# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
ARTILLERY – X
| 27.05.2021

Morten Stützer aramızda olsaydı ve duysaydı, bu albümle gurur duyardı.

Seksenlerde thrash metal yapmaya başlayan gruplar arasından günümüzde gerçek anlamda thrash yapan pek az grup kaldı. SLAYER artık yok, METALLICA yeni albüm çıkarsa bile hâlâ “Seek and Destroy” çalıyor. MEGADETH’inden ANTHRAX’ine pek çok büyük isim thrash karakterli bir heavy metale kaydı. TESTAMENT yerinde sayıyor, EXODUS 38 yılda bir albüm çıkarabiliyor. OVERKILL, KREATOR, ONSLAUGHT gibi isimlerse öyle ya da böyle türün bayrağını dalgalandırmaya devam ediyorlar.

Bu isimlerden biri de 1990’da çıkardığı “By Inheritance” ile kusursuz thrash metal albümünün tanımını yapan Danimarkalı ARTILLERY. O albüm öncesinde çıkardığı işlerle de ilk geri dönüş albümü “B.A.C.K.”le de kalitesini kanıtlayan topluluk, thrash metalin “büyük kitlelere ulaşamayan en iyi gruplarından” biri olma özelliğini her daim korudu ve bu durum günümüzde de farklı değil.

Neydi “By Inheritance”ı özel kılan? Elbette ki rifleriydi. ARTILLERY thrash metal sahnesindeki pek çok grubun çok da kullanmadığı bazı fikirleri müziğine entegre ederek aşırı karakteristik bir kimlik yaratıyordu. Albümün tamamı phyrigian, Persian, çift armonik majör ve triton rifler, melodiler ve sololarla doluydu ve bu sayede “By Inheritance” başka hiçbir thrash albümüne benzemeyen bir yere konumlanmıştı. Kusursuzdu. Olağanüstüydü.

“B.A.C.K.”in ardından tekrardan sessizliğe gömülen grup, 2009 yılında tekrardan döndü ve bence kariyerinin en iyi albümlerinden olan “When Death Comes”ı çıkardı. Bu albümle birlikte ARTILLERY bazı şeyleri yalayıp yutmuş olmanın ne anlama geldiği “çoluk çocuğa” gösterir gibiydi. Ardından grup sanki seksenler, doksanlar ve 2000’lerin ilk yıllarındaki sınırlı üretimine nazire yaparcasına bir üretkenliğe büründü ve son 13 yılda 6 albüm çıkardı. Bu albümler arasından bence “When Death Comes” kalitesine ulaşan olmadı, hatta bazı albümlerde bir aceleye getirilmişlik dahi hissediliyordu.

2019’da aramızdan ayrılan Morten Stützer’in yer almadığı ilk ARTILLERY albümü olan “X”te, diğer gitarist Michael Stützer’in kardeşinin gurur duyacağı bir albüm yapmak için yola çıktığını kolayca görebiliyoruz. Albüm bana kalırsa “When Death Comes”dan, yani 2009’dan bu yana çıkan en iyi ARTILLERY albümü ve her bir şarkıda grubun bunca yıla dayanan deneyimini rahatça görmek mümkün. Daha ilk şarkının başından “From Tashkent”i akıllara getiren bir hava soluyoruz ve albümün pek çok yerinde “By Inheritance”taki numaraları akıllara getiren nokta atışları görüyoruz. Elbette ki albüm “By Inheritance” kadar saf, yırtıcı bir thrash metal içermiyor ve yaş aldıkça thrash metalden heavy metale doğru şekil değiştiren her thrash metal grubu gibi ARTILLERY de beli oranda heavy/thrash kırması bir tarafa kayıyor. Ancak bunu bu albüm özelinde gerçekten çok iyi yapıyorlar ve 2-3 dinlemede akıllara kazınacak türde, uzun ömürlü bestelerle taçlandırıyorlar.

Bahsettiğim “By Interitance”çılıkları mesela “In Thrash We Trust”ın 2.55’inde giren kısmında ve “Silver Cross”un ilk 55 saniyesinde görmek mümkün. Benzer şeyler albümün muhtelif yerlerinde karşımıza çıkıyor. ARTILLERY “Turn Up the Rage” ile bence son 10 yılda yaptığı en akılda kalıcı şarkılardan birini yazarken, “The Ghost of Me”de ise “When Death Comes”ın efsanevi baladı “Delusions of Grandeur”ün kalıbından çıkmış bir şarkı sunuyor. Albümü muhtemelen 30 kezden fazla dinlemiş biri olarak, henüz sıkılma emaresi gösterdiğim herhangi bir şarkı olmadığını söyleyebilirim. İnternette albüme dair farklı yorumlar görmüş olsam da ben “X”in çok iyi bir albüm olduğunu düşünüyorum.

Bunun sebebi de grubun hâlâ iyi rif yazabiliyor, hâlâ akılda kalıcı yapılar kurabiliyor ve deneyimini hissettirebiliyor oluşu. Bunların üstüne bir de son 3-4 albümdür karşımıza çıkanlardan daha yaratıcı bir ilham gelmiş olması da eklenince “X” bir başarı öyküsüne dönüşüyor.

Thrash metal tarihinin büyük kitlelere ulaşamayan en iyi gruplarından biri olduğunu tekrar vurgulamak istediğim ARTILLERY, bence aramızda olsaydı Morten Stützer’in de gurur duyacağı bir albüm yapmış. Heavy metalle dirsek temasındaki thrash metalin son yıllardaki en akılda kalıcı işlerinden birini dinlemek istiyorsanız “X”e kayıtsız kalmayın.

8/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.35/10, Toplam oy: 26)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2021
Şirket
Metal Blade Records
Kadro
Michael Bastholm Dahl: Vokal
Michael Stützer: Gitar, geri vokal
Kræn Meier: Gitar, geri vokal
Peter Thorslund: Bas
Josua Madsen: Davul
Şarkılar
1. The Devil's Symphony
2. In Thrash We Trust
3. Turn Up the Rage
4. Silver Cross
5. In Your Mind
6. The Ghost of Me
7. The Force of Indifference
8. Varg I Veum
9. Mors Ontologica (The Death of the Spirit)
10. Eternal Night
11. Beggars in Black Suits
  Yorum alanı

“ARTILLERY – X” yazısına 8 yorum var

  1. Yiğit says:

    Ben de beklediğimi buldum. Defalarca dinlense bile kolay kolay sıkmayacak, baştan sona güzel bir albüm. 8 tam yerinde bir puan.

  2. Ghost Essence says:

    Eskiden iyi bir thrash grubuydu ta ki power metale evrilinceye kadar.

  3. Erhan says:

    Bu albüme dair tonla olumsuz detay var. Şarkı isimleri, albüm kapağı, vokaller ve davullar bunlardan bir kaçı. 30 yıllık bir thrash metal efsanesinden çok daha iyisini bekliyordum. Biliyorum ki Artillery bunun gibi 3 tane albümü oturduğu yerde yazabilir. Albümü hoşuma gitmese bile en az 7 kere falan dinledim ama yine de sevemedim.

    Tabii sevene lafım yok. Ben de kimsenin beğenmediği Titans of Creation’u sevmiştim. Artillery’nin power metale kaymış olan thrash metal anlayışından ve albümün prodüksiyonundan hiç hoşlanmadım.

    formulas

    @Erhan, bu yazdıklarının hepsine katılıyorum artı olarak kötü kapak ve komik berbat şarkı sözlerini de ekliyorum, örnek olarak
    in your mind,
    deep inside,
    in your mind,
    what do you find?

    bu ne ya İngilizceyi yeni öğrenmeye çalışanlara okutulan tekerlemeler gibi. Artık kaliteli müziğe ulaşmanın bu kadar kolay olduğu bir dönemde böyle vasat saçmalıklara ayıracak zamanım yok.

  4. koca says:

    Maalesef yazının hiçbir kısmına katılmıyorum. Çok büyük bir Artillery fanı olarak, grubun çıkardığı son 3 albümün artık Artillery-soundundan fazlasıyla uzaklaşmış olduğunu ve bunun bestelerden prodüksiyona, vokallerden gitar partlarına kadar her ayrıntıya yansıdığını düşünüyorum. Artillery artık bir thrash metal grubu değil. Olmak zorunda mıdır? Elbette hayır ama bu yeni sound maalesef “power metal” bile değil. Klasik, ilgi çekici, uzun ve neredeyse oryantal Artillery rifflerinin yerini sıkıcı, basit ve kolay tahmin edilir hard & heavy riffleri almış durumda. Power metale özgü sürükleyici davullar veya akılda kalıcı vokaller de yok. Vokalistin dinleyeni yoran tarzı, tüm olumsuzlukları bence ikiye katlıyor. Kendimi tekrarlayacağım ama insanın müzik dinleme hevesini artıran orijinal gitar riffleri ve sololar olmadan, dinlediğim şeyin Artillery olduğunu söylemek istemiyorum ben. Stützer biradelere saygım ve sevgim sonsuz ama bunu kaybetmemek için benim sınırım “My Blood” olarak kalacağa benziyor.

  5. enemyofgod says:

    Kesinlikle Artillery adına iyi bir albüm ancak maalesef bir çok konuda yetersiz kalıyor.

    Yukarıdaki yorumlarda bahsedildiği gibi şarkı isimleri/sözleri, albüm kapağı ve bana çok itici gelen sound albümün sorunlarından en büyükleri, onun dışında Annihilator’ın son albümü gibi kolaya kaçılmamış güzel besteler var.

    Benden 7/10 çalışır.

  6. Emre Görür says:

    Kritiğe neredeyse tamamen katılıyorum. Bir tek “When Death Comes” kıyası konusunda emin değilim. Dinlemeyeli çok oldu.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.