Cemil Okumuş

Death metalin ortaya çıktığı 1990’lı yılların başlarında temel olarak Florida, ABD ve İsveç death metal sahnesi dinleyicilerin dikkatini üzerine çekmişti. Bunun sebebi temel olarak bu iki yerden oldukça kısa bir süre zarfında çok iyi işler çıkaran fazla sayıda grubun çıkmasıydı. Durum böyle olunca aynı kalitede death metal icra eden pek çok grup bu ülkelerde bulunmadıkları için buralardan çıkan gruplar kadar dikkat çekmediler. Avustralyalı Mortification da bu gruplardan bir tanesiydi.

Melbourne Avustralya’da kurulan ve 1991 yılında kendi ismini taşıyan ilk albümü “Mortification”ı çıkaran grup, yaptığı müzikle yeteneğini ortaya koymanın yanı sıra metal müziğin geleneksel temasına oldukça aykırı bir tutumu benimseyerek death metal gibi bir türü Hristiyan inancının savunusu için kullanmıştı. Florida sahnesinde Deicide, İsveç sahnesinde Hypocrisy gibi gruplarda kendini net bir şekilde gösteren ve yine aynı yıllarda ortaya çıkan ikinci dalga Norveç black metal akımında zirveye çıkan oldukça ağır Hristiyanlık karşıtı tavra adeta bir cevap niteliğinde ortaya çıkan Mortification, death metali tüm sertliği ve vahşi yapısıyla Hristiyanlık savunusu için kullandı ve bu tavrını 30 yıldan uzun bir süre boyunca sürdürdü. Grup bu 30 yılı aşkın kariyeri içerisinde bugün sağlam death metal dinleyicisi olan herkesin bildiği Floridalı ve İsveçli gruplar kadar büyük bir şöhrete sahip olamasa da yaptıkları müzik geleneksel death metal adına her zaman en üst düzeyde oldu. Grubun Hristiyan inancını metal müziği kullanarak kitlelere sunmak konusundaki büyük motivasyonu her zaman üst düzey iş çıkarmalarını ve metal müziğin temasının belli bir felsefeyle kısıtlanamayacağını kanıtlamalarını sağladı.

Grubun macerasının başlangıcı olan 1991 çıkışlı ilk stüdyo albümü “Mortification” 1990’lı yıllara kadar death metalin altyapısını oluşturacak olan heavy metal ve thrash metal geleneğini çok iyi özümseyerek kendi özgün death metal tarzını tanıttığı ve bunu en etkili şekilde ortaya koyduğu albümlerinden biriydi. Albüme ilk baktığımızda sound açısından 90’lı yıllardaki geleneksel death metal sound’una uygun olarak distorsiyonu vurgulu, kulakta yüksek bir doygunluk hissi bırakan bir ton mevcut. Enstrümantasyon açısından albümün oldukça zengin, yaratıcı, sert ve sürükleyici gitar rifleriyle davul kullanımını bir araya getirdiğini görüyoruz. Rifler ve tempo, parçalar içerisinde şarkıların kendini tekrar eden bir yapıda olmasını engelleyecek şekilde değişerek sürükleyiciliği ve canlılığı sürekli üst düzeyde tutuyor.

Gerek groove karakterli, gerek seri ve hızlı rifler ve melodiler ile soloların ön plana çıktığı kısımlar ve davul ile bas gitarın onları destekleyişi, parçaların dinleyicinin dikkatini hep üzerlerinde tutmalarını sağlıyor. Tempo değişimleri ve dur kalklar tüm parçalarda akıcılığı en iyi şekilde sağlayacak biçimde kullanılıyorlar. Bu albümde davula kesinlikle özel bir parantez açmak gerekiyor. Gerek blast beat’ler, gerek vahşi tom atakları, gerek double bass’li seri ve hızlı ritimler ve bunlar arasındaki kusursuz geçişler davulun bu albümde sadece gitar için ritmik bir alt yapı oluşturmaktan ziyade tüm parçalarda gitar ve vokal ile birlikte şarkıların eşit düzeydeki bir asli unsuru olmasını sağlıyor. Vokaller geleneksel death metalde alışkın olduğumuz gırtlaktan gelen, alçak perdeden brutal vokal karakterine sahip ve ton olarak albümün genel sound’u ile aynı çizgide ve diğer enstrümanlarla birlikte kusursuz bir şekilde akıp giden bir yapıda. Mortification tüm enstrümanlarda gösterdiği yaratıcı, zengin ve çeşitliliğe odaklı besteciliğini albüm boyunca son derece dinamik, enerjik ve vahşi bir şekilde ortaya koyarak dinleyiciye tam bir death metal ziyafeti sunuyor.

Mortification mükemmel müziğinin yanı sıra şarkı sözlerinde Hristiyanlık savunusunu konu edinip kariyeri boyunca icra ettiği üst düzey müziği Hristiyan inancının insanlara duyurulmasına adayarak metal müziğin din karşıtlığı üzerinden şekillenen genel kabul görmüş temasına oldukça aykırı bir noktada duruyor ve bu açıdan ekstrem metal içerisinde de kendisini oldukça marjinal bir konuma yerleştiriyor. Grubun bu tavrının benim gibi katı bir ateistte bile hayranlık uyandıran tarafı, metal müzikteki özgürlük ve sınırsızlığın her türlü temayı içine alacak şekilde kullanılabileceğini, iyi metal müzik yapmanın asla felsefi yaklaşımlarınızla ve dinî inancınızla alakalı olamayacağını, metal müzik dinleyicileri olarak bu müziğe olan tutkumuzun ve hayranlığımızın her türlü inancın ötesinde olduğunu tüm çıplaklığıyla gösteriyor olması.

“Mortification” ekstrem metale tutkuyla bağlı olan tüm metal müzik dinleyicilerinin işlediği temadan bağımsız olarak mutlaka kulak vermesi gereken bir albüm.