ismail vilehand

İvan Turgenyev’in “Babalar ve Oğullar” diye bir kitabı var, Üniversitede ben bu kitabı okuyup, bu kitap üzerinden sınava girmiştim ama gönül rızasıyla değil de, kitabı mecburiyetten okuduğum için hakkında hiç bir şey hatırlamıyorum. Sınavdan 100 üzerinden 90 puan almıştım. Buna rağmen kitapla alakalı hiçbir fikrim yok. Ezbere dayalı leş gibi bir eğitim sisteminin bir ürünü olarak, size bazı öğütler vermek isterdim ama veremem.

Bizim coğrafya başta olmak üzere birçok farklı toplumun değişmez kaderidir “Baban neyse, sen de osun” durumu. Neredeyse bütün arkadaşlarım üniversitede alakasız bölümlerden mezun olup, babalarının bıraktığı işleri devralarak hayatlarına devam ettiler. Benim babam fakir olduğundan öyle bir şansım olmadı. Geçinmek için legal ve illegal onlarca farklı iş yaptım. En son kurumsala girdik ama bakalım neler olacak, komple merak konusu.

“Go Ahead and Die” ise tam da yukarıda bahsettiğim gibi bir baba-oğul ilişkisi barındırıyor. Max Cavalera malumunuz muazzam bir ekstrem müzik adamı. Hiç durmadan üretiyor, turluyor, kaç albümde kaç gruba konuk olarak eşlik ettiğinin sayısını unuttuk zaten, bu müziği komple yaşıyor adam. Son yıllarda Soulfy, Cavalera Conspiracy, Killer be Killed gibi gruplarla hep üst seviye işler yaptı, geçmiş dersek de Sepultura” ve Nailbomb ile kült işlere imza attı.

Adam gerçekten çok büyük müzisyen. Emsalleri gibi asla yumuşamadı, 52 yaşında hala ekstrem müziğe hizmet ediyor, Soulfy ve Cavalera Conspiracy projelerinde her yeni albümde ekstremlik dozunu arttırarak devam etti ve ediyor. Adamın playlist’lerine ve giydiği tişörtlere bakın, yeraltından gelen genç grupları takipte olduğunu görebilirsiniz. Bu konularda yaptığı babacanlıklar açısından kendisini biraz Shane Embury’ye benzetiyorum ama kimse “Shane abi” kadar babacan olamaz. Onun yeri ayrı.

Max’in en küçük oğlu Igor Amadeus Cavalera, kendisinden 2 yaş büyük olan Zyon ve “Incite” adlı yardırmalı thrash/groove metal grubuyla tanıdığımız üvey ağabeyi “Richie” gibi aile mesleği olarak ekstrem metali seçmiş. Çok da iyi etmiş. Ancak “Igor Amadeus” kendisinden büyük öz ve üvey kardeşlerinden farklı olarak punk ve metal müziğin en ilkel, en leş, en protest ve en kenar mahalle halini benimsemiş. Babacığının da desteği ile “Go Ahead and Die” adı altında yaptıkları şey hiçbir estetik, teknik ve güzellik barındırmayan tam bir mağara adamı müziği.

Max ve biricik oğlu Igor Amadeus’un ne yaptığından daha çok, kimlere hitap eden bir iş yaptığından bahsederek devam edeceğim. Kısacası “Go Ahead and Die” az önce de belirttiğim gibi dümdüz, katıksız, mermer kafa mağara adamı müziği. “Max”in de röportajlarda da dediği gibi en küçük oğlu ile birlikte “Caveman Metal” icra ediyor ve bununla gurur duyuyor. Grubun yaptığı müziğe benzer olarak referans verilecek grup pek yok açıkçası. İlla birkaç isim anmak gerekirse Black Flag, Discharge, The Exploited gibi 80’ler başı ilkel hardcore/punk gruplarının; Obituary, Autopsy, gibi primitif death metal ve ilk dönem Sepultura, Celtic Frost, Possessed arası bir takım pislikle buluşmasının daha bir orta tempolusu diyebiliriz.

Şarkı sözleri ve genel sound olarak albümde çok yoğun bir “ekstrem metal tonları ile çalınmış; protest, kenar mahalle, varoş, cebindeki 5 dolar (şakası bir yana anlık kur ile 44 TL civarı yapıyor.) için beyaz yakalı bıçaklama” potansiyelli bir punk/metal sentezi var. Albümde aşırı düz müzikle derdi olmayan her hayvan metalcinin hoşuna gidecek tınılar olduğunu düşünüyorum. Hoşunuza gitmezse de sikiniz sağ olsun.

Albümle alakalı en sevdiğim ayrıntı ise davullar oldu. Çok karmaşık bir davul yazımı yok ama hem sound hem de performans olarak aşırı keyif veren davullar var albümde. Grup fotoğrafında Pissgrave tişörtü ile görünce “Kim ulan bu cengâver acaba?” diye merak edip araştırdım, kendisi son yılların en muazzam doom metal grubu olan Khemmis ve geçtiğimiz senenin dalak siken işlerinden birine imza atan “Black Curse” adlı pislik black/death metal grubun davulcusuymuş. Bunları görünce önümü ilikledim ve “saygılar reis” dedim. Meraklılarına tavsiyemdir, gerçekten albümü en az bir defa davullara odaklanarak dinleyin. Acayip keyif alacağınızı düşünüyorum. Ben şahsen bayıldım.

Biraz da albümün eksilerinden bahsetmek istiyorum ancak amaçladıkları şey doğrultusunda eksi barındıracak pek bir durum yok açıkçası. Ama şahsi fikrim, albümdeki bazı düşük tempo kısımlar törpülenseydi ve albüm 10 dakika civarı daha kısa tutulsaydı çok daha etkileyici olabilirdi diye düşünüyorum. Bunun haricinde bahsettiğim eksendeki ekstrem müzik sevenleri asla üzmeyecek bir iş var ortada.

Sonuca gelirsek ben Max’çiyim beyler. Sepultura, Nailbomb, Soulfly, Cavalera Conspiracy, Killer be Killed nasıl sevdiysem bu leş, köpek, ilkel projeyi de o derece sevdim. Yazıyı sonlandırırken tekrar dile getireyim, herkesin sevebileceği bir iş yok ortada. Dümdüz, mermer kafa metalden keyif alıyorsanız hayal kırıklığına uğrayacağınızı pek düşünmüyorum. Tam tersi düşüncede iseniz, ilk soldan “U” dönüşü yapın ve çevre yolundan devam edin. Bir dahaki yazıda görüşmek dileğiyle. Esen kalın.