“Form geçici, klas kalıcıdır” sözünü eğip büken bir insanla karşı karşıyayız şu anda. Daniel Olaisen (Død), 1997 yılında Norveç’in sıra dışı oluşumlarından biri olan power/thrash/progresif metal grubu SCARIOT’ı kuran ve “Momentum Shift” başta olmak üzere önemli albümlere imza atan bir müzisyen. Olaisen aynı zamanda Norveç’in hatırı sayılır death metal oluşumlarından BLOOD RED THRONE’un da kurucusu.

Böylesi bir insanın black metale el atmasını sağlayan başlıca şey ise CARPATHIAN FOREST, SATYRICON, EMPEROR gibi gruplarda çalmışlığı olan usta müzisyen Tchort’la olan yakınlığı ve kendisinin de bir süre SATYRICON’a sahnelerde eşlik etmiş oluşu.

2000’lerin başlarında COBOLT 60 adı altında black/thrash metal yapan Død, bu grupla 2 albüm çıkardıktan sonra 2018’de yola VALDAUDR olarak devam etmeye başladı. Şu anda grubun ilk ürünü olan “Drapsdalen” ile karşı karşıyayız ve bu karşılaşma ne kutlu ne mutlu bir karşılaşmadır diyerek albüme doğru geçiyorum.

VALDAUDR tamamen doksanlardan çıkıp gelen son derece canlı bir black metal yapıyor. Yeri gelince DARKTHRONE’un kara tahtına oturuyor, yeri gelince MIDNIGHT’ın deri ceketini giyip çirkefleşiyor, yeri gelince de Garm’ın davudi sesini çeşni olarak kullanıp son şarkıda da Fenriz’in koluna girerek STORM’u sofralarımıza taşıyan bir güzelliğe imza atıyor.

Vokalleri BLOOD RED THRONE’un 3 albümünde söylemişliği olan Vald tarafından yapılan “Drapsdalen”de davullardan ise konuk davulcu Rune Nesse sorumlu.

VALDAUDR “Drapsdalen”de 90’ların başındaki ikinci dalga black metali, türün doksanların sonlarında benimsediği birtakım fikirlerle yoğurarak gayet dolu dolu bir işe imza atıyor. Genel itibarıyla son derece yırtıcı olan müzik buna rağmen terörist/militan black metal düzeyine geçmiyor. Yukarıda bahsettiğim kapanış şarkısı “Kom, Bestig Vaare Fjell” (Gel, Dağımıza Tırman) VALDAUDR’un pastoral Bergen hüviyetini çok net şekilde sergileyen bir şahanelik olarak albümü noktalıyor. Bu şarkıda net şekilde görülen bazı folk ögeler ve ULVER’in “Bergtatt – Et Eeventyr i 5 Capitler”ine referanslar içeren birtakım dokunuşlar albümdeki çeşitlilik düzeyini gözler önüne seriyor.

Prodüksiyon açısından “Drapsdalen” gerçekten tam kıvamında ve bu tür black metalin olması gereken lezzette bir kırçıllılık, cazgırlık barındırıyor. Albümdeki black metal kimliği yukarıda da dediğim gibi zehir saçan, kan akıtan türde bir cehennem alegorisine gitmiyor. Kapakta görülen baltalı arkadaş akıllara elinde dikenli sopa tutan Varg’ı, kılıç tutan Kanwulf’u, balta tutan Abbath’ı veya direkt TAAKE logosundaki baltaları getiriyor ve doksanların başlarındaki Bergen ortamlarını, Avrupa’da yükselen black metal dalgasını çağrıştırıyor. Bu açıdan bakınca ve Død’ün tecrübesini de ekleyince, ortaya tadından yenmez bir black metal çıkıyor.

VALDAUDR “Drapsdalen” ile bu sene içinde dinlediğim gayet iyi albümlerden birine imza atmış. DARKTHRONE’un doksanların ikinci yarısından sonraki karakterini, TAAKE’yi falan seviyorsanız düşünmeden dalın. VALDAUDR burada buz gibi bir atmosfer yaratmakla veya Şeytan’ın baş müridi olmakla ilgilenmiyor, ancak bu müziğin ruhuna sonuna kadar sadık kalarak özbeöz Norveç dağları kokan bir işe imza atıyor. Türün meraklılarına hararetle öneririm.