Black metal dünyası özellikle son yıllarda saçmalık düzeyinde fazla bir üretime sahne oluyor. YouTube’da black metale yoğunlaşmış pek çok kanala bakınca bile bunun ne kadar baş edilemez boyutta olduğunu görmek mümkün. Sadece atmosferik black metale odaklanan ve 70 binden fazla takipçisi olan birtakım kanallar var. Bu üretim çılgınlığı içerisinde iyileri seçmek, yeterince dinlemeye zaman bulabilmek ve hakkını verecek şekilde fikir edinmek bile yorucu bir uğraş.

Kendisini 12 yıldır metal albümlerinin incelenmesine adamış bir site olarak bizim de bu yığın hâlindeki grup ve albümleri elekten geçirip hangilerini sayfalarımıza taşıyacağımıza karar vermemiz yine bir mesai alıyor diyebilirim. Bugün bu elekten geçmek için diğer birtakım güncel albümlerle rekabete girmeyen, doğal olarak PA’da yer bulan bir albümle birlikteyiz.

Son yedi yıldır faaliyetlerini sürdüren Kanadalı grup SPECTRAL WOUND 2018’de çıkan “Infernal Decadence”la tanıdığım bir grup. Yeni albümleri “A Diabolic Thirst”ü geçtiğimiz Cuma günü ortamlara saldılar ve doğal olarak biz de kendilerine sayfalarımızı kirletme iznini düşünmeden veriyoruz. Kanadalı black metal gruplarının genel sound’ları itibarıyla en çok Finlandiya sahnesindeki gruplara benzediklerini düşünüyorum. Fin gruplar arasında da elli tür farklı black metal karakteri olsa da ülkenin alametifarikası olan damar, acılı, kederli black metali Kanadalı gruplar da hakkını vererek sunmayı başarıyor.

SPECTRAL WOUND’a baktığımızda rif ve melodi anlayışı olarak SARGEIST’a yakın duran bir üslup görüyoruz. Militan black metalin zehirli şerrinden bir miktar uzak, hüzünlü ve ızdıraplı olmasına rağmen DSBM’den uzak bir duruş ve hepsini sarıp sarmalayan genel bir huzursuzluk…

“A Diabolic Thirst”e baktığımızda SARGEIST’a, HORNA’ya ve özellikle “Carelian Satanist Madness” dönemi SATANIC WARMASTER’a yakın bir karakter bulmak mümkün. Grup sadece soğuk ve şeytani olmak için kasmıyor, aynı zamanda akorlarındaki doku ve katmanlar sayesinde özellikle SARGEIST’ın “Let the Devil In”de yaptıklarına benzer; dinleyiciyi alıp götüren bir atmosfer yaratıyor. Melodik olmak için melodik olmayan SPECTRAL WOUND, müziğin bu tarafını akor ve tremolo gitarlarının içine yedirerek daha zengin ve dolgun olmayı başarıyor.

Grup, yaptığı müziğin hoyratlığı ve çilesi göz önüne alındığında sound’unu da olabilecek en güvenli ellerden birine, Arthur Rizk’e teslim etmiş. Kendisi özellikle son 6-7 yıldır çirkin müzik yapan grupların Fredrik Nordström’ü, Dan Swanö’sü, Jens Bogren’i, Tue Madsin’i, Colin Richardson’ı, Scott Burns’ü, Andy Sneap’i olmuş durumda ve kendi gruplarıyla yaptığı müzik ile prodüksiyonunu yaptığı grupların yaptığı müzikler arasındaki uçurum gerçekten beni benden alıyor. Sürekli trap, EDM, dubstep gruplarının albümlerinin masa başı işlerini yapan ve sonra TRT 2’de Nihavent makamından Türk Sanat Müziği şarkıları söyleyen birini düşünün. O kadar değilse bile ona yakın bir uçurum var. Ama adam yapıyor. Yaptı, yine yapıyor (şu SUMERLANDS albümünü de aradan çıkar artık barzo herif, olay çıkaracağım artık).

Yazımız nihayete ererken SPECTRAL WOUND’un yeni albümü “A Diabolic Thirst”ü yazıda referans verdiğim gruplardan hoşlananlar başta olmak üzere özellikle Fin sound’una yakın hissedenlere hiç düşünmeden öneririm. Yaptıkları black metalin karakteri gibi öyle ruhani, atmosferik, soyut, dinî düzlemlere çıkan bir şeyler içermiyor ancak black metalin en has yaklaşımlarından birini çatır çatır önümüze seriyor. Yılın sona ermesine daha 7 aydan fazla var ama tahminim SPECTRAL WOUND’un “A Diabolic Thirst” ile yılın en değerli 8-10 black metal albümü arası gireceği yönünde.