Oğuz Sel

“Mass Cathexis”in üzerinden henüz bir yıl bile geçmemişken yeni bir Krallice albümüne hazır mıydık, bundan emin değilim fakat Colin Marston ve şürekâsı, izolasyon sürecini fırsat bilip dünyanın bu tatsız ortamından ilham alarak yeni eserler üretmiş, hatta kaydetmişler bile. Önceki albümün kayıtlarının bir bölümünün 2019’da yapıldığını göz önüne alırsak “Demonic Wealth”in taptaze zihinsel ürünler içerdiğini söyleyebiliriz.

Albümü dinlemeye başladığınızda dikkatinizi çekecek ilk durum, sound’un biraz garipliği olacaktır. Bu, bilinçli bir bozma veya lo-fi etkisi yaratma amacıyla yapılmaktan ziyade, kayıt koşullarının elverişsizliğinden kaynaklı.

Zira grup, gerek YouTube üzerinden gerekse Bandcamp üzerinden Orta Dünya’ya bile gönderme içeren esprili bir dille aktarsa da kayıt işlemleri bugünün ruhuna uygun halledilmiş. Mesela davullar telefonla, vokaller arabada kaydedilmiş. Bu kayıt kuyudat meseleleri sonucunda da karşımıza, vakumvari bir karanlık çıkmış.

“Şu parçanın şurasındaki rifi tekrar dinleyeyim hele, pek de güzeldi,” gibi bir söylemde bulunmadan dinleyeceğiniz eserlere imza atan Krallice’ın kimi albümlerinde takip edilebilirlik düzeyi yüksek, hatta melodik sayılabilecek bölümler vardır. Ama genele baktığınız zaman grubun albümleri, baştan aşağı bir deneyim yaşatmaya hizmet eder.

“Demonic Wealth” bahse konu bütünlüklü deneyimi, bu defa çok daha farklı ve rahatsız edici bir rotada yaratmayı başarıyor.

“Çok Kral”lice bir açılışla dinleyicilerini selamlayan albüm, az önce yazdığım vakumvari karanlığın dozunu adım adım artırıp belki de bu zaman diliminde karşılaştıkları gariplikleri, notalar vasıtasıyla bizlere aktarıyor. “Folds of Plasma“da mesela; karambol sayılabilecek anlar, birkaç dinleme sonrasında planlı programlı oluşlarını açık ederken temiz tonlarla akor geçişleri yapan gecikmeli gitarlar -ki bu kullanımı başka şarkılarda da göreceksiniz-, gitarlara eşlik eden dolgu klavyeler, albümün ilerleyen safhalarında karşılaşacağınız ürkütücü ucubelikler hakkında size uyarı mahiyetinde birtakım bilgiler fısıldıyor.

Buralarda birçok albümü hakkında bir şeyler anlattığım K.F.R’nin yaptığına benzer gariplikler, ikinci şarkıdan itibaren başlıyor. Hatta “Dilution”ı ve “Sapphire”ı K.F.R şarkısı diye yutturmanız bile mümkün dinleyicilere. Krallice’ın, diğer oluşumdan haberi bile yoktur muhtemelen ama böyle bir benzetme yapmadan edemedim. Albümün kırılma noktası, yapıta adını veren esere tekabül ediyor. İç ürperten bir klavye tonuna eşlik eden yerinde duramayan bas, gayet arkaik davullar, öyle bir niyeti olmamasına rağmen sanki bir münacat içeriyor, sanki bir şeylere hazırlık mahiyeti taşıyor sanki birtakım varlıkları davet ediyor. Bu kısmı, nice teşbihle çoğaltabilirim.

Grubun diskografisinin değerlendirdiğimde, dinlenebilirliği yüksek olan eserlerden “Demonic Wealth”i, grubun kariyerindeki en iyi işlerden biri şeklinde görüyorum. Kimilerinin tatsızlığından dem vurduğu sound’un iptidailiğine takılmaz, bazı parçalarda “Davullar nerede hani davullar?” demezseniz, yapımdan keyif almanız ve kendinizi karanlığın dibinde bulmanız gayet mümkün.