Erhan Yiğit

Merhaba, PA kitlesi olarak metal müzik konusunda Norveç’e neden güvenmemiz gerektiğini açıklayan ortak bir kitap yazsak kitaba eklememiz gereken ama muhtemelen eklemeyi unutacağımız gruplardan biriyle, In Vain ile birlikteyiz. 2003 yılında müzik hayatına başlayan ama ilk albümlerini 2007 yılında “The Letter Rain” adı altında yayınlayan, death metal ve black metali progresif bir düzlemde sunan fakat bunu blackened death metal olarak değil de işin progresif ve catchy kısmına odaklanmış bir biçimde icra eden In Vain, 2013 yılında çıkardıkları söz konusu Ænigma ile en sevilen işlerine imza atmıştı.

Şu konuda hemen anlaşalım; Ænigma, hakkında çok fazla ahkam kesmeye gerek olmayan bir grubun açık ara farkla en iyi işi. Bazı albümlerdeki sahibinin ününü geçip, onu yapan grubun adını arka plana atacak kadar iyi olma durumu Ænigma için de geçerli. Ænigma’yı grubun diskografisi için bu kadar değerli kılan başlıca şey; In Vain’in bu albüm için seçtiği her detayı incelikli ve dozunda işlemiş olması.

Sözünü ettiğim detaylar sıradan bir grubun elinde çorba olması yüksek bir ihtimal iken In Vain bunları öylesine ballandırıyor, öylesine işliyor ki her bir şarkı albüm içerisinde ayrı ayrı parlıyor; Grubun epey geniş bir eksene oturttuğu bu detaylar silsilesi en çok türler arasında gidip gelmeyi esas alan bir mantalite olayında görülüyor. Öyle ki albümü dinlerken gördüğünüz şey sadece türler arasında mekik dokuyan bir progresif metal albümü değil; Farklı bir kaç coğrafyayı da bünyesine katan ve bunu icra ederken çok yüksek bir başarı oranını hedef alan ciddiyet ve disiplin sahibi bir grup.

Grup black metal denilince akla ilk gelen ülke olan Norveç’in, yani memleketlerinin tuzunu biberini eksik etmiyor. Ænigma’nın birçok yerinde baskın şekilde hissedilen bu kuzey fırtınası albümde çok iyi bir biçimde dizginlenmiş. Hakeza diğer türler de buna dahil. Misal doom metalden ve melodik death metalden alınan elementler bulundukları şarkılarda asla sırıtmıyor, birbirlerinin üzerine atlama yarışına girmiyor. Anlayacağımız burada ”Belli bir tarzımız olmasın ama bizim yaptığımız da belli olsun” gibisinden bir durum var.

Gruplar tarafından çoğu zaman death metalin zalim ve yok edici özelliği ön plana konulurken In Vain’in müziğini çeşitlendirmek ve dinleyicinin kulağına daha fazla yaklaşabilmek adına yaptığı şeyler vesilesiyle kendimi fazlasıyla tatmin olmuş buldum. Her dinlediğimde yeni şeyler ile karşılaşmak, bir önceki dinlememde farkedemediğim bazı küçük numaraları görmek her defasında albüme geri dönüp bir tur daha dinlememe vesile oldu. Albümün kolay dinlenilebilirliği ile tezat oluşturan bu durum bence albümün en güzel özelliği. Siz bir albümü dinliyorsunuz, çok seviyorsunuz, iyice benimsediğinizi hissettiğiniz anda tekrar haz alabilmek için albümü açtığınız da gözünüzden kaçmış olan başka detaylar ile karşılaşıyorsunuz.

Ænigma’nın üstün enstrümantal (Yıllardır bu kelimeyi ‘enstrümental’ diye yazıyordum, doğrusunu şimdi öğrendim) yönüne geçmeden önce vokallerden çok kısa bahsetmek istiyorum. Açılış şarkısı sıfatındaki Against the Grain’de bulunan clean vokallerin sadece In Vain adına değil, progresif ve death metal adına da bir kusursuzluk olduğuna inanıyorum. Bu konuda Ænigma başından sonuna kadar müthiş vokal fikirleriyle dolu. Misal progresif metal şarkılarına cuk diye oturabilecek bir ses stiliyle karşı karşıya olduğunuzu düşünürken kendinizi Culmination of the Enigma şarkısında icra edilen metalcore vokalleriyle karşılaşabiliyorsunuz. Tabii 6 kişilik grubun 5 üyesinin vokallere katkı sağladığını da söylemeden geçmeyeyim.

Üçüncü paragrafta sözünü ettiğim çeşitlilik olayına geri dönecek olursam grubun bu konudaki en başarılı olduğu noktanın enstrüman performansı olduğunu söyleyebilirim. Æenigma’yı günümüz progresif metal albümlerinin çoğundan ayıran şey kesinlikle gitar kullanımı konusunda gösterilen incelikli profesyonellik. Türler arasında takılırken hiç bir türün boyunduruğuna girmeden, tereyağından kıl çeker gibi kaçıp başka limanlara kendini atan notalar ve bunların tamamına en uygun ortamı hazırlayan davullar (Stig Reinhardtsen) Æenigma’yı dinlemeye doyum olmayan, muhteşeme yakın bir yapıt haline getiriyor. Ara ara kullanılan üflemeli çalgılar ise In Vain’in albümdeki amacına ulaşmasındaki alternatiflerden sadece birisi.

Bazı albümleri dinlerken hissettiğim kulak dolgunluğuna ve duyduğum şeyin bana yaşattığı kreşendo anlarına gerçekten bayılıyorum. Böylesine albümlerin içerisindeki her şarkının ayrı ayrı hatırlanmasına katkıda bulunan irili ufaklı detayların ise eserleri çok daha uzun ömürlü olmasını sağladığını düşünüyorum. Progresif ve death metalin daha az hırçınını ve daha fazla duygulu olanını sevenlerden iseniz bu albümü zaten dinlemişsinizdir, eğer dinlemediyseniz önceden hiç duymadığınız bazı şeyleri bu albümde bulabilirsiniz.