Dinlendiğinde yüreklere adrenalin, vücuda coşku enjekte eden, enerjisi ve pozitif havası ile bizleri bambaşka diyarlara sürükleyen, çok değil geçen yıl ortamlara sessiz sedasız salınmış LÖR’ün ”Edge of Eternity” albümü incelemesinden merhaba. Bazı albümler kolay dinlenilebilir yönüyle ve hissettirdiği bariz duygular neticesinde çok uzun ömürlü olabiliyorlar; İster nakaratlara bulanmış olsun, isterse genel topluluğun yüksek beğenisini almak amaçlı olsun bu öğretiler doğrultusunda yapılan bir müzik akılda kalıcılık avantajını elinde tutabiliyorsa her türlü dinleyiciye kendini sevdirebilir diye düşünüyorum. Müsaadenizle PA okuyucusu ile göz teması kuramamış ve hiç birimizin dikkatini bile çekmemiş bu güzide albümü size de dinletmek için elimden geleni yapacağım.
”Edge of Eternity” sözünü ettiğim kapsama dahil olan fakat işin kolayına kaçmayan, kısa yoldan dinleyiciyi yakalama amacı gütmeyen tam tersi sanattan ve progresif olmanın getirdiği karmaşadan ödün vermeden power/folk metalin ”nasıl yapılır”ını gösteren bir albüm. LÖR, yeterince popüler olamamanın bir dezavantajı olarak müziklerini topluluk ile buluşturmakta sıkıntı çekse de türdeşi ve akranı sayılabilecek Wilderun ile birlikte modern metalin folk bayrağını taşıyabilecek ağırlığa sahip. Bu müzik anlayışlarındaki ciddiyet ve kalite ”Edge of Eternity”nin her saniyesinde hissedilebiliyor.
Albümün giriş şarkısı ”Upon a Withered Heart” incelikle oluşturulmuş destansı atmosferinin yanı sıra yerinde piyano kullanımları ve bangır bangır öten bas gitar performansı ile bir albüm için mümkün olabilecek en güzel açılışlardan birini gerçekleştiriyor; Sanki ulaşmak istediği yere at üstünde bir koltuğunun altında kelle diğerinin altında çiçekler ile vuruşa vuruşa gidiyormuş gibi bir coşkuyla başlarken introsundaki özbeöz folk metalin kendisine ait olan gitar solosu ve vokalistin DEEP PURPLE’nin efsanevi vokalisti Ian Gillan’ı akıllara getiren üslubu bizlere gösterilmek istenen işin kalite düzeyini kulaklarımıza sokarcasına belli ediyor.
Sanki yıllardır bu işi yapıyormuşçasına içinden geçtikleri müzik teorisini öylesine detaylandırmışlar ki yazdıkları her bir rif ve melodi dallanıp budaklanarak adeta sonu gelmeyen bir girdaba dönüşüyor. Bazı death metal ve progresif metal albümlerinde görülen ve ne dinlediğinizi tam olarak kestirememe durumu bu albümde kesinlikle mevcut değil. Albümün 30 dakika boyunca hissettirdiği her bir heyecan ve hüzün parçacıkları birbirleriyle iç içe geçerek dinlediğiniz şeyin size progresif bir folk metal albümü olduğunu söylüyor.
Folk metalin güçlü ve melankolik yanlarını birbirleriyle buluşturmak için progresif yolu deneyen LÖR, bütün şarkıları olabildiğince açık seçik ve kolaylıkla ayırt edilebilir, hatırlanabilir seviyede bestelemiş. Genel itibariyle oldukça solid ve kararlı bir duruşa sahip olan ”Edge of Eternity” BORKNAGAR’dan tutun BLIND GUARDIAN’a kadar esen bir ilham rüzgarını da arkasına alarak hepimizin aşina olduğu geleneksel folk öğelerini modern bir altyapı ile sunarken hepi topu 5 şarkının arasından seçim yapılmasını zorlaştıran bir bütünlük hissiyatını da yaratmış. Zira ”Edge of Eternity’i, şarkılarının keskin hatlarla birbirlerinden ayrıldığı başka albümlerle kıyasladığımda bu konuda eline su dökülemeyecek bir seviyede olduğunu itiraf edebilirim.
Özellikle açıp dinlemediğim türlere karşı bazen hiç ihtiyacım olmadığını ne kadar iyi olursa olsunlar benden en fazla ”iyiymiş ya” tepkisini alacaklarını düşünürken LÖR diye bir folk metal grubunun gelip beni ters köşe edeceğini tahmin bile edemezdim. Eğer aramızda folk metale karşı duyarsızlığı ve isteksizliği olan ya da ne bileyim benim gibi ”denk gelirse dinlerim” diyen varsa hiç beklemeden bu albümü dinlemeye başlasın. ”Edge of Eternity” bütün sinirlerinizi ve elektriğinizi sizden uzaklaştıracak kadar rahatlatıcı ama aynı zamanda kan basıncınızı yükseltecek kadar da heyecanlı bir albüm.
Loading ...