Üç gün sonra 12. yaşını kutlayacağımız Pasifagresif’in dört bininci albüm incelemesiyle birlikteyiz bugün. Dört bin albüm incelemiş, dört bin yazıya başlık atmışız. Bir albüm süresinin ortalama 40-45 dakika olduğunu düşünürsek bu kritikler için yaklaşık 160.000-180.000 dakikalık, yani 2.600-3.000 saatlik müzik dinlemişiz. Bu kritiklerin dört binincisi ise İstanbullu grup SABHANKRA’nın yeni albümü “Death to Traitors”a denk geldi. Bakalım karşımızda neler var.

Melodik black metal, death metal ve thrash metal unsurlarını yer yer folk motifler eşliğinde sunan SABHANKRA, 2018’de çıkan bir önceki albümü “From the Frozen Mountains”da kariyerinin en melodik, atmosfer tarafı güçlü ve belki de derin çalışmasına imza atmıştı. Akılda kalıcı melodiler, öfkeyi ve damarı bir arada yansıtan besteler ve önceki albümlere oranla güçlenen prodüksiyonla birlikte albüm bana kalırsa SABHANKRA’nın en iyi yapıtıydı. Kapağındaki gibi soğuk, masalsı, epik bir karakter sunuyor ve grubun uzun yıllara uzanan deneyimini gösteriyordu.

Şu anda karşımızda duran “Death to Traitors”a baktığımızda, SABHANKRA’nın aradan geçen sürede epey bir sinir sahibi olduğunu ve bunu müziğine yansıttığını görüyoruz. Albüm “From the Frozen Mountains”a kıyasla net şekilde daha öfkeli, sert ve atarlı bir üsluba sahip. Bunu hem prodüksiyondan hem şarkı sözlerinden hem de performanslardan görmek mümkün. Savaşın shriek vokalleri, tremolo gitarlar, black metal melodileri ve blast beat’ler albümde büyük yer kaplıyor ve bu sayede folk unsurların neredeyse tamamen rafa kalktığı ve karanlığın kanatlarını açtığı bir müzikal kimlik ortaya çıkıyor. Bu karanlığı vurgulamak adına, albümün prömiyerinin YouTube’un en büyük black metal kanalı olan Black Metal Promotions tarafından yapıldığını da belirtelim.

Bu karanlığı ve sertleşmeyi albümün pek çok yerinde görebiliyoruz. Misal “Call to Arms”ın 1. dakikada başlayan rifini veya albüme adını veren şarkının 38. saniyede giren tremolo rifini “Those of the Unlight”a veya ” Heaven Shall Burn… When We Are Gathered”a koysak hiçbir şekilde sırıtmaz. Bunun yanı sıra, bir önceki albümde “My Thirst for Blood”da gördüğümüz türde baskın klavyeler veya “The Last to Stand”deki türde ağıt karakterli bir şarkıyı “Death to Traitors”da bulmak mümkün değil. Albümün şirretlikten, yırtıcılıktan uzaklaştığı ender anları misal özünde gayet sert olan “Heavens are Fake”in orta kısmındaki melodik bölümden görülebiliyor. İflah olmaz bir 90’lar Türkçe pop sevdalısı olan Savaş, bu şarkının 2.21’de giren kısmında çok net bir doksanlar pop şarkısı nakaratı melodisi kullanmış.

Albümdeki cazgırlığı, şiddeti en baskın şekilde kıran şarkı ise hiç şüphesiz kapanışı yapan “Awakened in the Dark”. Bu şarkı bence albümün geri kalanından farklı bir yerde duruyor ve hem melodik hem de nostaljik karakteriyle “From the Frozen Mountains”a en yakın parça olarak göze çarpıyor. O albümün kayıtlarından kaldığını veya o albüm döneminde yazılan materyallerden ortaya çıktığını duysam şaşırmam, o derece. Diğer şarkıların neredeyse tamamına tezahür eden habis black metal karakteri bu şarkıda “Crushed Under the Fists of the New Reign”vari bir epikliğe bürünüyor. 3.30’da giren ve 32 dakikadır maruz kaldığımız zehir gibi distortion’a ilk kez ara veren clean gitarlı kısım, kapanışa yaklaştığımız anlarda güzel bir tat oluyor ve şarkının dramatik yönünü besliyor.

Hepsini üst üste koyup topladığımda SABHANKRA’nın tamamı sağlam altı şarkıyla tertemiz bir albüm yaptığını düşünüyorum. Derinlik ve atmosfer açısından bence “From the Frozen Mountains” grubun zirve noktasıydı ve hâlâ da öyle. “Death to Traitors” ise acımasızlık ve karanlık açısından zirveyi ele geçiriyor ve bana kalırsa bir önceki albümle birlikte SABHANKRA’nın bunca yıllık geçmişini ve bugününü en iyi yansıtan iki albümünden biri oluyor. Bu yıl ülkemizden çıkan en iyi albümlerden birini dinlemek isterseniz, yapmanız gerekeni biliyorsunuz.