzmeleri, küf kokulu hava akışıyla bir olup dinleyicilere nasıl bir yerde bulunduklarına dair fikir verebiliyor. Fakat EP’nin dakikaları ilerledikçe bu koridor da form değiştiriyor ve koridorun, çiçek bozuğu dokulu duvarları birdenbire yükselerek dinleyiciyi âdeta cüceleştiriyor. Eğimli bir zemine sahip koridorda ilerlemek bu form değişiklikleri nedeniyle iyiden iyiye güçleşiyor ve adım atmanın her saniye zorlaştığı koridorun muhtemel çıkış kapısına ulaşmak da imkânsızlaşıyor. EP tamamlandığında ise dinleyici özgürlüğüne kavuşuyor ama yaşadığı koridor deneyimi nedeniyle benliği, ciddi derecede yara alıyor.

“Tapeworm Pyramids” EP’si, teknik ve duygusal yönden, bana yukarıdaki betimlemeyi yaptıracak derecede güçlü bir eserler bütünü. EP’nin ilk iki parçası, grubun yeni parçalarından oluşuyor, üçüncü şarkı ise Dead Can Dance grubuna ait bir eserin cover’ı ve düzenlemesi itibarıyla EP’nin genel tavrıyla gayet uygun düşmüş. Yapıtı dinlemeye değer kılan en önemli unsur, bestelerin gücü ve koro vokallerin şahane oluşu.

Sert bir sound üzerine serpiştirilen keskin rifler, inişli çıkışlı pasajlar, mistik ve armonik koro vokallerle dinlemeye doyulmayan bir birliktelik meydana getiriyor. Parçaların girişlerinde ve sonlanışlarında kullanılan atmosferik unsurlar ise konsept dikkate alındığında klişe olmaktan çok uzak ve bir bakıma, bilinmeyen metafizik bir boyuta adım atmanıza ve bu boyuttan çıkış yapmanıza hazırlık mahiyeti taşıyor.

EP özelinde yapılan bir iş birliğinden söz ederek yazıyı sonlandırmayı düşünüyorum. İlk parçada, davul taburesinde grubun kadrolu üyesi Florian Musil oturuyor ve gerçekten çok ciddi bir kazıma gerçekleştiriyor. İkinci ve üçüncü parçada ise hatırlayanınız olur mu bilmiyorum ama yıllar önce “De sanguni tintu“ adlı albümüyle PA’da yer verdiğimiz ve yazının yayımlanmasından kısa süre sonra dağılan İtalyan black metal grubu Accabbadora’nın davulcusu Anamnesi müstear isimli Emanuele Prandoni konuk olarak yer alıyor. Açıkçası bu arkadaşın kendine has bir stili olduğunu ve bu stili, özellikle ikinci parçada bayağı sergilediğini düşünüyorum. Her ne kadar üçüncü parçanın başlarında ride’a bir defa yanlış zamanlamayla vurmuş olsa da yüksek tuşeli trampetlerinin ve dinamik çalış tarzının hastasıyız.

Güzel müzikal fikirleri derli toplu ve kompakt biçimde sunabilmesi nedeniyle The Negative Bias diskografisinin en olgun yapıtı olarak nitelendirebileceğim “Tapeworm Pyramids” yazı içerisinde geçirdiğim karanlık koridor deneyimini yaşamak isteyenler için özellikle önerdiğim bir iş.